του Τάσου Βαρούνη
Η καταθλιπτική αριστερά. « Πω-πω κακό που μας βρήκε». Το παιχνίδι χάθηκε δια παντός. Η κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται με τον πλήρη αφοπλισμό του λαού και του κινήματος. Μπορεί να φταίει η υπερεπένδυση των πάντων σε ένα κόμμα. Μπορεί να λειτουργεί μια βαθύτερη υποτίμηση των ενεργών δυνάμεων της κοινωνίας. Ίσως απλά να ταυτίζεται ο ατομικός Γολγοθάς, του «να ξεκινάς από την αρχή» με όλα όσα οι «πολλοί μαζί» ανακαλύπτουν – συνειδητά και εξ ανάγκης – ξανά και ξανά.
Η νομισματική αριστερά. Αυτή που αναγνωρίζει και καταγράφει τους υπόλοιπους μέσα από ερωταπαντήσεις για το ευρώ και τη δραχμή. Γιατί εδώ συνοψίζονται όλες οι αντιθέσεις κι από δω ξεκινούν οι ανατροπές των συσχετισμών. Το νόμισμα αποκτά μαγικές και υπερβατικές ιδιότητες. Ένα υπερόπλο – οκ υπάρχουν κι άλλα – που συγκροτεί τον ίδιο τον στρατό. Άλλοτε ως έμβλημα, σημαία, διαταγή, συχνά όμως και ως παρασύνθημα. Γενικώς ψαλμουδίζει.
Η χορτασμένη αριστερά. Των ιερατείων. Δεν πρόκειται εδώ για την κλασική μομφή που εκτοξεύουν οι «δεξιοί» στους αριστερούς και δη στις ηγεσίες τους. Το ότι πάντως η αριστερά αυτή δεν πιέζεται με τον ίδιο τρόπο, όπως ο «απλός λαός» δεν είναι ψέμα και φθηνός λαϊκισμός. Κανείς δεν προτείνει να «εγκατασταθούν» κάποιοι σε χαμηλότερη κοινωνική και οικονομική κλίμακα… για να μάθουν. Τι σημαίνει όμως απόγνωση και οργή, καλό θα ήταν να αξιολογείται καλύτερα.
Η προφητική αριστερά. Όλα είχαν προβλεφθεί. Δεν μιλάμε εδώ για πιθανά σενάρια αλλά για ολοκληρωμένες προφητείες στο κουτί με αρχή, μέση και τέλος. Όποιος δεν ήθελε να ακούσει, κακό του κεφαλιού του. Με βαθιά γνώση επιπέδου «ο καπιταλισμός είναι καπιταλισμός» και πιστή στις γραφές πορεύεται μακάρια στον νέο αιώνα. Που και που παίρνει και κάνα μπράβο από τον Αντίχριστο. Αισχ-ατολογία.
Η survivor αριστερά. Ο θάνατός σου η ζωή μου. Συμμαχίες που κατασκευάζονται και διαλύονται στο πιτς φιτίλι. Αλλά και μπόλικο θέαμα, ατάκες, στυλ. Τι κι αν το παιχνίδι έχει τους δικούς του κανόνες. Τι κι αν λείπει η φοβερή τηλεθέαση. Τι κι αν στο πραγματικό survivor της ζωής ούτε για κομπάρσοι. Μεγάλη η γκάμα από την αφέλεια έως τη ματαιοδοξία και από τις φαντασιώσεις μέχρι τους προσωπικούς και συλλογικούς ναρκισσισμούς. Καμιά φορά βέβαια υπάρχουν και κανονικά έπαθλα.
Η παλαιοημερολογίτικη αριστερά. Ατσάλινη, θυμωμένη με τον κόσμο και γενικώς τα εγκόσμια, με πλήρη επίγνωση του ρόλου της. Να φωτίσει τους αδαείς. Να τους δείξει πώς θα επέλθει η σωτηρία. Να στιγματίσει τις αμαρτίες τους. Η εκκλησία της δεν χωρά παρεκκλίσεις-παρεκκλήσια. Όλα θα γίνουν όπως προβλέπεται. Ζυμώσεις σε προαύλια/πλατείες και νέες ιδέες απαγορεύονται επί ποινή αφορισμού.
Η εις τους αιώνας των αιώνων αριστερά. Αυτή που όλοι αγαπήσαμε με πάθος. Φάρος που καθοδηγεί την πορεία μας στο μέλλον. Το σίγουρο μέλλον. Κι αν η πίστη στα θαύματα μπορεί να σε κάνει να τα βάλεις ακόμα και με τον Γολιάθ, εδώ πρόκειται για κάτι διαφορετικό. Το αναμμένο καντηλάκι της αντίστασης, προστατευμένο – πάντα –από αεράκια κι ανεμοθύελλες, ενώ κοντεύει να μην μείνει κολυμπηθρόξυλο.
Η αλά Κύρος Γρανάζης ή αλά Μαγκάιβερ αριστερά. Πολυμήχανη και εφευρετική. Με μπόλικες ιδέες που πάντα πιάνουν, έστω και την τελευταία στιγμή. Ευφυέστατη, παράγει συνεχώς πρότζεκτ, κοπιάζει στα εργαστήρια. Ανακοινώνει συνεχώς πορίσματα και καλεί σε εφαρμογή τους. Είναι το μυαλό και μόνο αυτό που θα σπρώξει τα πράγματα. Αυτή είναι η δύναμη του ανθρώπου. Με θυσίες και λυτρωτικές πράξεις δεν τα πηγαίνει πολύ καλά.
Η φαρισαϊκή αριστερά. Να είμαστε στο παιχνίδι, αυτό είναι το βασικό. Η κοροϊδία πάει σύννεφο. Σαν πολιτικό ρεύμα θα είχε πολλά να δώσει, αφού διαθέτει σημαντικούς ερμηνευτές των πάντων. Δυστυχώς όμως η τήρηση πρωτοκόλλων και Νόμων δεν αφήνει χρόνο ούτε για τη διύλιση του κώνωπα. Το καθεστώς χτίζεται μέρα τη μέρα με όσους πιστούς έχουν απομείνει. Τελευταία αρχίζει να νιώθει πως θα πέσει πολύ «Ουαί».
Η ιεραποστολική αριστερά. Το ταξίδι ξεκίνησε με 53. Το κήρυγμα πείθει και δεν πείθει, είναι όμως κι αυτή μια δουλειά. Στο παγκάρι υπάρχουν πάντα κάποια ψιλά για όσους αφιερώνουν τη ζωή τους στον αγώνα με τέτοια ανιδιοτέλεια. Όταν τα πράγματα μοιάζουν δύσκολα αυτοί αποτελούν πρότυπο προσφοράς. Με τόσες περιπέτειες στην πλάτη τους κανείς δεν τολμά να τους αμφισβητήσει. Κάποιοι σίγουρα θα γίνουν άγιοι.
