διεθνή

Στις 21 τρέχοντος μηνός ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στην Επιτροπή Τσίλκοτ, ή Επιτροπή Δημόσιας Έρευνας για το ρόλο του Ηνωμένου Βασιλείου στην εισβολή και τον πόλεμο στο Ιράκ.

Όχι, δεν ήταν όλα τακτοποιημένα. Η κατάσταση στον αραβικό κόσμο, πριν ακόμη την εξέγερση στην Τυνησία, ήταν πιο ρευστή απ’ όσο φαινόταν ή θα επιθυμούσαν οι ισχυροί του πλανήτη. Η παλαιστινιακή αντίσταση, ο παράγοντας Χεσμπολά στο Λίβανο που ανάγκασε ολόκληρο Ισραήλ σε στρατιωτική αναδίπλωση, η Συρία που δεν είναι ευθυγραμμισμένη, είναι ορισμένα παραδείγματα.

Ένα ακόμα επεισόδιο στη νέα ιστορία αγάπης ανάμεσα στην ελληνική και την ισραηλινή κυβέρνηση, αποτέλεσε η επίσκεψη του Ισραηλινού ΥΠΕΞ στην Ελλάδα την εβδομάδα που μας πέρασε. Οι φασιστικές πράξεις κι εκφράσεις του Λίμπερμαν δεν έχουν τέλος. Δεν είναι, βέβαια, μακριά από τις επιλογές της κυβέρνησής του, η οποία συχνά χρησιμοποιεί σαν άλλοθι τον εύθραυστο «κυβερνητικό συνασπισμό» για να προωθήσει τις δικές της επιλογές (βλέπε όρκος αφοσίωσης στο εβραϊκό κράτος από τους Παλαιστίνιους πολίτες του Ισραήλ, επέκταση των εποικισμών κ.ά.).  Κλιμακώνοντας την κατοχή, τη φασιστικοποίηση στο εσωτερικό της χώρας (όπως δείχνει το παρακάτω τελευταίο επεισόδιο) αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζοντας αυξανόμενη κρίση διεθνούς νομιμοποίησης, η ισραηλινή κυβέρνηση αναζητά στην αγκαλιά της ελληνικής κυβέρνησης τα απαραίτητα οικονομικά και στρατηγικά στηρίγματα και κυρίως τη βελτίωση της δημόσιας εικόνας της.

Είναι αλήθεια ότι περίμεναν καιρό, αλλά να τώρα με την κρίση, η ευκαιρία επιτέλους ήρθε. Από την εποχή της Θάτσερ, τότε που η Σιδηρά Κυρία αποφάσισε να τσακίσει τα εργατικά συνδικάτα, μέχρι σήμερα πέρασαν 30 ολάκερα χρόνια. Η προσπάθειά της δεν πήγε χαμένη. Έδρεψε καρπούς και, μάλιστα, πλούσιους.
Η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα στη Βρετανία, από 44% που ήταν τότε, βρέθηκε σήμερα στο 15%. Η απίσχνανση αυτή, που θαρρείς και οφειλόταν σε επικίνδυνο ιό, πέρασε τα σύνορα, πέταξε πάνω από πελάγη και ωκεανούς και μόλυνε όχι μια, όχι δύο, αλλά ολόκληρο τον ΟΟΣΑ, με την αναλογία των οργανωμένων ιδιωτικών υπαλλήλων να συρρικνώνεται περίπου στο 20%. Ενώ στην Αμερική που, έτσι κι αλλιώς, δεν είχε και καλό ιστορικό τουλάχιστον από το ’50 και δώθε, η αναλογία αυτή από 20% το 1979, έπεσε στο 7%.

Το συγκλονιστικό γεγονός της απόπειρας δολοφονίας της Γκαμπριέλ Γκίφορντ, βουλευτίνας του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, από ένα νέο 22 ετών, τον Λι Τζάρεντ Λάφνερ, που άφησε πίσω του 6 νεκρούς (ανάμεσα στους οποίους ένα κορίτσι 9 ετών και τον ομοσπονδιακό δικαστή Τζον Ρολ) και 14 τραυματίες, στην πόλη Τούσον της Αριζόνας, παίρνει ακόμη πιο συγκλονιστικές διαστάσεις από ορισμένα μεταγενέστερα γεγονότα. Ιερέας εκκλησίας Βαπτιστών δηλώνει ότι οι πιστοί του θα διαδηλώσουν στην κηδεία του εννιάχρονου κοριτσιού με σύνθημα «Ο Θεός μισεί τους Καθολικούς». Η οικογένεια της εννιάχρονης είναι καθολική. Συμπέρασμα: «Καλά να πάθει».

Τυνησία. Λαϊκή εξέγερση και δεκάδες νεκροί σε συγκρούσεις με την αστυνομία που χτυπάει στο ψαχνό. Πληροφόρηση με το σταγονόμετρο. Είναι τόσο φτωχή που ακόμη και ο αριθμός των νεκρών είναι θολός. Σε μια άλλη πιο καθυστερημένη χώρα με λιγότερες υποδομές και διεθνή πρόσβαση, την Ακτή Ελεφαντοστού, είχαμε τον τελευταίο μήνα εξαιρετική πληροφόρηση για τον αριθμό νεκρών και τραυματιών, γλαφυρές περιγραφές των κυβερνητικών βιαιοτήτων και μια Διεθνή Αμνηστία που καλεί σε διεθνή επέμβαση και προειδοποιεί τους κυβερνητικούς πως θα πληρώσουν για τα εγκλήματά τους. Στην Τυνησία τίποτε απ’ αυτά....
Αντίστροφα τώρα. Δημοψήφισμα στο Σουδάν για την απόσχιση νότιων περιοχών του μετά από αφόρητες πιέσεις των ΗΠΑ που μόνες αυτές (και καμιά άλλη χώρα) αποκαλούν την εκεί ένοπλη διαμάχη ως «γενοκτονία». Εξαιρετική δημοσιογραφική κάλυψη των εκλογών, αποστολή του Τζορτζ Κλούνεϊ για να σιγουρευτούμε ότι το δημοψήφισμα θα είναι αδιάβλητο. Εκλογές είχαμε και στην Τυνησία το 2009. Μάλλον δεν το προσέξατε, γιατί όπως και τις άλλες φορές, όπως και στην Αίγυπτο ή την Αλγερία, οι πρόεδροι εκλέγονται με ποσοστά 90% και κάτι, αφού οι αρχές πρακτικά απαγορεύουν με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους στην αντιπολίτευση να μετρήσει τις δυνάμεις της. Για τα διεθνή ΜΜΕ αυτές οι απολυταρχικές «δημοκρατίες» δεν είναι άξιες λόγου και προσοχής. Συνολικά, η πολιτική πληροφόρηση από όλη τη ζώνη του Μαγκρέμπ ρέει με το σταγονόμετρο, ίσως γιατί είναι μια ζώνη σχετικά μοιρασμένη και ελεγχόμενη...
Το Σουδάν έχει κάνει το λάθος να πάει με την Κίνα. Και διαθέτει ένα πλούσιο σε υδρογονάναθρακες υπέδαφος. Στο Νταρφούρ οι ΗΠΑ υπολογίζουν 300 χιλιάδες νεκρούς την προηγούμενη δεκαετία, η σουδανική κυβέρνηση 10 χιλιάδες. Στην ελληνική τηλεόραση έχουν προβληθεί σχετικά ντοκιμαντέρ. Στην Ακτή Ελεφαντοστού είχαμε για ένα μήνα καθημερινή ενημέρωση από τα διεθνή Μedia και ακριβέστατο αριθμό θυμάτων. Η δύσμοιρη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό δεν είχε ποτέ την τύχη να έχει παραπάνω από μια-δυο ειδήσεις το μήνα την προηγούμενη δεκαετία. Περίεργο, γιατί εκεί εξελίσσεται ο πιο πολύνεκρος πόλεμος μετά το Β’Παγκόσμιο Πόλεμο με πεντέμισι εκατομμύρια νεκρούς μέχρι τώρα. Κανένα ντοκιμαντέρ. Ελάχιστοι το γνωρίζουν. Τον πόλεμο υποστηρίζουν Βρετανία και ΗΠΑ που μιλούν για γενοκτονία στο Νταρφούρ. Ποιες χώρες έχουν στηρίξει τη Λ.Δ. του Κονγκό; Ζιμπάμπουε, Αγκόλα, Σουδάν. Είναι από τις χώρες που έχουν καλές σχέσεις με την Κίνα. Και όλως τυχαίως τα διεθνή Μedia ασχολούνται συχνά-πυκνά μαζί τους, για παράδειγμα κάθε φορά που γίνονται εκλογές στη Ζιμπάμπουε... Μια από τις χώρες που στέλνουν στρατό ενάντια στη Λ.Δ. του Κονγκό είναι και η Ρουάντα. Αυτός που εμπόδισε τον ΟΗΕ το 1994 να μιλήσει για γενοκτονία και να την εμποδίσει όσο αυτή εξελισσόταν στη Ρουάντα, ήταν οι ΗΠΑ… που σήμερα μιλούν για γενοκτονία στο Νταρφούρ.