Επιλέγει και παρουσιάζει η Τασία Σταματοπούλου [email protected]
Mambo Tango
Φύλο: Γυναίκα
Ζώδιο: Ζυγός
Τόπος: Ρόδος – Ελλάδα
Γκέγκε;
Αυτές είναι οι συστάσεις της Ροδίτισσας blogger και μαζί με το «παραμένω άνεργη, ανενεργή, αλλά γεμάτη οργή», σχηματίζουν το πορτρέτο μια νέας γυναίκας στη σημερινή περιφέρεια και όχι μόνο.
Στις αναρτήσεις «βγαίνει» η πίκρα και η αγανάκτηση αλλά και ένα πείσμα, ένας «τσαμπουκάς» απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της ζωής, μέσα στην οικονομική κρίση.
Ίσως πολλά από αυτά που γράφει να είναι καρμπόν από τις ζωές χιλιάδων νέων στη χώρα μας. Η αγωνία, το ψάξιμο για δουλειά, στην αρχή σύμφωνα με τα προσόντα, στη συνέχεια οποιαδήποτε δουλειά. Καθημερινό τρέξιμο, καθημερινό μαράζι, καθημερινή αφορμή για να είσαι στην πρίζα. Άλλη μια αφορμή για να εκφραστεί η οργή που παραμένει όμως «ανενεργή».
«Εμείς μπορούμε να περάσουμε και με λιγότερα λεφτά. Μη σου πω ότι μπορούμε να περάσουμε και χωρίς καθόλου λεφτά. Αλλά να, είναι που δεν υπάρχει προοπτική, είναι που η κρίση είχε προαποφασιστεί, είναι που είστε μόνον κλέφτες και ψεύτες. Γι’ αυτό αντιδρούμε, όχι για τις ανέσεις που χάσαμε. Γιατί δεν είμαστε καθόλου άνετοι τύποι. Είμαστε δύσκολοι τύποι. Κι εσείς, όχι μόνο δεν θα ξαναβγείτε στον αιώνα τον άπαντα, αλλά δεν θα μπορείτε ούτε να κυκλοφορήσετε στο δρόμο. Γιατί θα σας την έχουμε στημένη».
Είναι σωστό να σε μισούν, αφεντικό
Ψάχνω δουλειά. Αρχικά εστίασα στο «επάγγελμά» μου, τώρα όμως (που είδα την μεγάλη εικόνα) ψάχνω ό,τι να ‘ναι. Έχω συναντήσει κάτι απίθανους τύπους.
Περίπτωση 1η: Η γαλέρα: Εστιάτορας, μού έχει πει τα πάντα, εκτός από το πόσο θα παίρνω (30 τη μέρα, χωρίς ένσημα, χωρίς tips) για να κάνω τη σερβιτόρα, κάτι «ψιλοαγγαρείες», ενώ δεν παραλείπει ν’ αναφέρει ότι «8ωρο δουλεύουν μόνο σε γραφείο» και «το χειμώνα είναι πίκρα, δεν έχει πολλή δουλειά». Κι επειδή δεν έχει πολλή δουλειά (χεστήκαμε κύριος, κλείστο το μπουρδέλο σου), θα πρέπει αυτός ο μάγκας να έχει σερβιτόρα/καθαρίστρια χωρίς ασφάλιση και να της παίρνει και τα tips. Ευτυχώς δεν είμαι τόσο απελπισμένη, του γέλασα κατάμουτρα κι έφυγα ενώ είχε πάρει ανάποδες.
Περίπτωση 2η:Οι χαρούμενοι κολοκυθοκεφτέδες: Γελαστός και ενθουσιασμένος τύπος, προσπαθεί να μου εξηγήσει ότι δεν αρκεί να είμαι μόνο καλή στη δουλειά μου, αλλά και ν’ αγαπάω αυτό που κάνω, τουτέστιν να σερβίρω μεζεκλίκια τρελαμένη από ικανοποίηση για την προσφορά μου στον πελάτη, γιατί αν δεν συμβαίνει αυτό, θα το καταλάβει και δεν θα ξανάρθει.
Ε, λέω εντάξει, ας πάει και το παλιάμπελο «η πιο καλή γκαρσόνα είμαι εγώ». Αλλά όχι κύριοι ένορκοι, δε φτάνει να πέφτεις σε έκσταση, παίρνοντας παραγγελίες για ντολμαδάκια και σαγανάκι, πρέπει να μπορείς να δουλεύεις και το πρωί, αλλά και το βράδυ, ενίοτε μέχρι αργά, δηλαδή, δεν υπάρχει ωράριο, κοντολογίς, άσε την οικογενειά σου και έλα σε μας που είμαστε μια ωραία οικογένεια, δες πώς την καταβρίσκουμε με τις γεμιστές τις πιπεριές.
Περίπτωση 3η: Αρνήσου το παιδί σου: Υπεύθυνη σε κατάστημα, όλα καλά, όλα ωραία, αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που θ’ αρρωστήσει το παιδί; Όχι αγαπητή μάνα, δεν μπορείς να λείψεις, τι σόι υπεύθυνη είσαι; Και στο κάτω κάτω τι το ήθελες το παιδί αφού σκοπεύεις να βρεις δουλεία; Ε; Ε;
Περίπτωση 4η: Καφέ «Η ωραία ΕΥΠ»: Όπου για θέση σερβιτόρας σε καφετέρια συμπληρώνω αίτηση 2,5 σελίδων, στις οποίες ζητούνται κάθε λογής στοιχεία, μεταξύ αυτών και «συστάσεις από καθηγητές»!
Αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε
Ο πατέρας μου έχει στη δούλεψή του έναν Αφγανό, τον Χαν. Ο Χαν είναι Ταλιμπάν. Καλό παιδί, πολύ εργατικό. Έχει 3 γυναίκες, 7 παιδιά. Τους στέλνει λεφτά, τους μιλάει κάθε μέρα στο τηλέφωνο.
Ο πατέρας μου δεν μπορούσε να καλύψει μια επιταγή. Ο Χαν τού δάνεισε ένα μεγάλο ποσό.
Το αφεντικό χρωστάει στον εργάτη, λεφτά και ευγνωμοσύνη. Ο εργάτης, πολύτεκνος και πολύγαμος διαθέτει κεφάλαιο. Οι Ταλιμπάν είναι φίλοι μας. Εξάλλου, απεχθανόμαστε εξίσου τα γουρούνια.
