αφιερώματα

Σε ολόκληρο το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου οι δυνάμεις της Αριστεράς καταγγέλλουν τον κίνδυνο πραξικοπήματος και καλούν τους πολίτες σε εγρήγορση. Με επανειλημμένες ανακοινώσεις της η Ε.Ε. της ΕΔΑ καταγγέλλει την απειλή και καλεί σε εθνικό μέτωπο κατά των συνωμοτών. Το ίδιο και το Κ.Σ. της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη. Η Κ.Ε. του ΚΚΕ επίσης.

«Ελληνική τραγωδία: Οι κακοί οιωνοί» - μία έρευνα-καταπέλτης.

<Παραλληλισμοί των επιπτώσεων των πολιτικών του ΔΝΤ στην Ελλάδα και διεθνώς - ο Γ. Νικολαΐδης ανατέμνει τις επιπτώσεις των προγραμμάτων του ΔΝΤ στους δείκτες Υγείας στην Ανατολική Ευρώπη, στη Λατινική Αμερική και στη χώρα μας και θέτει τα ερωτήματα μιας αντιστροφής της πορείας.

Υπό κατεδάφιση νοσοκομεία και ταμεία - ο Τ. Γιακουμής συνοψίζει την αποδιάρθρωση του ΕΣΥ και αναλύει τις ολέθριες προοπτικές της βέβαιης κατάρρευσης του συστήματος δημόσιας περίθαλψης και πρόνοιας αν δεν ανατραπεί ο οδοστρωτήρας του νέου Μνημονίου. Παρουσιάζονται από την «πηγή», σε πρώτο πρόσωπο αντιστάσεις και πρωτοβουλίες.

Νοσοκομείο Κιλκίς: Μία μάχη σε εξέλιξη και ένας απολογισμός - ο Π. Χρονόπουλος απολογίζει την αξιόλογη κινητοποίηση στο Νοσοκομείο του Κιλκίς.

Ρέθυμνο: Για το Εθελοντικό Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης - ο Ν. Κιούσης παρουσιάζει την πλούσια εμπειρία του πρώτου κοινωνικού ιατρείου στο Ρέθυμνο.

Το κίνημα των νέων γιατρών: Ένα ελπιδοφόρο υπόδειγμα απέναντι στα αδιέξοδα - ο Β. Καφετζόπουλος αναφέρεται στην πρωτότυπη κινηματική ενεργοποίηση των νέων γιατρών.

Συνέντευξη της Χριστίνας Αγριαντώνη στη Μαρία Μαυροειδή.

Ο νέος κόσμος που θα προέκυπτε από το «τέλος της ιστορίας», από το τέλος των κοινωνικών και εθνικών αγώνων δηλαδή που γέμισαν την ιστορία του επάρατου 20ού αιώνα, μας έχει δείξει για τα καλά το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Το νεοαποικιακό κύμα που σάρωσε για άλλη  μια φορά τον Τρίτο Κόσμο με πολέμους, κατοχή χωρών και πρωτοφανή επίθεση στους στοιχειώδεις όρους ζωής ολόκληρων κοινωνιών, δημιούργησε, ως άμεσο αποτέλεσμά του, ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης, οικονομικής και πολιτικής προσφυγιάς.
Η Ελλάδα, σύνορο της σιδηρόφρακτης Ευρώπης προς τις περιοχές του κόσμου που επλήγησαν και πλήττονται ακόμη από αυτήν την επίθεση, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο ως προς την υποδοχή του μεταναστευτικού κύματος. Έχοντας δεχτεί το ρόλο του κυματοθραύστη αυτού του ρεύματος, για να μη φτάσει στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μετατρέπεται σε μια τεράστια ανθρώπινη φυλακή. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις δυστυχώς δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για λύσεις αλλά για εκμετάλλευση του μεταναστευτικού ζητήματος, χρησιμοποιώντας το μπαμπούλα του «λαθρομετανάστη» για να εκθρέψουν το μίσος και να εκτρέψουν την προσοχή του κόσμου από τις αιτίες της διογκούμενης δυστυχίας του.
Ως απάντηση στις πολιτικές στοχοποίησης των μεταναστών και υπόθαλψης του ρατσισμού, σε πολλές περιπτώσεις έχει αναδειχθεί και η μακρά περιπέτεια των Ελλήνων ως μεταναστών στα πέρατα της γης, τότε που εκείνοι ήταν οι λαθραίοι και θύματα του ρατσισμού της αμερικανικής και δυτικοευρωπαϊκής κοινωνίας. Στη χώρα μας όμως υπάρχει και μια ακόμη διάσταση. Έχουμε και το φαινόμενο της προσφυγιάς με την καταστροφή του ελληνικού στοιχείου της πρώην Οθωμανικής  άλης Ιδέας.
Με ένα πολύ μικρό κομμάτι αυτής της ιστορίας θελήσαμε να ασχοληθούμε σε αυτό το αφιέρωμα, προσπαθώντας να φωτίσουμε όψεις της εγκατάστασης των προσφύγων του ’22 στην πρωτεύουσα Αθήνα. Μια όψη αυτής της εγκατάστασης ήταν και οι αντιθέσεις των ντόπιων με τους νεοφερμένους πρόσφυγες, δείχνοντας πως οι διαιρετικές πολιτικές, που έχουν υλικό, οικονομικό, υπόβαθρο και που συνάμα είναι πολιτικά χρήσιμες για τους κρατούντες, μπορούν να αναπτυχθούν και μεταξύ «ομογενών» πληθυσμών.
Οι Δρόμοι της Ιστορίας, επιθυμώντας να γίνουν βήμα για τους νέους ιστορικούς, παρουσιάζουν στο παρόν αφιέρωμα τρία άρθρα τα οποία βασίζονται σε ανακοινώσεις από την Συνάντηση Κοινωνικής Ιστορίας με θέμα Νέες προσεγγίσεις στην ελληνική κοινωνία του μεσοπολέμου (1922-1940) που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στις 14-16 Ιανουαρίου. Στη συνάντηση αυτή, την αποτίμηση της οποίας από τον ιστορικό και μέλος της οργανωτικής επιτροπής Ραϋμόνδο Αλβανό παρουσιάζουμε στο τέλος του αφιερώματος, δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στο προσφυγικό ζήτημα και την ανάδειξη των προσφύγων ως νέο υποκείμενο της ελληνικής κοινωνίας του μεσοπολέμου.
Για την εικονογράφηση του αφιερώματος χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφίες από το άλμπου του Σπύρου Τζόκα Καισαριανή, η φυσιογνωμία μιας πόλης (Αθήνα 1998) και από την  Ιστορία της Ελλάδος του 20ου αιώνα (τόμος Β1 , Αθήνα 2002).