Μόνο λίγη, τόση δα, δικαιοσύνη για σένα… Του Χρήστου Παναγή
Παράνομη βία, διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών, παρακώλυση συγκοινωνιών,φθορές, διατάραξη κοινής και οικιακής ειρήνης, συκοφαντική δυσφήμηση… με φυσική και ηθική αυτουργία είναι μερικές μόνο από τις κατηγορίες που βαραίνουν τους αγωνιστές του κινήματος των διοδίων. Αφορούν δε τις μαζικές ειρηνικές κινητοποιήσεις του κόσμου ενάντια στο εξοντωτικό χαράτσι των δρόμων, στο σταθμό Αφιδνών το 2009 και το 2010. Δικάζονται τη μεθεπόμενη εβδομάδα (23/10), ενώ εκκρεμεί και αστικό δικαστήριο, αφού η εταιρία που λυμαίνεται δρόμο και διόδια ζητά να τους πάρει και 500.000 ευρώ. Εκτός από κατοίκους της Β.Α. Αττικής, δίκες αντιμετωπίζουν και πολίτες από άλλες περιοχές της χώρας, όπως η Λάρισα.
Τα έντονα πολιτικά χαρακτηριστικά αυτής της δίκης, το δίκαιο του αγώνα για το χαράτσι των διοδίων και το σκάνδαλο της παραχώρησης των δρόμων στους εργολάβους, η δυνατότητα να σταλεί μήνυμα ελπίδας στην κοινωνία που αγωνίζεται, συνηγορούν στη ανάγκη ουσιαστικής συμβολής και συμπαράστασης από συλλογικότητες, φορείς, σωματεία, πολιτικά κόμματα, δημοτικές αρχές, προσωπικότητες για την υπεράσπιση και αθώωση των διωκόμενων πολιτών.
– Ο κ. Τάκης ο γείτονάς μας, ένας καλός, πράος, καθημερινός άνθρωπος, για κακή του τύχη -όπως την όρισαν κάποιοι- μένει με την οικογένειά του στο Καπανδρίτι. Όταν, ως προάγγελος της μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, η περιοχή αποκλείστηκε με μπάρες και διόδια, όπως οι περισσότεροι στη γειτονιά, βγήκε στους δρόμους διαμαρτυρόμενος, συμμετείχε και σε κινητοποιήσεις, άκουσε, κατάλαβε, μίλησε, προσπάθησε και προσπαθεί με όλους τους άλλους ν’ αλλάξει η κατάσταση· τελικά βρέθηκε και κατηγορούμενος…
– Ο κ. Τάκης ο γείτονάς μας, για κακή του τύχη -όπως την όρισαν κάποιοι- έχει ένα πατρικό σπιτάκι στην Ιερισσό της Χαλκιδικής, όπου πηγαίνει με την οικογένειά του, κάνουν τα μπάνια τους, ψαρεύουν, βγαίνουν στο βουνό.
Όταν, στo πλαίσιo της μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης λαίλαπας, οι πολυεθνικοί χρυσοθήρες με τους ντόπιους συνεταίρους έβαλαν σ’ εφαρμογή την «επένδυση» αρπαγής κι ερήμωσης, όπως οι περισσότεροι στα χωριά της περιοχής, βγήκε στους δρόμους, συμμετείχε σε κινητοποιήσεις, προσπάθησαν και προσπαθούν όλοι μαζί να σώσουν τα βουνά, τα νερά, τις θάλασσες του μικρού τους παράδεισου· τελικά βρέθηκε και κατηγορούμενος…
– Ο κ. Τάκης ο γείτονάς μας, πάλι για κακή του τύχη, ταξίδευε συχνά με τη γυναίκα του στην Εθνική Οδό, πηγαίνοντας άλλοτε στα πεθερικά του, στη Πάτρα, άλλοτε στο γιο που σπούδαζε στον Βόλο. Μόλις έμπαιναν στο εργοτάξιο-καρμανιόλα στην Κορίνθου-Πατρών, σταυροκοπιόταν κουνώντας το κεφάλι της η κ. Ανδρομάχη· αυτή κρατούσε πάντα το ταμείο της οικογένειας και δεν τον άφηνε με τίποτα τον άντρα της να πληρώσει τα διόδια. Φώναζε με θυμό κάθε φορά: «Πού ακούστηκε να ζητάνε διόδια γι’ αυτόν το δρόμο, άσε που 2 χρόνια τώρα έχουν σταματήσει τα έργα κι αυτοί εκεί συνεχίζουν να τα παίρνουν από τον κοσμάκη». Και στην Αθηνών-Λαμίας το ίδιο γινότανε, ωρυόταν κάθε φορά: «Πού ακούστηκε κάθε 30 χιλιόμετρα χαράτσι, σ’ ένα δρόμο που τον πληρώναμε για χρόνια, κι όταν σχεδόν τέλειωσε ήρθαν οι πονηροί, οι μαφιόζοι με τις μπάρες».
Κι όταν ήρθαν τα ειδοποιητήρια για τα διόδια στο σπίτι, αυτή τα ‘κρυψε στο συρτάρι, κι ύστερα ήρθαν οι διαταγές πληρωμής για το εικοσαπλάσιο και τώρα απειλούν να τους πάρουν και το σπίτι. Κι η κ. Ανδρομάχη, που η σκούφια της κρατάει από τη Μάνη, δεν το βάζει κάτω, κι όλο το λέει: «Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται… δεν θα τους περάσει!» και συμφωνεί κι ο κ. Τάκης· μόνο που βρέθηκε πάλι κατηγορούμενος.
Αγώνας για αξιοπρέπεια
Ο κ. Τάκης, η κ. Ανδρομάχη, όλοι μας, μπορεί σήμερα, αύριο, να μην έχουμε δουλειά, να μην τα βγάζουμε πέρα, να κινδυνεύουμε να χάσουμε το σπίτι μας, τα παιδιά μας να φεύγουν στο εξωτερικό, να μην έχουμε περίθαλψη, να χρωστάμε στην Εφορία, στην τράπεζα, στον μπακάλη, στο σπιτονοικοκύρη, στο γείτονα…
Ο κ. Τάκης, η κ. Ανδρομάχη, όλοι μας, μέλη μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που αγωνίζεται ή που παρακολουθεί με επίγνωση (ενώ οι ζωές, το βιος, η αξιοπρέπειά μας απειλούνται), είμαστε πολίτες μιας διωκόμενης χώρας, νιώθουμε όλοι «διωκόμενοι».
Διώκονται, το δικαίωμα στη δουλειά, στις παροχές Υγείας, στην Παιδεία, στη στέγαση, στη ζωή με αξιοπρέπεια.
Διώκονται από ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, μια ολιγαρχία τραπεζιτών, καναλαρχών, εργολάβων και μια τρόικα, που έχουν βάλει στο στόχαστρο την αξιοπρέπεια του λαού, τον πλούτο της χώρας.
Στις σκέψεις, στις αντιλήψεις των ανθρώπων, σε όλους μας, με τους αγώνες, τα κινήματα, τις συζητήσεις, την καλλιέργεια της συλλογικής συνείδησης, την επίγνωση των καταστάσεων και των αιτιών, τη συνειδητοποίηση ποιους έχει απέναντί της η κοινωνία και ποιους σκοπούς έχουν, έννοιες όπως η δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η εθνική ανεξαρτησία, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά… αποκτούν σε μεγάλο βαθμό σήμερα την πραγματική τους αξία και περιεχόμενο.
Απαιτεί, θέλει σήμερα ο κόσμος οι αξίες αυτές να νικήσουν, θέλει ο κόσμος να εκφραστεί πολιτικά, θέλει να πειστεί, να ακολουθήσει, να συμμετέχει σε ένα σχέδιο διεξόδου της χώρας. Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία απαιτεί να φύγουν, τώρα, όσοι μας οδήγησαν εδώ, απαιτεί να εκφωνηθεί το πολιτικό σχέδιο, να ακουστεί σε όλη την κοινωνία το μανιφέστο του ρεύματος ανατροπής.
* Ο Χρήστος Παναγής είναι ένας από τους πολλούς διωκόμενους του κινήματος των διοδίων
