Μικρό «λεξικό» που προορίζεται για την «Aριστερά» ή τις «Aριστερές» εκείνες που ξεχνούν το σώμα και θεωρούν πως για όλα φταίει ο καπιταλισμός.
Πατριαρχία: Η πατριαρχία είναι το κοινωνικό σύστημα στο οποίο οι άντρες είναι η αρχή, το κύρος, η εξουσία και το επίκεντρο. Είναι η άνιση κατανομή ισχύος και η άνιση σχέση μεταξύ αντρών και γυναικών, με τις γυναίκες να καταπιέζονται συστημικά και ουσιαστικά. Είναι το σύστημα που αγνοεί τη ζωή, τις εμπειρίες, τις επιθυμίες και την ύπαρξη των γυναικών, γιατί είναι πλήρως επικεντρωμένο στα αντίστοιχα των αντρών. Το πατριαρχικό σύστημα ορίζει το καλό, το κακό, το ωραίο, το άσχημο, το επιθυμητό, το ανεπιθύμητο, τον ανδρισμό, τη θηλυκότητα, τις κάθε είδους σχέσεις, με παγιωμένα, απαρχαιωμένα και απολύτως αντροκεντρικά κριτήρια, αποκλείοντας πλήρως τη συμμετοχή και την αναγνώριση των κοινωνικών ομάδων εκτός των λευκών, στρέιτ, cis αντρών [cis: από την ίδια μεριά, trans: από την άλλη μεριά].
Η πατριαρχία δίνει κοινωνική αξία, φωνή και δύναμη μόνο στους άντρες που συμμορφώνονται με τους ρόλους που ορίζει το ίδιο το σύστημα, με αποτέλεσμα ένα μικρό μέρος της κοινωνίας να θέτει τα πρότυπα για το σύνολό της. (https://kamenasoutien.com/)
Σεξισμός ο [seksizmós]: Διάκριση με βάση το φύλο, όρος που χρησιμοποιήθηκε κυρίως από το φεμινιστικό κίνημα για να δηλώσει την εξουσιαστική τάση των αντρών πάνω στις γυναίκες και τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, ως απόρροια της αντροκρατικής νοοτροπίας. (www.greek-language.gr )
Εξουσία: «…Λέγοντας εξουσία δεν εννοώ ‘‘την Εξουσία’’ ως σύνολο θεσμών και μηχανισμών που εξασφαλίζουν την υποταγή των πολιτών σ’ ένα δοσμένο κράτος. […] Με τον όρο εξουσία, νομίζω πώς πρέπει καταρχήν να εννοούμε το πλήθος των σχέσεων δύναμης που ενυπάρχουν στο χώρο όπου ασκούνται και είναι συστατικές της οργάνωσής τους· το παιγνίδι που μέσα από αδιάκοπους αγώνες και συγκρούσεις τις μεταμορφώνει, τις ενδυναμώνει, τις αντιστρέφει· τα στηρίγματα που αυτές οι σχέσεις δύναμης βρίσκουν αναμεταξύ τους έτσι που να σχηματίζουν αλυσίδα ή σύστημα…». (Μισέλ Φουκό, Ιστορία της σεξουαλικότητας, τ.1, σελ. 115-116)
Νίκη Γιάνναρη
