Ο πλειστηριασμός της Αριστεράς με απόφαση του Συνεδρίου
Η εβδομάδα που πέρασε δεν ήταν από τις καλύτερες για τον κυβερνητικό συνασπισμό και ιδιαίτερα για τους σχεδιασμούς του Μαξίμου. Παρά την μουδιασμένη φαντασμαγορία του 2ου συνεδρίου, όπου ο πρόεδρος εκλέγεται με 93% και πριν ακόμα καταλαγιάσουν οι ιαχές «ή τώρα ή ποτέ το χρέος», από Δευτέρα το κλίμα άλλαξε τελείως.
Το ΣτΕ αποφάσισε τελικά με ψήφους 16-9 να εξετάσει στην ουσία τους τις προσφυγές κόντρα στην αρνητική εισήγηση. Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και δημιούργησε μεγάλη αναταραχή στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Μια ενδεχόμενη απόφαση του ΣτΕ περί αντισυνταγματικότητας του νόμου, αλλάζει όλο το πολιτικό σκηνικό με απρόβλεπτες συνέπειες. Η συνέχεια της άσχημης εβδομάδας ήρθε από τις απανωτές «σφαλιάρες» που έφαγε ξανά το επικοινωνιακό επιτελείο και ο ίδιος ο Τσίπρας από τους «φίλους» Ευρωπαίους. Ομοβροντία δηλώσεων Σουλτς, Ντράγκι και Σόιμπλε διέλυσαν τις αυταπάτες για διευθέτηση του χρέους μέσα στο 2016, αναγκάζοντας τον Αλ. Τσίπρα να εξαγγείλει χθες «μονομερώς» τελικά ότι ελπίζει σε θετική έκβαση.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Ερντογάν κλιμακώνει τις προκλήσεις, αμφισβητώντας σύνορα και κυρίως στέλνοντας τελεσίγραφα για νέο κύκλο προσφυγικών κυμάτων. Η απόλυση με συνοπτικές διαδικασίες του έμπειρου ανταποκριτή του ΑΠΕ στην Τουρκία Άρη Αμπατζή, δείχνει νευρικότητα και φόβο απέναντι στον Σουλτάνο, ο οποίος επανήλθε με χειρότερες δηλώσεις από αυτές για τις οποίες απολύθηκε ο ανταποκριτής…
Η επικείμενη συμπλήρωση 2 χρόνων στην κυβέρνηση, ενδέχεται να συμπέσει με την εμφάνιση μεγάλων εμποδίων και προβλημάτων, που δεν απέχουν από τα χαρακτηριστικά μιας γενικευμένης πολιτικής κρίσης και αναταραχής στους κόλπους του κράτους και των ισχυρών οικονομικών ελίτ και ολιγαρχών. Το κύριο εξαγόμενο είναι ότι το πολιτικό σκηνικό δεν είναι σταθεροποιημένο, η διαπάλη και η διαμάχη ανάμεσα σε πτέρυγες και ομάδες ενισχύεται, η ρευστότητα και η αβεβαιότητα στις εξελίξεις στην Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή μας δυναμώνει. Οι κόμποι φτάνουν στο χτένι και δεν διαφαίνονται εύκολες λύσεις.
Είναι προφανής ο πειρασμός της κυβέρνησης Τσίπρα να δημιουργήσει τους όρους ώστε να μην αποτελέσει εφήμερο και περαστικό διαχειριστή, αλλά να βάλει βάσεις για μονιμότερη παρουσία στην εξουσία. Αυτός ο «πειρασμός» οδήγησε σε κόντρες και συμβιβασμούς με διάφορα τζάκια, προωθώντας κάποια νέα ή όχι και τόσο νέα (Μελισσανίδης, Μαρινάκης, Σαββίδης κ.λπ.). Ο σχεδιασμός αυτός συναντά πολλαπλά εμπόδια και σε τέτοιες καταστάσεις, δεν φτάνει ένας χειρισμός σαν αυτόν που έγινε με την εκκλησία (μια «παρεξήγηση που λύθηκε»). Κι αυτό γιατί τα μαχαίρια για τις τράπεζες, τη δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ, έχουν βγει από το θηκάρι. Έτσι, είναι φανερό ότι οι μέθοδοι με τις οποίες θα λύνονται οι λογαριασμοί, δεν θα είναι οι κανονικές αλλά τα κτυπήματα κάτω από τη ζώνη θα δώσουν και θα πάρουν.
Ο άλλος πόλος…
Βέβαια έχει την πλάκα του να βλέπεις όλο το πολιτικό προσωπικό της παλιάς διαπλοκής να σκίζει τα ιμάτιά του για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα (των δικαστών) και τη νέα διαπλοκή. Αποφεύγουν να λένε ονόματα (έχουν πείρα), ρίχνουν μπηχτές, προχωρούν σε κάποιες αποκαλύψεις, ταμπουρώνονται αλλά ίσαμε εκεί. Δεν προκαλούν όμως πολιτικό ζήτημα, πέρα από αντιπολιτευτικές κορώνες. Το ζήτημα είναι απλό: Ας βγάλει όση βρώμικη δουλειά μπορεί ο Τσίπρας. Δεν βιάζονται οι της Ν.Δ., άσχετα με το τι λένε στα λόγια. Αργότερα θα έρθει η ώρα τους…
Οι «μεγάλοι», όμως, βλέπουν και κατανοούν ότι μια κατά βάση μονοκομματική κυβέρνηση δεν λειτουργεί σε εδικές συνθήκες, όπως αυτές που διαμορφώνονται. Θα προτιμούσαν -και θα σπρώξουν προς τα εκεί- μια «οικουμενική», «εθνική» κυβέρνηση.
Οι διαφυγές του Αλέξη Τσίπρα
Με αυτά τα δεδομένα, ο Τσίπρας υποχρεώνεται σε κινήσεις. Όχι, δεν έχει πρόβλημα με το κόμμα. Ποιο κόμμα άλλωστε; Το κόμμα στο οποίο κανένα πρωτοκλασάτο στέλεχος δεν θέλει να γίνει γραμματέας; Όπως διαρρέεται, ο Π. Ρήγας θα είναι πάλι γραμματέας, ενώ μάλλον στη γραμματεία (τουλάχιστον στην πρώτη συνεδρίασή και μόνο) θα μετέχουν σαν μέλη της οι Δραγασάκης, Φίλης, Σκουρλέτης, ως δείγμα της σημασίας που δίνεται στο όργανο αυτό (είπαμε, υπάρχει μπόλικο θέατρο).
Οι βασικές κινήσεις αφορούν τον ανασχηματισμό που διαδίδεται ότι θα είναι «σαρωτικός», καθώς και πιθανά ανοίγματα σε «κεντροαριστερούς» χώρους. «Στόχος μας είναι μια ευέλικτη, γρήγορη διακυβέρνηση της χώρας. Δεν είναι θέμα προσώπων. Έχουμε μπροστά μας ένα πιο σοβαρό θέμα, το Προσφυγικό, ως προτεραιότητα της ατζέντας μιας κυβέρνησης. Θα δοθεί βάρος στο υπουργείο Μετανάστευσης». Κάτι ξέρει η Γεροβασίλη με αυτές τις δηλώσεις.
Ο Τσίπρας θα περιμένει, ωστόσο, να δει πώς διαμορφώνεται το τοπίο μετά τη απόφαση ή το μπλοκάρισμα του ΣτΕ (ένας ακόμα να αρρωστήσει και το θέμα παραπέμπεται στο μέλλον) και θα συνυπολογίσει και τις εξελίξεις στα μέτωπα της δεύτερης αξιολόγησης. Θα μετρήσει σοβαρά τις πραγματικές δημοσκοπήσεις, θα υπολογίσει τα πιθανά σενάρια και το ζήτημα των πρόωρων εκλογών (με λίστα πάλι) ίσως είναι μια κάποια λύση. Τέλος, ίσως υποδεχθεί τον Μπαράκ Ομπάμα κατά τις αρχές με μέσα Νοεμβρίου.
Ομπάμα, ο μεγάλος έρωτας
Ο Α. Τσίπρας δεν κρύβει την αγάπη του προς τις ΗΠΑ και δεν έχει κάνει τίποτα που να έχει στεναχωρήσει αυτήν τη μεγάλη «σύμμαχο». Φαίνεται μάλιστα να έχει το Μαξίμου ιδιαίτερες σχέσεις με το ίδρυμα Κλίντον και να ελπίζει στις ΗΠΑ για τα ζητήματα του χρέους. Μια επίσκεψη του Ομπάμα θα χρησιμοποιηθεί επικοινωνιακά προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο απερχόμενος πρόεδρος, όμως, δεν θα βρεθεί στην Αθήνα (αν τελικά έρθει) μόνο για αυτό. Κυρίως θα έρθει για τα γεωπολιτικά – εθνικά ζητήματα και κυρίως για να πιέσει για «λύση» στο Κυπριακό.
Νέες μέθοδοι, μηχανισμοί και προβοκάτσιες
ΕφΣυν, Αυγή, Kontra News
Τις τελευταίες μέρες, διαδραματίστηκαν γεγονότα που φέρνουν στην επιφάνεια δύσοσμες πλευρές για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η ενδοαστική διαμάχη και για το τι μπορεί να προκαλέσει το φούντωμά της. Και στις δύο πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις πρωταγωνίστησαν οι «αριστερές» δυνάμεις. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά αυτά τα επεισόδια.
Με την έναρξη του 2ου συνέδριου, ο «σύντροφος Ολάντ», από τους καλύτερους φίλους της Ελλάδας ως γνωστόν, εκμυστηρεύεται κάτι σε δύο δημοσιογράφους. Αποκαλύπτει, συγκεκριμένα, ότι ο Πούτιν τού σφύριξε πως από τη ελληνική κυβέρνηση τον βολιδοσκόπησαν για τη δυνατότητα εκτύπωσης δραχμών στη Ρωσία. Οι χλιαρές διαψεύσεις από όλους, δεν έπεισαν κανέναν. Είναι συνηθισμένη πρακτική η χλιαρή διάψευση.
Δεν σταμάτησαν, όμως, εκεί. Το απογευματινό έντυπο του Μαξίμου, η Εφημερίδα των Συντακτών, προχωρά σε μια ανήκουστη προβοκάτσια, αποδίδοντας όλη την κίνηση στον Παναγιώτη Λαφαζάνη. Αυτός είναι ο δράστης για τον οποίο κάνουν λόγο Πούτιν και Ολάντ και όχι το Μαξίμου και ο Τσίπρας. Έτσι εύκολα, ο κύριος Σβέρκος (εντεταλμένος σε τέτοιες αποστολές) με το ρεπορτάζ του, «ενημερώνει» το κοινό για το πώς πήγε να κάνει κακό στη χώρα ο Π. Λαφαζάνης… Νομίζει πως έτσι τακτοποιείται το θέμα του απίστευτου τυχοδιωκτισμού που επέδειξε η κυβέρνηση σε όλο το πρώτο εξάμηνο διακυβέρνησης και ιδιαίτερα το τελευταίο δίμηνο πριν την τελική συνθηκολόγηση. Οι συνομιλίες τοποθετούνται μάλιστα την εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα, όταν η κυβέρνηση είχε ήδη αποφασίσει να πάει και να τα υπογράψει όλα… Η στοχοποίηση Λαφαζάνη, όπως άλλωστε και η αντίστοιχη του Βαρουφάκη, είναι ένας εύκολος τρόπος για να καλυφθεί η τυχοδιωκτική πολιτική Τσίπρα.
Η άλλη αθλιότητα έγινε από το δίδυμο Αυγή – Kontra News. Χωρίς πολλά πολλά, δημοσιεύουν φαρδιά πλατιά το όνομα ενός αντιπροέδρου του ΣτΕ, υπόθεση του οποίου, την παραμονή της συνεδρίασης του Συμβουλίου, θυμήθηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης να ερευνήσει. Η υπόθεση χρονολογείται από το 2014 και στηρίζεται σε υποκλοπή προσωπικών δεδομένων (διαδικτυακή αλληλογραφία με πρόσωπο που είχε σχέση). Όλως τυχαίως, η αλληλογραφία κυκλοφορεί στο διαδίκτυο, ενώ ο υπουργός δηλώνει ότι κακώς αναφέρεται το όνομα του δικαστή και διατάσσει έρευνα για την υποκλοπή (δηλαδή χοντρό δούλεμα…). Η Αυγή καμώνεται πως καλά έκανε, αφού «απλώς αναδημοσίευσε» κάτι που κυκλοφορούσε και άλλα φαιδρά.
Είναι παραπάνω από φανερό ότι στην υπόθεση εμπλέκονται μηχανισμοί παρακολούθησης, υποκλοπής αλληλογραφίας και χρησιμοποίησης διαφόρων στοιχείων προς εκβιασμό προσώπων. Όλα τα κτυπήματα σχεδόν γίνονται πλέον κάτω από τη ζώνη. Άρα δεν είναι μόνο η χρησιμοποίηση του ψέματος από την κυβέρνηση της «πρώτης φορά Αριστεράς», αλλά και μέθοδοι που χρησιμοποίησαν όλες οι συστημικές δυνάμεις ως τώρα για να πετύχουν στόχους τους.
Στις 14 Οκτωβρίου, και ενώ το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται, ο Ν Παππάς καταθέτει στη Βουλή τροπολογία που προβλέπει ότι εντός 5 ημερών θα πέσει «μαύρο» σε όλα τα κανάλια που δεν έχουν άδεια. Μέσα σε γενικευμένο κλίμα αποδοκιμασίας, το νομοσχέδιο αποσύρεται, για να βρεθεί λύση συναινετική για το ΕΣΡ και αφού το ΣτΕ δεν συμπεριφέρθηκε όπως παρήγγειλλε ο Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη, τώρα φλερτάρουν πάλι με την ιδέα να το ξαναφέρουν στη Βουλή. «Η τροπολογία δεν αποσύρθηκε απλά αναστάλθηκε» θα πει η «πετυχημένη» Γεροβασίλη.
Οι άλλοι «παίκτες», ΣΚΑΙ και ΑΝΤ1, που έχουν πάρει άδεια, θέλουν να τελειώνουν με τα υπόλοιπα κανάλια και αλλάζουν ρότα απέναντι στον Τσίπρα, αφού τώρα λιγουρεύονται τη διαφημιστική πίττα των επόμενων μηνών όπου είναι και τα πολλά λεφτά. Τι όμορφος και δεοντολογικά πλασμένος κόσμος… Την ίδια μέρα που το ΣτΕ δεν απέρριψε τις προσφυγές των άλλων καναλιών, ο Τσίπρας δεν εμφανίζεται στη Βουλή, όπως είχε αναγγείλει, αλλά αποστέλλει στα δύο κανάλια (ΣΚΑΙ και ΑΝΤ1) τους δύο στενούς συνεργάτες του, Ν. Παππά και Δ. Τζανακόπουλο αντίστοιχα, που εμφανίζονται στεναχωρημένοι και με κατεβασμένους τόνους. Οι διαβεβαιώσεις που έδιναν και στους άλλους δύο «αδειούχους», Μαρινάκη και Σαββίδη (αφού το πουλέν τους, ο Καλογρίτσας έπεσε «ηρωικά») ότι όλα θα πάνε καλά, αρχίζουν να γίνονται επισφαλείς και έτσι το θέμα μπλέκει χοντρά.
