Η διαχείριση της κρίσης δεν είναι ένα εύκολο έργο. Ακόμα κι όταν λείπει ένα οργανωμένο και αποφασισμένο λαϊκό κίνημα. Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει μια άμεση και ορατή απειλή. Γιατί, όμως, οι ιθύνουσες τάξεις σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο έχουν επιλέξει ή έχουν αναγκαστεί να κυβερνούν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης;
Βασικός λόγος είναι το γεγονός πως αυτό που ξορκίζουν διαρκώς και χωρίς σταματημό είναι παρόν. Χτες ήταν η Ισλανδία, μετά η Ελλάδα, σήμερα η Γαλλία. Ο κόσμος είναι στους δρόμους και αυτό αποτελεί μια απειλή, έναν θανάσιμο κίνδυνο στην «καλή διακυβέρνηση», όπως την ορίζουν ο Μπαρόζο, ο Στρος-Καν, ο Ρεν, ο Σαρκοζί, η Μέρκελ, ο Κάμερον. Για να αντιμετωπίσουν τον «εχθρό λαό» πρέπει να κηρύξουν κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Προχτές τη νύχτα στη Νάπολη της Ιταλίας για 17 ώρες υπήρχαν συγκρούσεις με τα όργανα της τάξης, στη Γαλλία έχουν συλληφθεί πάνω από 1.500 άτομα, στην Ισπανία τέθηκε εκτός νόμου μια ολόκληρη νεολαία των Βάσκων, στην Τσεχία εκτός νόμου η Κομμουνιστική Νεολαία, στην Αγγλία ανακοινώθηκαν 500.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Κυβερνούν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, γιατί η κρίση φέρνει με οξύτατο τρόπο στην επιφάνεια ακόμα και τις ενδοϊμπεριαλιστικές τους αντιθέσεις και τα «πλακώματα» που γίνονται για το ποιος θα μετακυλήσει και προς τα πού την κρίση, ποιος θα ξεφορτωθεί βάρη και πού θα τα φορτώσει. Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, υπό την αιγίδα της Γερμανίας, αποφάσισε και προσπαθεί να επιβάλλει τη συνέχιση της επίθεσης δίχως τέλος ενάντια στους εργαζόμενους και όποιος δεν μπορέσει να ακολουθήσει τους ρυθμούς που θέλει η Γερμανία, θα υπόκειται σε κυρώσεις και πιθανά να αποβάλλεται από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Ζούμε κρίσιμες μέρες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Κρίνονται πολλά και θα παρθούν σημαντικές αποφάσεις. Σε ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟïκό επίπεδο (τον Νοέμβριο θα γίνει η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Πορτογαλία).
Στην Ελλάδα, ο πανικός των κυβερνώντων αρχίζει να φαίνεται πιο καθαρά. Μετά την καλοκαιρινή ανάπαυλα η μια «επιτυχία» διαδέχεται την άλλη: η σύμβαση για τον Αστακό (που ήταν μπλεγμένη η ίδια η οικογένεια Παπανδρέου) απέτυχε, το Fast trak του Παμπούκη μπάζει νερά από παντού, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τεράστια καθίζηση του κυβερνώντος κόμματος. Όπου να ’ναι θα αρχίσουν τα διαγγέλματα για να περισωθεί η κατάσταση…
Προεκλογικά είχε αποφασίσει η κυβέρνηση να μην φέρει κανένα νέο μέτρο. Τα είχε αφήσει για μετά τις εκλογές. Τα ευρωπαϊκά «στατίστικς» είχαν στείλει το μήνυμα όταν μέτραγαν πριν από μια βδομάδα το έλλειμμα στο 16%. Και, ώ του θαύματος, ο Παπανδρέου, ξαφνικά, άρχισε να ανακοινώνει προεκλογικά μέτρα υπέρ ανέργων και συνταξιούχων. Την ίδια στιγμή που το «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα» έμοιαζε με το «λεφτά υπάρχουν» πριν από τις προηγούμενες εκλογές.
Το μαύρισμα του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές πρέπει να είναι μεγάλων διαστάσεων. Την ίδια στιγμή πρέπει να απαιτηθεί μια άλλη πολιτική που θα καταργεί το Μνημόνιο και θα οδηγεί στην οικονομική και πολιτική διέξοδο της χώρας προς όφελος των εργαζόμενων και της νεολαίας. Να απαιτηθεί με τους πιο σίγουρους και ασφαλείς τρόπους: Με την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και τη δημιουργία ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα εγγυηθούν μια νέα μεταπολίτευση του λαού!
Κυβερνούν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, γιατί η κρίση φέρνει με οξύτατο τρόπο στην επιφάνεια ακόμα και τις ενδοϊμπεριαλιστικές τους αντιθέσεις και τα «πλακώματα» που γίνονται για το ποιος θα μετακυλήσει και προς τα πού την κρίση, ποιος θα ξεφορτωθεί βάρη και πού θα τα φορτώσει. Το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, υπό την αιγίδα της Γερμανίας, αποφάσισε και προσπαθεί να επιβάλλει τη συνέχιση της επίθεσης δίχως τέλος ενάντια στους εργαζόμενους και όποιος δεν μπορέσει να ακολουθήσει τους ρυθμούς που θέλει η Γερμανία, θα υπόκειται σε κυρώσεις και πιθανά να αποβάλλεται από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Ζούμε κρίσιμες μέρες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Κρίνονται πολλά και θα παρθούν σημαντικές αποφάσεις. Σε ευρωπαϊκό και ΝΑΤΟïκό επίπεδο (τον Νοέμβριο θα γίνει η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Πορτογαλία).
Στην Ελλάδα, ο πανικός των κυβερνώντων αρχίζει να φαίνεται πιο καθαρά. Μετά την καλοκαιρινή ανάπαυλα η μια «επιτυχία» διαδέχεται την άλλη: η σύμβαση για τον Αστακό (που ήταν μπλεγμένη η ίδια η οικογένεια Παπανδρέου) απέτυχε, το Fast trak του Παμπούκη μπάζει νερά από παντού, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τεράστια καθίζηση του κυβερνώντος κόμματος. Όπου να ’ναι θα αρχίσουν τα διαγγέλματα για να περισωθεί η κατάσταση…
Προεκλογικά είχε αποφασίσει η κυβέρνηση να μην φέρει κανένα νέο μέτρο. Τα είχε αφήσει για μετά τις εκλογές. Τα ευρωπαϊκά «στατίστικς» είχαν στείλει το μήνυμα όταν μέτραγαν πριν από μια βδομάδα το έλλειμμα στο 16%. Και, ώ του θαύματος, ο Παπανδρέου, ξαφνικά, άρχισε να ανακοινώνει προεκλογικά μέτρα υπέρ ανέργων και συνταξιούχων. Την ίδια στιγμή που το «δεν θα πάρουμε άλλα μέτρα» έμοιαζε με το «λεφτά υπάρχουν» πριν από τις προηγούμενες εκλογές.
Το μαύρισμα του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές πρέπει να είναι μεγάλων διαστάσεων. Την ίδια στιγμή πρέπει να απαιτηθεί μια άλλη πολιτική που θα καταργεί το Μνημόνιο και θα οδηγεί στην οικονομική και πολιτική διέξοδο της χώρας προς όφελος των εργαζόμενων και της νεολαίας. Να απαιτηθεί με τους πιο σίγουρους και ασφαλείς τρόπους: Με την ανασυγκρότηση του λαϊκού κινήματος και τη δημιουργία ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα εγγυηθούν μια νέα μεταπολίτευση του λαού!
Σχόλια
