Πληθαίνουν οι κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
Το φιλικό των Αμερικανών καθεστώς του Μπαχρέιν, οικοδεσπότης του 5ου αμερικανικού στόλου και κατεχόμενο από σαουδαραβικές στρατιωτικές δυνάμεις σύρει σε μαζικές δίκες σε στρατοδικεία εκατοντάδες πολίτες που συμμετείχαν στη δημοκρατική εξέγερση της Μανάμα, τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, με πλαστές κατηγορίες και ψευδείς ομολογίες που απέσπασε με βασανιστήρια. Παρ’ όλο που ο στρατιωτικός νόμος ήρθη την 1η Ιουνίου, τα στρατοδικεία διατηρήθηκαν για να διεξαγάγουν αυτές τις δίκες. Η κυβέρνηση του Ομπάμα συνεχάρη γι’ αυτή τη δημοκρατική συμπεριφορά το διάδοχο του Μπαχρέιν που επισκέφθηκε τη δεύτερη εβδομάδα του Ιουνίου τον Λευκό Οίκο, επαινώντας το καθεστώς για την αφοσίωσή του στη «μεταρρύθμιση» και το «διάλογο». Αν ζούσε ο Τζορτζ Όργουελ θα είχε άφθονο νέο υλικό για τη «Νέα Γλώσσα» του.
Σύμφωνα με μαρτυρίες (Al-Jazeera-«My Husband Was Abducted») 1.000 είναι οι κρατούμενοι, ενώ 400 θα δικαστούν και 100 έχουν ήδη καταδικαστεί. Επίσης, σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες, αξίζει να σημειωθεί η προπαγάνδα των ΜΜΕ που τους χαρακτήριζε «προδότες του κράτους» και «τερμίτες», και τους σιίτες «ομάδα του διαβόλου».
Την Τετάρτη, 22/6, έγινε η δίκη 21 ακτιβιστών. 8 καταδικάστηκαν σε ισόβια δεσμά και οι άλλοι σε 15 χρόνια κάθειρξη. Όλοι τους προέρχονται από τη σιιτική πλειοψηφία . Ανάμεσά τους δύο ηγέτες του κινήματος της αντιπολίτευσης και ένας αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Επίσης, σε δίκη προσήχθησαν δύο πρώην μέλη του Κοινοβουλίου που προέρχονταν από το κόμμα al-Wefaq, το μεγαλύτερο σιιτικό κόμμα του Μπαχρέιν, με τις κατηγορίες της προπαγάνδισης ψευδών πληροφοριών, της συμμετοχής σε απαγορευμένες διαδηλώσεις και την προτροπή σε πολίτες να συμμετέχουν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Ανάμεσα στους καταδικασθέντες ήταν και μια 20χρονη φοιτήτρια και ποιήτρια που φυλακίστηκε για 1 χρόνο με την κατηγορία είναι ότι απήγγειλε ποίημα, επικριτικό για το βασιλιά. Κρατήθηκε επί 15 ημέρες χωρίς καμιά επικοινωνία, τη χτύπησαν και της έκαναν ηλεκτροσόκ. Στους γονείς επιτράπηκε να τη δουν μόνο ύστερα από τρεις ακροάσεις στο στρατοδικείο.
Το καθεστώς του Μπαχρέιν κατηγόρησε, επίσης, τους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές ότι είχαν δεσμούς με τη Χεζμπολάχ και το καθεστώς του Ιράν. Οι οργανωτές των διαμαρτυριών έχουν διαψεύσει επανειλημμένα αυτές τις κατηγορίες και επισήμαναν ότι με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. Πολλά δημοσιογραφικά ρεπορτάζ, από την περίοδο των διαδηλώσεων, αποτελούν μαρτυρία ότι κοινό στοιχείο τους ήταν η ενότητα εναντίον του δικτατορικού καθεστώτος των Αλ Καλίφα.
Η δίκη των γιατρών
Ο ακραία αντιδημοκρατικός χαρακτήρας του καθεστώτος υπογραμμίζεται από την παραπομπή σε δίκη 47 γιατρών και νοσοκόμων που αντιμετωπίζουν εξοργιστικές κατηγορίες όπως κατοχή όπλων, επίθεση κατά αστυνομικών και απόπειρα ανατροπής του καθεστώτος. Πρόκειται για μια τιμωρία των γενναίων αυτών ανθρώπων που σε πολύ δύσκολες συνθήκες προσέφεραν περίθαλψη σε τραυματίες, αλλά και γιατί μίλησαν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κατήγγειλαν τους τραυματισμούς και τους φόνους. Ο απεχθής χαρακτήρας των συκοφαντιών εναντίον των γιατρών φανερώθηκε από άρθρο της κυβερνητικής εφημερίδας Gulf Daily News που ισχυρίστηκε ότι ένα «τετράχρονο αγόρι πέθανε λόγω αμέλειας των νοσοκόμων, όταν το μεγαλύτερο νοσοκομείο του Μπαχρέιν είχε καταληφθεί από αντικυβερνητικούς διαδηλωτές». Η κυβέρνηση του Μπαχρέιν υποστηρίζει ότι το Ιατρικό Κέντρο Σαλαμανίγια, όπου εργάζονταν πολλοί από το ιατρικό προσωπικό που δικάστηκαν, υπηρετούσε ως κέντρο συντονισμού των διαδηλώσεων του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου και κατηγόρησε τους εργαζόμενους, μεταξύ άλλων, για κλοπή φαρμάκων, συσσώρευση όπλων, αντικυβερνητικές δηλώσεις στα διεθνή ΜΜΕ, καθώς και πρόκληση μίσους προς το καθεστώς.
Απαγωγές, βασανιστήρια, απολύσεις
Σύμφωνα με καταγγελίες συγγενών πολλοί απάχθηκαν από το σπίτι, τη δουλειά τους ή από στρατιωτικά σημεία ελέγχου, από δυνάμεις χωρίς διακριτικά, μασκοφόρους και μεταφέρθηκαν σε άγνωστες τοποθεσίες, όπου παρέμειναν επί μήνες χωρίς επικοινωνία με τους συγγενείς και δικηγόρους. Το κράτος επέβαλε, επίσης, βαριές τιμωρίες σε πολλούς που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, απολύοντας χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στις πορείες διαμαρτυρίας. Το πανεπιστήμιο διέγραψε 50 φοιτητές γιατί συνομιλούν στο Facebook και στο Twitter.
Η Διεθνής Αμνηστία κατάγγειλε τη δίκη και τις ποινές, δηλώνοντας ότι, σύμφωνα με την πεποίθησή της, μερικοί κατηγορούμενοι είναι κρατούμενοι συνείδησης που φυλακίστηκαν απλώς και μόνο επειδή συμμετείχαν σε ειρηνικές διαδηλώσεις και οργάνωσαν πορείες. «Οι ποινές είναι πολύ σκληρές και με πολιτικά κίνητρα, αφού δεν έχουμε δει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι χρησιμοποίησαν βία ή υποστήριξαν βίαια επεισόδια» (Μάλκολμ Σμαρτ, διευθυντής της Δ.Α. στη Μέση Ανατολή).
Μετά τις καταδίκες των 21, ξέσπασαν διαδηλώσεις στο Μπαχρέιν. Οι πολίτες αγνόησαν την απαγόρευση της αστυνομίας, η οποία χρησιμοποίησε χημικά και ξυλοδαρμούς για να τους εμποδίσει να φτάσουν στο κέντρο της πόλης. Οι διαδηλώσεις πρόκειται να επαναληφθούν, όπως έχει αναγγελθεί, με αίτημα την απελευθέρωση αυτών που θεωρούνται, και είναι πραγματικά, πολιτικοί κρατούμενοι του καθεστώτος.
