αρχείο στηλών

Της Τασίας Σταματοπούλου ([email protected])

Από τη βόλτα μου στη μπλογκόσφαιρα, εδώ και λίγα χρόνια, ήταν από τα πρώτα που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, κυρίως αυτό το «Πόντος» που, άθελά μας, μας παραπέμπει στα... σχετικά «ρατσιστικά» ανέκδοτα, αλλά (για να μην... παρεξηγηθούμε) και στην τραγωδία της γενοκτονίας του ποντιακού στοιχείου που δεν ξεχνιέται!

Μόλις πριν από λίγες ημέρες η Σουηδία δέχτηκε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από τους Τούρκους εθνικιστές (έδωσαν μεγάλο αγώνα οι εν Στοκχόλμη Πόντιοι). Το μπλογκ συνθέτουν κείμενα κεντρικά, κείμενα στο πλάι, μουσικές, παραπομπές, άπειρες συνδέσεις, ιστορία και επικαιρότητα με αξιόλογες φωτογραφίες και εικαστικά. Επίσης, αναφέρονται πάνω από 70 συνδέσεις «ποντιακών» μπλογκ, ραδιοφωνικών σταθμών, συλλόγων κ.λπ. σε όλο τον κόσμο. Προβάλλονται επιφανείς Πόντιοι τη καταγωγή.

Για ποιους προορίζεται; «Για αυτούς που ενδιαφέρονται:

• για τις υπόγειες σχέσεις που συνδέουν τα επιφαινόμενα,

• για αυτά που για να συνειδητοποιήσεις, πρέπει πρώτα να χτυπηθείς, μετά να υποψιαστείς και στο τέλος να καταλάβεις.

Γιατί ο Πόντος αποτελεί μια υπόγεια διεργασία ανατρεπτική -και γι’ αυτό αριστερή- για τις μέχρι τώρα εικόνες μας. Αριστερή, όχι με τον παραδοσιακό τρόπο των Νεοελλήνων, αλλά με την παλιά, την αρχέγονη έννοια του όρου: την αντιστασιακή, την αιρετική, την εξεγερσιακή απέναντι στις επίσημες νόρμες της εξουσίας. Έτσι, μια παρέα φίλων, ο mahno-p, ο mumul, ο Ανδρέας, ο Στέλιος, ο Χρήστος, ο Βλάσης, η Γιώτα, ο Κώστας, ο Θόδωρος… (και όσοι άλλοι επιθυμούν να μπουν στην ψηφιακή συντροφιά) αποφάσισαν να ανοίξουν τούτη δω τη σελίδα».

Αξίζει να επισκεφθείτε τις σελίδες:

https://pontosandaristera.wordpress.com/2007/07/17/2006/

https://pontosandaristera.wordpress.com/2010/03/15/karkad/

Κατηγορίες θεμάτων: Προσφυγιά, Αντίσταση,

Γενοκτονία στην Ανατολή, Ιστορικά, Λαογραφία κ.ά.

Επινωνία με το μλογκ στο [email protected]

Ελευθερία ή τίποτα

https://eleftheriahtipota.blogspot.com

«Τι σε ωφελεί αν ζήσης και είσαι στη σκλαβιά; Στοχάσου πως σε ψαίνουν καθ’ ώρα στη φωτιά. Δουλεύεις όλ΄ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πη, κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη»

Ρήγας Βελεστινλής

Μπλόγκερ από τον Φεβρουάριο του 2009, ετών 36, προσπαθεί να ανακαλύψει ποια από τα πιστεύω του έχουν ετεροκαθορισθεί και θέλει να διατηρήσει την αυτονομία του νου του

ως το τέλος.

Πιστεύει στην ενότητα της Αριστεράς, παρά τις διαφορές στα ποικίλα ιδεολογικά ρεύματα, καθώς «αυτήν την ώρα έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο για τους συνανθρώπους μας και τους εαυτούς μας πρέπει να είμαστε ενωμένοι, πρέπει να είμαστε ένας άνθρωπος. Αυτό ενώνει μαρξιστές, μετα-μαρξιστές, τροτσκιστές, μαοϊκούς, αναρχικούς και λοιπούς αριστερούς ανθρώπους. Δεν πρόκειται για μας, παίζεται η ζωή των

επόμενων».

Του Μάριου Διονέλλη

Τα λόγια είναι δικά Του. Το έχω κρατήσει εκείνο το «Πάμε» από το τηλεοπτικό σποτάκι. Και μετά θριαμβευτικά, με βραχνή, σπασμένη φωνή κάτω από τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, το βράδυ της νίκης. «Πάμε…»

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Όταν τον περασμένο Ιούνιο η Γιάννα Αγγελοπούλου έβαλε αιφνιδιαστικά λουκέτο στον «Ελεύθερο Τύπο», την έκπληξη και τις σημαντικές καταγγελίες των απολυμένων δεν ακολούθησαν ενέργειες και δράσεις που -πιθανώς- να οδηγούσαν στην έκφραση και διαμόρφωση άποψης και πρότασης συνολικά για τον ελληνικό Τύπο.

Της Τασίας Σταματοπούλου [email protected]

Στη σπηλιά του Νοσφεράτου

https://nosferatos.blogspot.com/

Από τα κορυφαία ελληνικά μπλογκς (μπλόγκερ από το 2008) με υψηλά στάνταρντ ποιότητας, χιούμορ, φιλοσοφικής και ποιητικής διάθεσης.

Ποιος είναι ο κ. Νοσφεράτος; Δεν είναι και εύκολο να τον περιγράψεις. Αν και είναι δημόσιο πρόσωπο δεν πρόκειται να σας το αποκαλύψω γιατί ο ίδιος υιοθετεί την ανωνυμία στο blog του.

Για όσους δεν το ξέρετε, το www.opengov.gr είναι ο διαδικτυακός τόπος ή αλλιώς η ηλεκτρονική λίμνη, όπου οι πολίτες αυτής της χώρας μπορούν να καταθέτουν τα βιογραφικά τους στοιχεία, συνήθως έμφορτα από τίτλους σπουδών, διακρίσεις ή άλλες «άγνωστες» στο ευρύ κοινό περγαμηνές.

Aπό τον ΚΙΜΠΙ ή τον Νίκο Κουνενή

1. Ο καλός φορολογούμενος γνωρίζει ότι το φορολογικό σύστημα της χώρας επιδιώκει την ισότητα μεταξύ φτωχών και πλουσίων επιβαρύνοντας και τους δυο εξίσου, ασχέτως εισοδηματικής επιφάνειας και ευθυνών για την κατάσταση της οικονομίας.

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Έντονο προβληματισμό –σε ορισμένους και έκπληξη– προκάλεσε η «αυτονόμηση» 80 και πλέον συντακτών της εφημερίδας «Τα Νέα», οι οποίοι με υπογραφές (προ)κάλεσαν την Ένωση Συντακτών, τασσόμενοι κατά του «σωματείου» τους και υπέρ της εθελουσίας εξόδου στο ΔΟΛ. Προς τι όμως η έκπληξη; Η ίδια η πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ αρνήθηκε τις κινητοποιήσεις στο μεγαλύτερο δημοσιογραφικό οργανισμό, υπακούοντας στην επιχειρηματολογία μεγαλοστελεχών-μεγαλοδημοσιογράφων, οι οποίοι έχουν εδώ και πολύ καιρό αναλάβει τα ηνία των επιχειρήσεων των ιδιοκτητών.

Της Τασίας Σταματοπούλου

«Η σελίδα αυτή», τονίζεται στο https://youpayyourcrisis.blogspot.com/, «φτιάχτηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την άνιση πολιτική λιτότητας σε μια κρίση που δεν δημιουργήσαμε εμείς. Ας πληρώσουν όσοι ευθύνονται για την κρίση και όχι οι απλοί χαμηλόμισθοι υπάλληλοι και εργαζόμενοι, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα»

Πάντα είχα την απορία γιατί η συμπαθητική μελάνη, εκείνη δηλαδή που κατά τη χρήση της είναι αόρατη, λέγεται έτσι. Δηλαδή, σε τι συνίσταται η «συμπάθεια»; Ποιος συμπαθεί ποιον; Η μελάνη το χαρτί; Το χαρτί τη μελάνη; Μήπως, πάλι, ο όρος υπονοεί τα ερωτικά πάθη, τις πολιτικές ίντριγκες, τα κατασκοπευτικά θρίλερ που κρύφτηκαν κάτω από χιλιάδες αράδες αόρατης γραφής στο πέρασμα των αιώνων; Για όσους τυχόν δεν ξέρουν, εξηγούμαι: Συμπαθητική μελάνη ονομάζεται οποιοδήποτε υλικό γραφής γίνεται ορατό μόνο αφού θερμανθεί, υποστεί χημική επεξεργασία ή εκτεθεί σε υπέρυθρες ακτίνες, όπως ο χυμός λεμονιού, τα ούρα, η κόκα κόλα, το σαπουνόνερο, το ξίδι, το γάλα….

Ο ορισμός περιλαμβάνει, βεβαίως, τη διαδικασία μετατροπής της γραφής από αόρατη σε ορατή, διατηρώντας το μυστήριο σε τι συνίσταται η «συμπάθεια». Το μυστήριο μπορεί να λυθεί μόνον αν εντάξουμε στον ορισμό και την αντίστροφη διαδικασία: Τη μετατροπή της ορατής γραφής σε αόρατη. Αν, λοιπόν, θεωρήσουμε ως συμπαθητική μελάνη κι αυτήν με την οποία τυπώνονται οι αποδείξεις οι οποίες, έπειτα από ολιγοήμερη έκθεσή τους στον ήλιο, μετατρέπονται σε χλομό, πλην άγραφο χαρτί, όλα γίνονται ξεκάθαρα: Η μελάνη είναι συμπαθητική γιατί, απλούστατα, συμπάσχει με τον φορολογούμενο στην έσχατη εκδοχή του ως φοροεισπράκτορα του ελληνικού κράτους.

Πρόκειται για καθαρή συνωμοσία της ιστορίας εις βάρος της ογδοηκοστής πρώτης μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος. Διότι, καμιά απόδειξη είσπραξης δεν αναγράφει -όπως τα αντικαταθλιπτικά και τα παυσίπονά που θα παίρνουμε με τις χούφτες στο εξής- «φυλάσσεται σε μέρος σκιερό και δροσερό». Επίσης, δεν υπάρχει πρόγνωση για υποχρεωτική χρήση ανεξίτηλης μελάνης στις επιχειρήσεις που εκδίδουν αποδείξεις. Αλλά κι αν υπάρξει, θα χρειαστούν χρόνια μέχρι να εφαρμοστεί πλήρως. Έτσι, το σωτήριο έτος 2011, κατά την άνοιξη, όταν θα κατατίθενται οι φορολογικές δηλώσεις, κάθε φορολογικό υποζύγιο μπορεί να κομίζει στη ΔΟΥ δεκάδες χαρτόκουτα γεμάτα κιτρινισμένες, τσαλακωμένες, αλλά άγραφες αποδείξεις και μια βεβαίωση δαπανών που θα σπάει τα κοντέρ των αφορολογήτων ορίων και των φορολογικών επιβραβεύσεων.

Φυσικά, καμιά απόδειξη δεν πρέπει να υπερβαίνει σε αξία το ένα ευρώ. Και για να κάνουν μπούγιο και για να είναι ανθρωπίνως αδύνατος ο έλεγχός τους. Όπερ σημαίνει ότι κάθε μισθωτός των 20.000 ευρώ πρέπει να εξασφαλίσει τουλάχιστον 15.000 τεμάχια λευκού χαρτιού, ήτοι περίπου 100 ρολά αποδείξεων κόστους το πολύ 25 ευρώ, πολύ χαμηλότερου από τις δημοπρασίες εξαγοράς της φορολογικής μας ειλικρίνειας που ήδη ανθίζουν. Μικρό τίμημα για την οφειλόμενη φορολογική ανυπακοή και τη δημοσιονομική μας ανταρσία που γράφει τα μέτρα τους εκεί που δεν πιάνει η μελάνη. Ούτε η συμπαθητική.

ΚΙΜΠΙ