O Μπραΐμ μπεν Ταλέμπ, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Τυνήσιων Εργατών (PCOT), βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Ελλάδα προσκεκλημένος του Resistance Festival. Μιλήσαμε μαζί του για την κατάσταση στην Τυνησία και πως βλέπει τις διαδικασίες στην Πλατεία Συντάγματος που την έχει επισκεφτεί επανειλημμένα όσο καιρό βρίσκεται στην χώρα.
Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στην Τυνησία;
Η τυνησιακή επανάσταση βρίσκεται στα μισά του δρόμου. Ο δικτάτορας έφυγε αλλά η δικτατορία επιμένει. Πιστεύουμε πως η σημερινή κυβέρνηση του Σέμπσι, παρά τις παραχωρήσεις που κάνει, και τις μεταρρυθμίσεις που υπόσχεται δεν είναι παρά η συνέχιση της δικτατορίας. Οι Τυνήσιοι εξεγέρθηκαν γιατί ήθελαν να τελειώσουν οριστικά με το δικτατορικό καθεστώς. Ωστόσο, ένα καθεστώς δεν είναι απλώς ένα πρόσωπο, δεν είναι αποκλειστικά ο Μπεν Αλί, είναι επίσης οι θεσμοί και οι μηχανισμοί, και ιδιαίτερα ο μηχανισμός της αστυνομίας, βασικός πυλώνας στήριξης της δικτατορίας. Διαπιστώνουμε σήμερα πως όλες οι συνιστώσες του καθεστώτος παραμένουν. Αυτό που θέλω να πω είναι πως δεν πρέπει να περιορίσουμε την επανάσταση σε μια απλή σειρά μεταρρυθμίσεων και μέτρων, αλλά να είναι μια πλήρης αλλαγή του συστήματος. Επανάσταση σημαίνει ρήξη με το παρελθόν. Σε αυτή τη ρήξη, είναι ο ίδιος ο λαός που πρέπει να χτίσει το μέλλον του και όχι μια μη νόμιμη κυβέρνηση και οι επιτροπές που αυτή θεσπίζει.
Όλοι οι παράγοντες της τυνησιακής πολιτικής σκηνής προετοιμάζονται για το ραντεβού των εκλογών για τη Συντακτική Συνέλευση και η πολεμική διεξάγεται γύρω από αυτό το θέμα. Στην πραγματικότητα, οι προϋποθέσεις για ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές δεν υπάρχουν ακόμα, η πολιτική αστυνομία παραμένει, ενώ επίσης, στην επίθεση κατά των δικηγόρων στις 29/6, η πολιτική αστυνομία βρισκόταν από πίσω.
Η Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη, τα ΜΜΕ δεν είναι ελεύθερα και η διοίκηση και ο κρατικός μηχανισμός παραμένουν στην υπηρεσία του παλιού καθεστώτος. Επίσης, όλο και περισσότερο διάφορα φιλελεύθερα κόμματα αρνούνται να συζητήσουν τις πηγές χρηματοδότησής τους υπό την κάλυψη της κυβέρνησης. Αυτό συνιστά έναν κίνδυνο για την επανάσταση, δεδομένου ότι το πολιτικό χρήμα μπορεί να θέσει την επανάσταση και τις κατακτήσεις της σε κίνδυνο.
Οι εντυπώσεις σου από τις διαμαρτυρίες στην Πλατεία Συντάγματος;
Καταρχάς, πρέπει να σημειώσω ότι είναι κυρίως οι συμμετέχοντες νέοι που δίνουν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και μια συγκεκριμένη ζωτικότητα που τράβηξε την προσοχή των κομμάτων και οργανώσεων που συμμετέχουν μα όχι ακόμα σοβαρά, προσπαθώντας να πιάσουν θέσεις-κλειδιά, μια προσπάθεια σημαντική, αλλά χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά ώστε να απομακρυνθεί κάθε εμπόδιο που χωρίζει έναν πολιτικό οργανισμό από το υπόλοιπο πλήθος.
Είναι προφανές ότι η νεολαία έπαιζε σημαντικό ρόλο, έχει γίνει η λοκομοτίβα αυτού του κινήματος. Ωστόσο, η απουσία άλλων στρωμάτων και τάξεων που έχουν αντικειμενικό συμφέρον από τη νίκη αυτού του κινήματος, και ιδιαίτερα της εργατικής τάξης, συνιστά ένα από τα αδύναμα σημεία του. Ειδικά τις δύο ημέρες της απεργίας, διαπίστωσα ότι η συμμετοχή των εργατών θα έπρεπε να είναι πιο αυξημένη.
Αναμφίβολα, η αστική τάξη σε καιρούς κρίσης δείχνει τα νύχια της. Αυτό συμβαίνει και με την κυβέρνηση Παπανδρέου που δεν βρίσκει άλλο μέσο, παρά τις δυνάμεις καταστολής, για να απαντήσει στις λαϊκές διεκδικήσεις. Η αστυνομική μανία δείχνει δύο πράγματα: πρώτον, ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε πανικό, κάτι που πρέπει να εκμεταλλευτεί το λαϊκό κίνημα για να βαθύνει την κρίση της. Το δεύτερο είναι η επίδειξη του ελευθεριοκτόνου και δεσποτικού χαρακτήρα της εξουσίας.
