Η τελευταία δωδεκαετία στην Ελλάδα θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο Αρμαγεδδών.
Κρίση δανεισμού, κρίση χρέους, χρεωκοπία. Μνημόνια, καθεστώς Εντολής, εκτροπές από το πνεύμα και τις πρόνοιες του Συντάγματος, καταδολίευση των λαϊκών συμφερόντων, διάλυση του Ασφαλιστικού Συστήματος, υπεξαίρεση των αποθεμάτων των Ταμείων, Υποθήκευση της Δημόσιας Περιουσίας, εκποίηση στρατηγικών πόρων, ξεπούλημα λιμένων και αεροδρομίων, εκφοβισμός και εξαπάτηση των πολιτών, εκφυλισμός της πολιτικής σε ακόμα πιο δουλοπρεπείς συμπεριφορές, προδοσίες και κωλοτούμπες, υπαγωγή και υποταγή σε ξένες Πρεσβείες, τις εξής δύο, διαγωνισμοί εθελοδουλίας, εκχώρηση εθνικών δικαιωμάτων, αναγνώριση διεκδικήσεων εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας, ολοκληρωτική παρακμή του Τύπου. Εξάρτηση των τεχνών από την εξουσία, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, διχασμός και αγριότατη προπαγάνδα, παραλυτικά φαινόμενα στην πραγματική οικονομία, τσαρλατανισμός, απουσία κάθε είδους εθνικής στρατηγικής και παραγωγικού (επανα)σχεδιασμού, μια αδίστακτη τυραννία μικροπρεπών κι ολίγιστων, ουτιδανών, ολετήρων και λαμόγιων. Πανδημία, νέες κρίσεις μέσα στην κρίση, συνεχής μείωση εισοδημάτων για τις λαϊκές τάξεις, υπερπλουτισμός για τους Δυνατούς, εξαπλωμένη θλίψη, απελπισία, ανημπόρια, θεσμοποιημένος χλευασμός, αναισχυντία, ζωή υπό διαρκείς απειλές, ενδημικός πλέον φόβος, απαιδευσιά, αναθεώρηση της Ιστορίας, ιδεολογική αποσάθρωση, μεταμοντέρνα σύγχιση, ατομισμός και κυνισμός – μια επικράτεια θρύψαλα…
Κυκεώνας! Και τι έμεινε σταθερό μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα; Τα κόμματα!
Τα ίδια κόμματα που, μέσω της ψευδούς ευμάρειας, μας οδήγησαν στη χρεωκοπία, τα ίδια κόμματα που επέβαλαν και επωφελήθηκαν από τα Μνημόνια και το Σπάραγμα της χώρας, είναι τα ίδια κόμματα που κυβερνούν σήμερα και θα κυβερνούν αύριο.
Τα ίδια κόμματα.
Με κάποιες παραλλαγές στα δεξιά τους ή τα αριστερά τους, με κάποιες παράπλευρες απώλειες, με κάποια λίφτινγκ κατά καιρούς, είναι τα ίδια κόμματα, των ίδιων Δυνατών, ο ίδιος δικομματισμός ή τρικομματικός μονοκομματισμός!
***
Μπορεί να έχει γίνει της κακομοίρας αλλά εκεί: τα κυρίαρχα συστημικά κόμματα είναι τα ίδια και πράττουν τα ίδια.
Μπορεί ο λαός να αποξενώνεται, να απέχει, αλλά στο τέλος το όλο και πιο ισχνό εκλογικό σώμα επιλέγει αυτά τα ίδια κόμματα, επιλέγει ανάμεσα στα ίδια αυτά κόμματα.
……………
Είναι αυτή η μοίρα της Δημοκρατίας, με τον δρόμο που πήραν οι κοινωνίες στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης, ναι!
Και μετά;
Στη Μεταπαγκοσμιοποίηση ούτε τις μεταδημοκρατίες τις βλέπω καλά! Αλλά και εκείνες με μισό μάτι μας βλέπουν – με το γυάλινο μάτι της Τυραννίας.
Τροφή για τα κανόνια της εποχής των πολέμων που άρχισε, μας βλέπει ο γυάλινος οφθαλμός της Τυραννίας των Δυνατών – μάλιστα πεινασμένη τροφή.
Διότι, με βακτηρία τα ίδια κόμματα πορευόμαστε και θα πορευθούμε στον δρόμο προς τις σκιές.
………………………..
Και, ας μην ξεχνάμε, καθ’ οδόν, στα είδωλα των Γελοίων και των Κνώδαλων να θυσιάζουμε εαυτούς και αλλήλους, την τσίκνα από τα σπλάχνα μας να απολαμβάνουμε…
ΥΓ.: Λένε ορισμένοι, εδώ και καιρό, ότι οι όροι Δεξιά-Αριστερά δεν έχουν πια πολιτικό νόημα. Τότε ίσως να έχουν νόημα οι όροι άνω-κάτω ή παραδίπλα και πιο μέσα. Ας σοβαρευτούμε! Και
βέβαια έχουν νόημα οι όροι Δεξιά-Αριστερά, αρκεί η Αριστερά να υπάρχει και να παρίσταται…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
7•IV•2022
