Την περασμένη εβδομάδα δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο του δικτύου ανεξάρτητης ερευνητικής δημοσιογραφίας Consortium News (consortiumnews.com) εκτενές άρθρο του Σκοτ Ρίτερ, πρώην αξιωματικού πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα και αρκετά «τολμηρή» ανάλυση. Δίνουμε στο σημερινό φύλλο μια μικρή γεύση της, με περιληπτική απόδοση ορισμένων εδαφίων.
του Σκοτ Ρίτερ*
Ο πόλεμος που έχει κυριεύσει το Λεβάντε από τις 7/10/2023 δεν είναι μια παραδοσιακή αντιτρομοκρατική επιχείρηση. Όπως κι αν το εξετάσει κανείς, πρόκειται για έναν περιφερειακό πόλεμο. Από καθαρά στρατιωτική άποψη, η επιδρομή της Χαμάς στο Ισραήλ ήταν μια σχετικά μικρή εμπλοκή, στην οποία συμμετείχαν μερικές χιλιάδες μαχητές από κάθε πλευρά. Ως παγκόσμιο γεωπολιτικό γεγονός, ωστόσο, δεν έχει σύγχρονο αντίστοιχο. Η επιδρομή της Χαμάς πυροδότησε τα δίδυμα ισραηλινά δόγματα που διέπουν τη στρατιωτική αντίδραση σε περίπτωση απαγωγής ομήρων («δόγμα Αννίβας») και την ισραηλινή πρακτική της συλλογικής τιμωρίας («δόγμα Νταχίγια»). Πριν τις 7/10/2023 το Ισραήλ κατάφερνε να συγκαλύπτει τον πραγματικό του χαρακτήρα, πείθοντας τους πάντες –εκτός από μια χούφτα ακτιβιστές– ότι οι ενέργειές του κατά των «τρομοκρατών» ήταν εύλογες. Σήμερα ο κόσμος γνωρίζει το Ισραήλ ως το γενοκτόνο κράτος απαρτχάιντ.
Ο Νετανιάχου είχε πει ότι ο σχεδιαζόμενος «Οικονομικός Διάδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης» (IMEC) «θα αλλάξει το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής και του Ισραήλ». Αλλά επειδή ο κόσμος βλέπει πλέον το Ισραήλ ως εγκληματική επιχείρηση, το IMEC πιθανότατα δεν θα καρποφορήσει ποτέ. Η κατάρρευσή του είναι μόνο ένα μέρος του οικονομικού πλήγματος που έχει δεχτεί το Ισραήλ από την έναρξη της σύγκρουσης στη Γάζα. Ο τουρισμός έχει μειωθεί κατά 80%. Το νότιο λιμάνι του Εϊλάτ δεν λειτουργεί πλέον. Η σταθερότητα του εργατικού δυναμικού έχει διαταραχθεί, μεταξύ άλλων λόγω της επιστράτευσης άνω των 300.000 εφέδρων. Όλα αυτά συνδυάζονται για να δημιουργήσουν μια τέλεια καταιγίδα από ζητήματα που σκοτώνουν την οικονομία. Εν ολίγοις, το Ισραήλ δεν είναι πλέον ένα ιδανικό μέρος για να συνταξιοδοτηθεί κανείς, να δημιουργήσει οικογένεια, να εργαστεί, ή να ζήσει.
Τώρα το Ισραήλ βομβαρδίζεται σχεδόν καθημερινά από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ρουκέτες και πυραύλους που εκτοξεύονται από τη Χεζμπολά, τις πολιτοφυλακές του Ιράκ και τους Χούθι, ενώ η πρόσφατη ιρανική επίθεση κατέδειξε σε όλους τους Ισραηλινούς ότι δεν υπάρχει αποτελεσματική άμυνα. Επιπλέον, εάν η σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν συνεχίσει να κλιμακώνεται, το Ιράν έχει δηλώσει ότι θα καταστρέψει τις κρίσιμες υποδομές του Ισραήλ. Σε μια τέτοια περίπτωση, εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινοί που κατέχουν διπλά διαβατήρια θα το εγκαταλείψουν, οπότε το Ισραήλ θα αντιμετωπίσει τον απόλυτο εφιάλτη του: μια κατακόρυφη πτώση του εβραϊκού πληθυσμού.
Το Ισραήλ γίνεται γρήγορα μη βιώσιμο, τόσο ως έννοια (ο κόσμος κουράζεται γρήγορα από τη γενοκτονική πραγματικότητα του σιωνισμού) όσο και στην πράξη (δηλαδή, οικονομική και δημογραφική κατάρρευση). Μέσα σε ένα χρόνο, αντί να «αλλάξει το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής» το Ισραήλ έγινε ένας μη βιώσιμος παρίας, του οποίου η μόνη σωτηρία είναι το γεγονός ότι έχει τη συνεχή υποστήριξη των ΗΠΑ. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα. Η εποχή της αμερικανικής κυριαρχίας ξεθωριάζει και αντικαθίσταται γρήγορα από μια πολυπολικότητα με κέντρο βάρους τη Μόσχα, το Πεκίνο και το Νέο Δελχί. Ο κόσμος αφυπνίζεται σταδιακά σε αυτή την πραγματικότητα. Το ίδιο και οι ΗΠΑ. Πλησιάζει η ημέρα που το Κογκρέσο δεν θα μπορεί να διαθέτει δισεκατομμύρια δολάρια χωρίς αμφισβήτηση.
Η τέλεια καταιγίδα της παγκόσμιας απόρριψης της γενοκτονίας, της διαρκούς αντίστασης του υπό ιρανική ηγεσία «άξονα», της οικονομικής κατάρρευσης και της αναπροσαρμογής των αμερικανικών προτεραιοτήτων θα οδηγήσει στον μηδενισμό του Ισραήλ ως βιώσιμης πολιτικής οντότητας. Το χρονοδιάγραμμα αυτής της ακύρωσης υπαγορεύεται από το ρυθμό κατάρρευσης της ισραηλινής κοινωνίας. Μπορεί να συμβεί σε ένα χρόνο, ή μπορεί να απλωθεί στη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας. Αλλά θα συμβεί.
