Το Παιδί 44 και ο αντικομμουνισμός της νέας εποχής
Πρόθυμοι συγγραφείς ξαναγράφουν την ιστορία.
Στρατευμένη λογοτεχνία. Όρος που κάνει τους φιλελεύθερους κριτικούς να ανατριχιάζουν… Από μια παράξενη διαστροφή της ιστορίας αυτή ακριβώς τη στρατευμένη λογοτεχνία έχουν πάρει πια στα χέρια τους οι απολογητές του καπιταλισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας… Και για να μας αποδείξουν ότι ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο δεν έχουν παρά να αναθεωρήσουν την ιστορία. Πρώτος και προφανής εχθρός τα καθεστώτα του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Η βασική εξίσωση που θέλουν να περάσουν στα μυαλά των αναγνωστών τους είναι: κομμουνισμός = ναζισμός (ή φασισμός). Και μάλιστα επί της ουσίας προχωρούν κι ένα βήμα παραπέρα. «Ο κομμουνισμός ήταν, τελικά, χειρότερος από το ναζισμό. Ο Στάλιν χειρότερος από τον Χίτλερ!»
34 ελληνικές ταινίες στο 33ο Φεστιβάλ Δράμας
με κόντρα τον καιρό: Διαπλεκόμενοι…
Νίκος Ζούδιαρης: «Η περίοδος μπορεί να συσσωρεύει πράγματα και να γεννήσει…»
παγκόσμιο βιβλιοπωλείο: Πέρσιβαλ Έβερετ
Η (ανύπαντρη) μητέρα του κεντρικού ήρωα, με το επώνυμο Πουατιέ, αποφασίζει να τον ονομάσει Not Sidney, Όχι Σίντνεϊ, δηλαδή, δίνοντας αφορμή για μια ατέλειωτη αλυσίδα παρεξηγήσεων στη ζωή του παιδιού. Η (όλο και μεγαλύτερη, όσο περνούν τα χρόνια) ομοιότητα του Όχι Σίντνεϊ Πουατιέ με τον πασίγνωστο ηθοποιό-σύμβολο των Αφροαμερικανών, τον Σίντνεϊ Πουατιέ, μπερδεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Ηλεκτρικές αναγνώσεις φ. 30
Διότι τα νιάτα είναι μια επινόηση των γηρατειών.
…δεν γίνονται κατανοητά παρά μόνο όταν δεν υπάρχουν, στο αρνητικό τους, ως τίτλος απουσίας. Να μην καπνίζεις πια, να μην πίνεις πια, να μην τρέχεις πια να μην ερωτεύεσαι, τόσοι ευνουχισμοί που μας αποστραγγίζουν, σταγόνα-σταγόνα, για να μας προετοιμάσουν καλύτερα για το θάνατο αυτού που υπήρξε η ζωή…
Jazz στο Πάρκο
Μια πρόταση με δύο λέξεις που ψάχνουν να βρουν τον χώρο τους στην καθημερινή μας πραγματικότητα, η μία καταπιεσμένη και περιορισμένη από το άναρχα σχεδιασμένο αστικό περιβάλλον και η άλλη αποκλεισμένη από την ελληνική μουσική βιομηχανία και από την τηλεοπτική επιβολή που καθορίζει τις πολιτιστικές μας συνήθειες.
πρώτη ύλη: Η νύχτα των Ινδιάνων
Το μέλλον της στρατευμένης τέχνης
Γράφει o Γιώργος Αναγνώστης
με κόντρα τον καιρό: Ελληνικά Γράμματα;
Θα περίμενε κανείς μετά το κλείσιμο των Ελληνικών Γραμμάτων το παράδειγμα αυξημένης ευαισθησίας που υπέδειξαν οι άνθρωποι των γραμμάτων να επαναληφθεί εις το πολλαπλάσιο, πόσο μάλλον όταν οι σχεδόν 100 απολυμένοι απηύθυναν και έκκληση αλληλεγγύης προς τη μεριά τους. Εις μάτην όμως.
