Μιλά στον Δρόμο στέλεχος του βρισκόμενου σε πολυετή παρανομία Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος
Συνεχίζονται στη Μπουρκίνα Φάσο οι διαπραγματεύσεις, μετά τη λαϊκή εξέγερση που ανέτρεψε τον επί 27 χρόνια πρόεδρο Μπλεζ Κομπαορέ, για τη σύνταξη ενός «οδικού χάρτη» προς μια πολιτική λύση. Η «μεταβατική λύση» που συμφωνήθηκε, αλλά δεν έχει ακόμα -μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής- υπογραφεί, διατηρεί μερικώς στην ηγεσία της χώρας το στρατό και στην πολιτική ζωή το κόμμα του Κομπαορέ. Οι λαϊκές οργανώσεις, πάντως, εμβαθύνουν τη δημοκρατική εξέγερση, στοχοποιώντας πλέον τις δημοτικές αρχές του καθεστώτος.
Και ενώ το τελεσίγραφο της Αφρικανικής Ένωσης για μετάβαση σε πολιτική εξουσία λήγει την Τρίτη, οι ΗΠΑ και η Οικονομική Κοινότητα των Δυτικοαφρικανικών Κρατών (CEDEAO) απορρίπτουν την επιβολή κυρώσεων.
Για τη λαϊκή εξέγερση που συνεχίζεται, μίλησε στον Δρόμο στέλεχος του βρισκόμενου σε πολυετή παρανομία Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Μπουρκίνα Φάσο (PCRV), βασικής δύναμης της εξέγερσης και ενός από τα μεγαλύτερα κομμουνιστικά κόμματα στην Αφρική.
Η εξέγερση του λαού σάς ξάφνιασε πολλούς…
Η λαϊκή εξέγερση της 30 Οκτώβρη ήταν το αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας πολυετών λαϊκών αγώνων ενάντια στην ατιμωρησία των πολιτικών εγκλημάτων, των πολιτικών δολοφονιών και των οικονομικών εγκλημάτων όπως η διαφθορά, το ξεπούλημα και η λεηλασία του εθνικού πλούτου, καθώς και για τη διεκδίκηση δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως η παιδεία, η υγεία και η τροφή. Ο λαός και ειδικότερα η νεολαία, τελικά, κατέληξαν στην αναγκαιότητα της εξέγερσης ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς του Μπλεζ Κομπαορέ και του κόμματος-κράτους που είχε εγκαθιδρυθεί εδώ και 27 χρόνια. Η λαϊκή εξέγερση εξέπληξε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καθώς αυτές υποτιμούν τη δύναμη των λαών.
Ποια είναι η κατάσταση μετά την πτώση του Κομπαορέ;
Του πραξικοπήματος ηγείται ο αντισυνταγματάρχης Ισαάκ Ζιντά, γνωστός για τα πολυάριθμα εγκλήματά του και προστάτης της οικογένειας Κομπαορέ, καθώς ήταν το Νο2 του Τάγματος Προεδρικής Ασφάλειας, της οποίας τη διάλυση οι δημοκρατικές οργανώσεις ζητούσαν ήδη από το 1999. Ωστόσο, ο νεοαποικιακός στρατός δεν έχει τον έλεγχο της χώρας, ούτε στην πρωτεύουσα ούτε στην περιφέρεια. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει «μεταβατική κυβέρνηση». Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Ε.Ε.) και τα δυτικοαφρικανικά κράτη παρεμβαίνουν, υποστηρίζοντας τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία μεταβατικών οργάνων, με σκοπό να καταπνίξουν την επαναστατική διαδικασία και να δώσουν μια ρεφορμιστική διέξοδο.
Ποια στάση τηρεί το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα;
Το πραγματικό δημοκρατικό και επαναστατικό κίνημα διατηρεί την αυτονομία του και επαγρυπνεί για τις εξελίξεις, μην επιτρέποντας στο νεοαποικιακό στρατό να παγιώσει τον έλεγχό του και μη συμμετέχοντας στις διαπραγματεύσεις.
Το λαϊκό κίνημα, οι δημοκρατικές και επαναστατικές οργανώσεις, καταγγέλλουν το πραξικόπημα και, πριν από όλα, ζητούν την επιστροφή της εξουσίας στο λαό, ο οποίος πρέπει να ηγηθεί της μετάβασης.
Απέναντι στους διάφορους ελιγμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, το δημοκρατικό και επαναστατικό κίνημα και το κόμμα διεξάγουν μια προσπάθεια κινητοποίησης, συνειδητοποίησης και οργάνωσης διαφόρων τμημάτων του λαού και της νεολαίας. Στοχοποιούμε το γαλλικό ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του που προσπαθούν να μας εκτρέψουν από τον δρόμο του αγώνα για τη χειραφέτηση.
Μιλήστε μας για το ρόλο και τις αντιθέσεις των μεγάλων δυνάμεων στη χώρα.
Ο ρόλος των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη χώρα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο και τις τάσεις εξέλιξης της κρίσης στη δυτικοαφρικανική περιοχή και ιδίως στη ζώνη του Σάχελ. Τα καθεστώτα-μαριονέτες της περιοχής, αναγνωρίζοντας την αδυναμία τους να ελέγξουν τη ζώνη αυτή, κάλεσαν τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (ΗΠΑ, Γαλλία, Αγγλία, Ε.Ε.) να παρέμβουν στρατιωτικά. Οι επεμβάσεις τους, ωστόσο, αφορούν την πάλη τους για το διαμοιρασμό της ηπείρου, την παρεμπόδιση της διείσδυσης νέων δρώντων στη Δυτική Αφρική, όπως η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία και την κατάπνιξη κάθε μορφής εκδήλωσης λαϊκής αντίστασης.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο γαλλικός ιμπεριαλισμός κατέστησε τη χώρα μας στρατηγική πλατφόρμα, εγκαθιδρύοντας μια στρατιωτική βάση και έχοντας τον Κομπαορέ να διαμεσολαβεί για λογαριασμό του. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εγκατέστησε στη χώρα τον κύριο σταθμό κατασκοπίας και παρακολούθησης επικοινωνιών.
Οι διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συνασπίζονται, αλλά έχουν επίσης αντιθέσεις. Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός παλεύει να μη χάσει την επιρροή του, ενώ οι ΗΠΑ επιτίθενται, έχοντας ήδη εγκατασταθεί στρατιωτικά στον Νίγηρα, τη Μπουρκίνα Φάσο, τη Μαυριτανία και το Μάλι.
Με την πτώση του Κομπαορέ, οι δυνάμεις αυτές προβαίνουν σε ελιγμούς για τη διατήρηση των θέσεών τους στη χώρα. Υποστηρίζουν την αντιδραστική αστική αντιπολίτευση, της οποίας πολλοί ηγέτες διαπλέκονται με αυτές. Φοβούνται, βλέπετε, τις θετικές επιδράσεις μιας τέτοιας νικηφόρας επανάστασης στους λαούς της Αφρικής και του κόσμου.
Η Αριστερά των γειτονικών χωρών ξεσηκώνεται για τη μη παραχώρηση ασύλου σε στελέχη του καθεστώτος Κομπαορέ. Από τη διεθνή και την ευρωπαϊκή Αριστερά τι ζητάτε;
Ζητάμε αλληλεγγύη στον αγώνα για μια πραγματική επαναστατική φιλολαϊκή αλλαγή. Αυτή περνά μέσω της καταγγελίας της αιματηρής επέμβασης και των ραδιουργιών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Χρειάζεται, επίσης, μια πλατιά εκστρατεία πληροφόρησης της δημοκρατικής κοινής γνώμης. Τα ΜΜΕ δίνουν μόνο την εξαθλιωμένη όψη της ηπείρου, σιωπώντας για τις αιτίες της εξαθλίωσης, ενώ αποκρύπτουν τους αγώνες της. Στη χώρα μας, το επαναστατικό κίνημα πληροφόρησε τους εργαζόμενους και τη νεολαία για τους πρόσφατους αγώνες στην Ελλάδα. Έτσι, ο λαός κατάλαβε ότι διεξάγουμε κοινούς αγώνες, καθώς κι εμείς υφιστάμεθα προγράμματα του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ήδη από το 1991.
