αφιερώματα

Ακάθεκτη προχωρά σε ένα ακόμα έγκλημα κατά του λαού και της χώρας η τροκομματική συγκυβέρνηση. Με την ανακοίνωση του σχεδίου για την πώληση του ΑΔΜΗΕ και για μια «μικρή ΔΕΗ» που θα απομείνει μετά το ξεπούλημα, βορά κι αυτή στο... στρατηγικό επενδυτή, ολοκληρώνεται η πορεία των τελευταίων ετών που ξεκίνησε από τη μετοχοποίηση πέρασε στο διαμελισμό για να φτάσει σήμερα στην πλήρη εφαρμογή του σχεδίου. Υπό την μπαγκέτα πάντα της Ε.Ε. και τώρα πια και της τρόικας. Μια μεγάλη επιχείρηση που φτιάχτηκε με τα λεφτά του ελληνικού λαού και συνέβαλε στην ανάπτυξη της χώρας από το 1950. Τώρα πια είναι στα χέρια των εργαζομένων της Επιχείρησης, αλλά κυρίως όλου του λαού να αποτρέψει το έγκλημα. Επιχειρώντας να δούμε από όλες τις πλευρές αυτό το νέο μεγάλο σκάνδαλο, δημοσιεύουμε σήμερα τον Φάκελο για την προωθούμενη διάλυση της ΔΕΗ, η οποία θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα.

«Παιχνίδια» ιδιωτικοποίησης, ενεργειακή λεηλασία και δημόσιο συμφέρον, της Νάντιας Βαλαβάνη
Η ταυτότητα της εταιρίας
Διπλασιάστηκε η τιμή του ρεύματος την τελευταία δεκαετία
Η απορρύθμιση είναι παλιά ιστορία... του Γιώργου Τοζίδη
Το χρονικό ενός προμελετημένου (συνδικαλιστικού) εγκλήματος, του Δημήτρη Καπέλα
Τι θα σημάνει η πλήρης ιδιωτικοποίηση, του Σταμάτη Θεοδωρόπουλου

Η ιστορία της ΕΡΤ δεν θα είναι μάλλον ένα απλό επεισόδιο στην ιστορία της μνημονιακής περιπέτειας της νεότερης Ελλάδας. Η βίαιη κατάργηση της δημόσιας τηλεόρασης θα σηματοδοτήσει ένα κρίσιμο σημείο καμπής στην σύγχρονη ιστορία της διάλυσης του νεοελληνικού κράτους και της συστηματικής αποδιοργάνωσης της νεοελληνικής κοινωνίας.
Κατ’ αρχήν, θα σημαίνει, ενδεχομένως για όλη την Ευρώπη, την εμπέδωση της απαλλοτρίωσης του δημόσιου χώρου και των κρατικών υποχρεώσεων στο πιο εντυπωσιακό πεδίο, αυτό της τηλεόρασης. Ασφαλώς τα δημόσια πανεπιστήμια και το δημόσιο σχολείο εγκαταλείπονται από το κράτος σε όλη την Ευρώπη εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια· ασφαλώς τα δημόσια νοσοκομεία αφήνονται, αργά και σταθερά, να καταρρεύσουν, μαζί με όλο το σύστημα δημόσιας Υγείας και πρόνοιας· ασφαλώς το κοινωνικό κράτος συρρικνώνεται με όλο και ταχύτερους ρυθμούς... Ασφαλώς τα κεκτημένα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το ιδεολόγημα του κράτους πρόνοιας που εξασφαλίζει στους ανθρώπους τα αγαθά της Υγείας, της Παιδείας και της ελευθερίας του λόγου, υποχωρούν ραγδαία... Αλλά η επίσημη παραίτηση μιας κρατικής οντότητας από το ως τώρα αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά της στη διάδοση της πληροφορίας (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει τόσο στο επίπεδο της κρατικής χειραγώγησης της πληροφορίας όσο και στο επίπεδο της διασφάλισης της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών) είναι μια παγκόσμια πρώτη. Κι επειδή η τηλεόραση αποτελεί μια διαταξική και τελικά υπερταξική πραγματικότητα της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, ο συγκλονισμός είναι πολλαπλάσιος ίσως της ουσιαστικής σημασίας του γεγονότος.
Ο Δρόμος της Αριστεράς θεωρεί πως η υπόθεση της ΕΡΤ θέτει σε επείγουσα προτεραιότητα τα ζητήματα Δημοκρατίας και Πολιτισμού στο πολιτικό προσκήνιο. Το σημερινό οκτασέλιδο αφιέρωμα στο θέμα είναι μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε αυτά τα ζητήματα με τρόπους που, ενδεχομένως, θέλουμε να ελπίζουμε, θα πλουτίσουν τόσο τη σκέψη μας όσο και τους τρόπους που θα επιλέξουμε, ως πολίτες και ως αριστεροί, για να αντιδράσουμε.

Οι μαθητευόμενοι μάγοι της εικόνας, του Κώστα Βεργόπουλου
Η ΕΡΤ είναι υπόθεση Δημοκρατίας και Πολιτισμού, του Δημήτρη Τρίμη
Η Ειμαρμένη του σήμερα, του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Στα χρόνια της τηλεδημοκρατίας, του Βασίλη Μουλόπουλου
Όταν η ΔΗΜΑΡ στριμώχτηκε στο συνωστισμό του προαυλίου της ΕΡΤ, του Σταύρου Κωνταντακόπουλου
Θα τραγουδάμε μέχρι να σβήσουν τ' άστρα, του Σταμάτη Κραουνάκη
Δημοκρατία, ενημέρωση, συνταγματικός πατριωτισμός, της Ζωής Κωνσταντοπούλου
Πάρεξ ελευθερία και γλώσσα, της Έλενας Πατρικίου
"Μ' ένα μπουκάλι ρούμι, σ' ένα βαθύ μπουντρούμι". του Αλέξανδρου Μπαλτζή
Η ΕΡΤ και η Δημοκρατία, του Γιώργου Κατρούγκαλου
ΕΡΤ, Συμβούλιο της Επικρατεία και μνημονιακό κράτος, του Βασίλη Ασημακόπουλου

Τη νύχτα της 17ης Μαρτίου, μια πρόχειρα οργανωμένη απόπειρα στρατιωτικών τμημάτων του Θιέρσου να αποσπάσουν πυροβόλα που ανήκαν στην Εθνοφρουρά και φυλάσσονταν στο λόφο της Μονμάρτης, οδηγεί στη σύλληψη, από στασιαστές στρατιώτες και εθνοφρουρούς του επικεφαλής της επιχείρησης στρατηγού Λεκόντ. Υπό την πίεση του πλήθους, που αναγνωρίζει στα πρόσωπα του Λεκόντ και του επίσης συλληφθέντα στρατηγού Τομά, τους επικεφαλής του αιματοκυλίσματος της εξέγερσης του 1841, οι εθνοφρουροί τουφεκίζουν τους δύο στρατηγούς.