Η απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση του Κολωνού όρισε τον πάτο του βαρελιού, κάτω από την πίεση της κοινωνίας για δικαιοσύνη. Ο βιασμός δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητος και ένα παιδί 12 ή 14 ετών δεν μπορεί να συναινεί στον βιασμό του. Αυτός είναι ο πάτος, τον οποίον κατ’ εξακολούθηση ξεπέρασαν διάφοροι όλο το προηγούμενο διάστημα. Η εισαγγελέας Μαρία Ελένη Νικολάου που έβγαλε αθώο (λόγω αμφιβολιών) τον Ηλ. Μίχο, ευτυχώς χωρίς η πρότασή της να γίνει δεκτή από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο. Τα ΜΜΕ που μετέτρεψαν το δράμα σε θέαμα. Η δικηγόρος του Ηλ. Μίχου που μιλούσε για συναίνεση, ρίχνοντας την ευθύνη στην ίδια τη 12χρονη. Όλο το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, που εδώ και μήνες κρατά όμηρο τη μητέρα της 12χρονης, που πλέον κρίνεται αθώα, όπως επανειλημμένα επιβεβαίωνε το παιδί της. Όλοι αυτοί προσπάθησαν να νομιμοποιήσουν τον κοινωνικό βούρκο, να μας πείσουν ότι η κοινωνία μας δεν έχει ηθικά και νομικά όρια.
Ακόμη και αυτή η αυτονόητη απόφαση δεν ήταν δεδομένη. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί αν η κοινωνία δεν είχε απαιτήσει την απόδοση δικαιοσύνης στην υπόθεση αυτή. Κανείς δεν ξέρει τι θα είχε συμβεί αν άτομα και συλλογικότητες από τη γειτονιά του Κολωνού, δεν είχαν στήσει ένα δίχτυ προστασίας, ανθρωπιάς και υποστήριξης για την 12χρονη και την οικογένειά της, απέναντι στους εκβιασμούς και την απουσία των δομών προστασίας του κράτους. Η δικαιοσύνη –σε αγαστή συνεργασία με την πολιτική εξουσία και τα κάθε λογής συμφέροντα–, φέρει επανειλημμένα το στίγμα της απόπειρας συγκάλυψης και κακοδικίας, ειδικά απέναντι σε αδύναμους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δικαιοσύνη έδωσε την αυτονόητη απάντηση, κρίνοντας ένοχο τον Ηλ. Μίχο και τους πελάτες του και αθωώνοντας τη μητέρα της 12χρονης. Παρά το δικαιολογημένο αίσθημα λύτρωσης, η δικαιοσύνη δεν θριάμβευσε. Ο Ηλ. Μίχος καταδικάζεται για όλες τις κατηγορίες πλην αυτής που αφορά την εμπορία ανηλίκου κατ’ επάγγελμα. Οι αρχές αρνούνται να διερευνήσουν τις εμφανείς διασυνδέσεις της υπόθεσης του Κολωνού με τα κυκλώματα trafficking, παρά τις πολλαπλές ενδείξεις. Ένα νέφος ασάφειας προστατεύει τους οίκους ανοχής που «φιλοξενούσαν» τους πελάτες του Ηλ. Μίχου και τις υπόγειες διαδρομές που συνδέουν τους διαχειριστές τους (η περίφημη Μαρίνα) με άλλες παράνομες δραστηριότητες. Ένα νέφος ασάφειας, προστατεύει τις επαφές της «ατζέντας» του Ηλ. Μίχου, παρά τις ενδείξεις ότι αυτές πιθανά να φτάνουν και σε πρόσωπα της «καλής κοινωνίας».
