fbpx

Μάρτα Χάρνεκερ: Η τέχνη της αριστερής πολιτικής

Η Μάρτα Χάρνεκερ είναι Χιλιανή, με σπουδές στο Παρίσι, θεωρητικός του μαρξισμού και ακτιβίστρια, ειδική σε θέματα Λατινικής Αμερικής, σύμβουλος του προέδρου Ούγκο Τσάβες, με δράση στη Χιλή, την Κούβα και τη Βενεζουέλα. Τον περασμένο Δεκέμβρη έκανε ομιλίες στην Αθήνα, καλεσμένη από το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς. Τα παρακάτω αποσπάσματα (χωρίς υποσημειώσεις) προέρχονται από το βιβλίο της Πραγματοποιώντας το αδύνατο – Η Αριστερά στο κατώφλι του 21ου αιώνα (εκδ. Οδυσσέας).

Αριστερά 2011: Φωτιά στα μπατζάκια μας!

Μερικές σκέψεις για τη χρονιά που πέρασε.

Θράσος και απόγνωση!

Χτες το πρωί δέχτηκα, με διαφορά μιας ώρας, ένα μήνυμα από την υπουργό και ένα τηλεφώνημα από μία παλιά μου φίλη, που μεγάλωσε μόνη της δυο παιδιά δουλεύοντας μέρα νύχτα, ακόμα κι όταν αρρώστησε σοβαρά.
Τα παραθέτω αυτούσια.

Στ. Ελλ.

Αφήγημα πολιτικής φαντασίας: Η Αριστερά του μέλλοντος

(μέρος 3ο)

(Περίληψη προηγούμενου: Δικηγόροι παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες σε ανυπεράσπιστους, ταβερνιάρηδες φαγητά σε άπορους και εθελοντές φροντίζουν ηλικιωμένους.)

Σοβιετική Ένωση:Η ιστορία αναπροσαρμόζεται

Η ιστορία στην υπηρεσία πολιτικών σκοπιμοτήτων. Καθόλου πρωτότυπο. Συμβαίνει παγκοσμίως. Ανέκαθεν. Η «προσαρμογή» εντείνεται μετά από μεγάλες ανατροπές και αναστατώσεις, όταν νέες δυνάμεις και διαφορετικά καθεστώτα αντικαθιστούν τα παλιά.

Πολιτικοί πρόσφυγες: Και του χρόνου στην πατρίδα

Μερικοί απόγονοι των πολιτικών προσφύγων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Πολωνία, δημιούργησαν τους ΜΕΤΑ, μια "ομάδα ανοιχτής επικοινωνίας και δράσης με κοινωνικούς και πολιτικούς σκοπούς", που ανέλαβε και οργάνωσε το περασμένο καλοκαίρι ένα μεγάλο αντάμωμα στο Γράμμο, στους ορεινούς όγκους που δόθηκαν οι τελευταίες μάχες των μαχητών γονιών τους προτού διαφύγουν μέσω Αλβανίας στην Πολωνία με την κατάρρευση του μετώπου, το 1949.

Μέρος δεύτερο

Πρόσφυγες στην Πολωνία: Χάσαμε, αλλά κάναμε το σωστό

Μερικοί απόγονοι των πολιτικών προσφύγων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Πολωνία, δημιούργησαν τους ΜΕΤΑ, μια «ομάδα ανοιχτής επικοινωνίας και δράσης με κοινωνικούς και πολιτιστικούς σκοπούς», που ανέλαβε και οργάνωσε το περασμένο καλοκαίρι ένα μεγάλο αντάμωμα στο Γράμμο, στους ορεινούς όγκους που δόθηκαν οι τελευταίες μάχες των μαχητών γονιών τους προτού διαφύγουν μέσω Αλβανίας στην Πολωνία, με την κατάρρευση του μετώπου, το 1949. Με αφορμή αυτή τη συνάντηση στην οποία συμμετείχαν περίπου 330 άνθρωποι και την προβολή στο Νεστόριο ενός από τα ντοκιμαντέρ που έχω κάνει για τη ζωή των Ελλήνων στην Πολωνία, μοιράζομαι με τους αναγνώστες του Δρόμου της Αριστεράς κάποιες από τις εμπειρίες που αποκόμισα και κατέγραψα τόσο στην Πολωνία όσο και στο Γράμμο.

Από την κοινωνία των ίσων στην κοινωνία των πλουσίων

Περιμένοντας την πτήση με το Antonov 148-100, στο αεροδρόμιο του Κιέβου Μπορίσπιλ, στη σύγχρονη πτέρυγα των διεθνών ή την παλιά της σοβιετικής εποχής των εσωτερικών δρομολογίων, χάζευα τους γύρω μου στην αίθουσα αναμονής.

Ουκρανία: Η Ελλάδα σε πληγώνει παντού

Πριν από λίγες μέρες, στη Μαριούπολη, παρακολούθησα και μαγνητοσκόπησα το διήμερο διαγωνιστικό Φεστιβάλ Τραγουδιού στο οποίο πήραν μέρος 87 τραγουδιστές/τριες και μουσικοί απ’ όλη την Ουκρανία, συν ορισμένες συμμετοχές από άλλες χώρες της παρευξείνιας ζώνης. Το φεστιβάλ αυτό ξεκίνησε σαν ιδέα μετά το θάνατο της Ταμάρας Κατσή και διεξάγεται στη μνήμη της, χρόνο παρά χρόνο.

Σόνι Ρόλινς: Ο Ομπάμα είναι κεντρώος συντηρητικός

Του τηλεφώνησα στη μία τη νύχτα και μιλούσαμε επί τρία τέταρτα. Γελώντας ανοιχτόκαρδα (για την αμερικάνικη κοινωνία), προβληματισμένα (για τις φυλετικές εξάρσεις), σαρκαστικά (για τη Λέιντι Γκάγκα), ειρωνικά (για το Νόμπελ ειρήνης), απολαυστικά (για τη Σουίτα Ελευθερίας) και ευχαριστημένα (για τη μακροβιότητα), ο Σόνι Ρόλινς, μου έκανε σαφές ότι, στα ογδόντα του, έχει αλλάξει ιδέες, έχει αποσυρθεί στην ύπαιθρο, αλλά δεν έχει πάψει να ψάχνεται και, το κυριότερο, να παίζει τζαζ.