Οι ανακατατάξεις που έφερε ο Απρίλιος στον χάρτη της πανδημίας ήταν μεγάλες, όσο κι αν οι επίσημοι αριθμοί είναι μάλλον πιο αισιόδοξοι από την πραγματικότητα. Τα κρούσματα και οι νεκροί συνεχίζουν να αυξάνονται, με ρυθμούς ελάχιστα βραδύτερους, αφού οι χώρες που τα πάνε σχετικά καλύτερα αντικαθίστανται από άλλες, όπου η επιδημία αρχίζει τώρα να διεκδικεί νέες εκατόμβες.
Το μεγάλο ερωτηματικό, που δεν φαίνεται στις παγκόσμιες στατιστικές (και δεν μοιάζει να ανησυχεί και πολύ τη «διεθνή κοινότητα»), είναι τι θα συμβεί εάν η πανδημία εξαπλωθεί στην ευάλωτη Αφρική…
Κατά τα άλλα, οι χώρες που είτε άργησαν να πάρουν μέτρα είτε ρητά ή άρρητα επέλεξαν να δοκιμάσουν τη λεγόμενη ανοσία αγέλης, πληρώνουν βαρύ τίμημα. Το οποίο όμως «συνηθίζεται»: όταν π.χ. το επιτελείο του Μπόρις Τζόνσον είχε παραδεχθεί ότι η ανοσία αγέλης μπορεί να προκαλέσει 20.000 νεκρούς στη Βρετανία, όλοι σοκαρίστηκαν με τον κυνισμό – και η γραμμή άλλαξε, τουλάχιστον επισήμως. Σήμερα οι δεκάδες χιλιάδες νεκρών θεωρούνται «κανονικότητα»…
