αφιερώματα

Ο Δρόμος της Αριστεράς δημοσίευσε στο φύλλο της 8ης Μαρτίου 2014, δύο τοποθετήσεις που πραγματεύονται τη σχέση του εθνικού με το κοινωνικό ζήτημα αλλά και της Αριστεράς και του μαρξισμού με τον διεθνισμό και τον πατριωτισμό. Πρόκειται για τις ομιλίες των Λουκά Αξελού και Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου που έγιναν σε εκδήλωση με τίτλο Πατριωτισμός και διεθνισμός στη στρατηγική της Αριστεράς την οποία διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου στις 19 Φεβρουαρίου με τη στήριξη του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς.

Διαβάστε εδώ τα δύο κείμενα, καθώς και το εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος.

Πατριωτισμός και διεθνισμός στη στρατηγική της Αριστεράς - Εισαγωγικό σημείωμα

Πατριωτισμός, διεθνισμός και η σύνδεση του εθνικού με το κοινωνικό ζήτημα. Του Λουκά Αξελού

Πέρα από τον αστικό κοσμοπολιτισμό και τον πατριωτικό αντιιμπεριαλισμό. Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Να αγωνιστούμε για μια νέα κοινή λογική: προοδευτική, επαναστατική και οικουμενική

Δεκάδες αντιπροσωπείες, πολιτικοί ηγέτες και προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο παραβρέθηκαν στο 4ο Συνέδριο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη από τις 13 ως τις 15 Δεκεμβρίου 2013, και απηύθυναν χαιρετισμό. Κατά κοινή ομολογία, ένας από τους ομιλητές ξεχώρισε: ο Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα, Αντιπρόεδρος του Πολυεθνικού Κράτους της Βολιβίας.
Διόλου τυπικός, με συντροφική ειλικρίνεια και με φανερή την έγνοια του για μια επιτυχή πορεία της Αριστεράς στην Ευρώπη, ο εκπρόσωπος αυτής της «μακρινής» χώρας κατάφερε να μιλήσει με ουσιαστικό τρόπο στην καρδιά και το νου των συνέδρων και του κοινού. Μεταφέροντας πλούσιες θεωρητικές επεξεργασίες, μα και την εμπειρία από την έμπρακτη δοκιμασία τους στο «εργαστήρι» της Λατινικής Αμερικής, η μισάωρη ομιλία του αποτέλεσε πραγματικά τροφή για σκέψη.

Όλη η ομιλία του Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα: Μήνυμα στην ευρωπαϊκή Αριστερά

Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα: Βασικός νους του βολιβιάνικου πειράματος

Οι φωτογραφίες του αφιερώματος

Η Λιβύη μετά την πτώση της μοναρχίας το 1969 υπήρξε εξαιρετικά ευέλικτη ως προς τις εξωτερικές της σχέσεις, οι οποίες διαμορφώνονταν βάσει τριών παραγόντων: την απόκτηση του οπλισμού της από οποιονδήποτε συνασπισμό, την πώληση του πετρελαίου της στη Δύση, και την προσέγγιση άλλων αραβικών δυνάμεων για τη σύμπηξη ενός πολιτικού στρατιωτικού οικονομικού μπλοκ, που θα συνεισέφερε στον κοινό αγώνα κατά του Ισραήλ. Το σημαντικότερο όπλο της κατά τους ελιγμούς της με τη Δύση υπήρξε βεβαίως το πετρέλαιό της. Η σημασία του πετρελαίου της, ειδικά εκείνη την περίοδο, είχε αναβαθμιστεί για δύο λόγους.