Το κείμενο που παρουσιάζουμε παρακάτω, θίγει ένα θέμα κομβικής σημασίας που καθόλου τυχαία, κρατιέται στο περιθώριο της δημόσιας συζήτησης. Το πως η περίοδος πολέμων που συνεπάγεται η Ουκρανική κρίση, ανοίγει δυνατότητες για τις πιό επιθετικές μερίδες των διεθνών ελίτ ώστε να επιβάλουν τις τεράστιας εμβέλειας, καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις της «4ης βιομηχανικής επανάστασης». Η ανάλυση που γίνεται, θεωρεί τις τρέχουσες εξελίξεις, ως μια επόμενη φάση στην προώθηση του ολιστικού και ακραία αντιδραστικού προγράμματος της «Μεγάλης επανεκκίνησης», δηλαδή της πολυμέτωπης επιθετικής προώθησης των παραπάνω αναδιαρθρώσεων που επιλέχθηκε εν όψει πανδημίας, ως κυρίαρχη πολιτική γραμμή των ίθυνόντων κύκλων σε παγκόσμια κλίμακα. Θέμα που αναδείχνει σταθερά η εφημερίδα μας, εκτιμώντας ότι διαμορφώνει με καίριο τρόπο τους όρους της ταξικής πάλης και τις προοπτικές της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Το κείμενο είναι μετάφραση σε συντομευμένη μορφή (για την πλήρη μορφή μπορείτε να ανατρέξετε στο site μας) πολιτικής ανάλυσης αναρτημένης στις 9/3/22 στον ιστότοπο winteroak.org.uk της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Winter oak που δηλώνει προγραμματικά «αντίθετη στον βιομηχανικό καπιταλισμό και αφοσιωμένη στην κοινωνική δικαιοσύνη». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον μεταξύ άλλων, παρουσιάζουν οι εκτιμήσεις του κειμένου για το ότι οι αυξανόμενες και αλληλοσυνδεόμενες διαταραχές που φέρνει ο πόλεμος στις εφοδιαστικές αλυσίδες, στα συστήματα πληρωμών, στον ενεργειακό και τον επιτιστικό τομέα, ωθούν προς μείζονες αναδιαρθρωτικές αλλαγές του τοπίου της παγκοσμιοποίησης οδηγώντας στην ανάδυση μεγάλων αντιτιθέμενων περίκλειστων μπλόκ εντός των οποίων σκληραίνουν οι όροι κοινωνικής επιβολής καθεστώτων τεχνοδεσποτείας. Στην ίδια κατεύθυνση υποστηρίζεται σχετικά ότι το θέμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων περιλαμβάνεται στην ατζέντα όλων των κοσμοκρατορικών κέντρων του διεθνούς συστήματος, που εν μέσω των οξύτατων μεταξύ τους ανταγωνισμών, δεν παύουν να λειτουργούν παράγοντας συγκλίνοντες και αλληλοτροφοδοτούμενους τύπους καπιταλιστικών «απαντήσεων» στην επιμένουσα παγκόσμια συστημική πολύπλευρη κρίση. Τέλος, το δικό της ενδιαφέρον, έχει και μια «αρνητική οπτική» του κειμένου αυτού. Εκείνη μιας διαφαινόμενης «δομικής» υποτίμησης της δυνατότητας των μαζικά θιγόμενων κοινωνικών στρωμάτων να συγκροτηθούν σε «υποκείμενα αντιστάσεων και αγώνα». Αυτό το στοιχείο ίσως μπορεί να εξηγήσει έναν «αρμαγεδονικό» τόνο του κειμένου, που κάποιες στιγμές παραπέμπει και σε μια στάση «σεβαστικού δέους» μπροστά στις μεγάλες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και τις «τεχνολογικές επαναστάσεις» που τις υποστηρίζουν. Στάση που δείχνει να σχετίζεται (κρίνοντας και από τη γενικότερη κατεύθυνση του ιστότοπου) με την ευρύτερη επιρροή που ασκούν οι δρόμοι διαμόρφωσης της κριτικής συνείδησης των μεσαίων στρωμάτων ειδικευμένης εργασίας που η θέση τους πιέζεται και κινδυνεύει να εκπέσει, κάτω από τις αναδιαρθρωτικές «απαντήσεις» που επισπεύδουν βίαια οι ελίτ απέναντι στην συστημική κρίση.
1. Ο πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία προκαλεί ήδη διαταραχές χωρίς προηγούμενο στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες, οξύνοντας τις ελλείψεις σε καύσιμα και επάγοντας μακροχρόνια άνοδο του πληθωρισμού.
Καθώς οι γεωπολιτικές εντάσεις παίρνουν τη μορφή μιας παρατεινόμενης σύγκρουσης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τον Σινορωσικό άξονα, ένα δεύτερο υφεσιακό κύμα μπορεί να βυθίσει την οικονομία σε μια κατάσταση στασιμοπληθωρισμού.
Μέσα στα χρόνια που έρχονται, ο συνδυασμός μιας κάτω από το κανονικό οικονομικής μεγέθυνσης, με έναν απογειωμένο πληθωρισμό θα υποχρεώσουν μια παγκόσμια τάξη πολιτών που λογίζονται ως δεύτερης κατηγορίας, να αποδεχθούν επισφαλή καθεστώτα εργασίας σε δουλειές χαμηλής αμοιβής στο πλαίσιο μιας αναδυόμενης οικονομίας της προσωρινότητας και της επισφάλειας (gig economy).
Μια ακόμη ύφεση θα επιδεινώσει την παγκόσμια δίψα για πόρους, θα στενέψει τα περιθώρια για αυτάρκεια και θα αυξήσει σημαντικά την εξάρτηση από κυβερνητικές επιδοτήσεις (επιδόματα).
Με την εξαθλίωση ενός σημαντικού ποσοστού του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού να εμφανίζεται στον ορίζοντα, τα όσα συμβαίνουν θα μπορούσαν κάλλιστα να προαναγγέλουν την εισαγωγή ενός Γενικευμένου Βασικού εισοδήματος καταλήγοντας σε μια νεοφεουδαρχική τάξη πραγμάτων κάθετης κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
Κατά συνέπεια, η δυσοίωνη πρόβλεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF – Νταβός) ότι μέχρι το 2030 «δεν θα κατέχουμε τίποτα και θα είμαστε ευτυχισμένοι» φαίνεται να πλησιάζει με τρομακτική ταχύτητα.
2. Ο οικονομικός αντίκτυπος του πολέμου θα οδηγήσει σε δραματική μείωση του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.
Οι αρχιτέκτονες της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» έχουν ποντάρει σε αυτή την τάση εδώ και κάποια χρόνια και θα εκμεταλλευθούν την παρούσα οικονομική αναστάτωση προωθώντας τον ρόλο που μπορούν να παίξουν οι κοινωνικά αποδιαρθωτικές νέες τεχνολογίες (disruptive technologies) προκειμένου να ανταποκριθούν στις παγκόσμιες προκλήσεις και να τροποποιήσουν θεμελιωδώς τα παραδοσιακά επιχειρηματικά μοντέλα προσαρμόζοντάς τα στις γρήγορες τεχνολογικές αλλαγές.
Όπως και με την πανδημία, η ετοιμότητα απέναντι στις καταστροφές στην περίοδο συγκρούσεων που ανοίγεται, θα βασίζεται σημαντικά στην διάθεση να υιοθετηθούν τεχνολογικές καινοτομίες στη δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα, τέτοιες ώστε οι επόμενες γενιές να μπορούν να καλύψουν τα χαρακτηριστικά της εργασιακής ζήτησης της «Μεγάλης Επανεκκίνησης».
Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα στο βιβλίο του Klaus Schwab, «Δίνοντας μορφή στο μέλλον της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» (“Shaping the Future of the Fourth Industrial Revolution”) είναι ότι οι ρηξικέλευθες τεχνολογικές και επιστημονικές καινοτομίες δεν θα περιορίζονται πλέον μόνο στον φυσικό κόσμο που μας περιβάλλει αλλά θα γίνουν προεκτάσεις ημών των ιδίων.
Δίνει έμφαση στον πρωτεύοντα ρόλο των αναδυόμενων τεχνολογιών για τη διαμόρφωση μιας νέας γενιάς εργαζομένων και τονίζει την επείγουσα ανάγκη να προωθηθούν οι σχεδιασμοί για τη ψηφιοποίηση των πιό διαφορετικών πλευρών του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού μέσα από λύσεις που βασίζονται στη χρήση τεχνολογιών δυνάμενων να υποστηρίξουν μεγάλες κλίμακες.
Αυτοί που ηγούνται της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» σκοπεύουν να διαχειριστούν τους γεωπολιτικούς κινδύνους με τη δημιουργία νέων αγορών που θα περιστρέφονται γύρω από τις ψηφιακές καινοτομίες, τις ηλεκτρονικές (e-) στρατηγικές, την εργασία με τηλεπαρουσία, την Τεχνητή Νοημοσύνη, τη ρομποτική, τη νανοτεχνολογία, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (Internet of Things) και το Διαδίκτυο των Σωμάτων (Internet of Bodies).
Η επικίνδυνη ταχύτητα με την οποία αναπτύσσονται οι τεχνολογίες της Τεχνητής Νοημοσύνης υποδηλώνει ότι η βελτιστοποίηση τέτοιων τεχνολογιών αρχικά θα επηρεάσει τους παραδοσιακούς βιομηχανικούς κλάδους και τα επαγγέλματα που προσφέρουν ένα δίχτυ ασφαλείας για εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένων, όπως αυτοί που απασχολούνται στη γεωργία, στο λιανικό εμπόριο, στην εστίαση, στη μεταποίηση και στις ταχυδρομικές υπηρεσίες.
Όμως ο αυτοματισμός με τη μορφή των ρομπότ, του ευφυούς λογισμικού και της μηχανικής μάθησης δεν θα περιοριστεί σε δουλειές ρουτίνας, που κυριαρχούνται από την επανάληψη και την προβλεψιμότητα συνηθισμένων καθηκόντων.
Αυτοί που χαράζουν πολιτική σε απόλυτη προσήλωση με την «Μεγάλη Επανεκκίνηση», έχουν επενδύσει στις σκληρές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, επιταχύνοντας τη μετάβαση στην «πράσινη» ενέργεια και εμμένοντας στην σημασία της απανθρακοποίησης ως μέρος της «μάχης ενάντια στην κλιματική αλλαγή»
Τα συστήματα Τεχνητής Νοημοσύνης βρίσκονται στα πρόθυρα μιας ευρείας κλίμακας αυτοματοποίησης των εργασιακών δραστηριοτήτων των «λευκών κολάρων», ιδιαίτερα σε περιοχές που έχουν να κάνουν με την επεξεργασία πληροφορίας και την αναγνώριση προτύπων, όπως είναι η λογιστική, η διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού και οι μεσαίες διοικητικές θέσεις.
Αν και η πρόβλεψη των μελλοντικών τάσεων της απασχόλησης δεν είναι εύκολη υπόθεση, μπορεί να λεχθεί με ασφάλεια ότι η απειλή που προκύπτει από τον συνδυασμό της πανδημίας και του πολέμου έχει σαν συνέπεια το εργατικό δυναμικό να βρίσκεται στα πρόθυρα μιας άνευ προηγουμένου αναδιάρθρωσης που επιφέρουν οι τεχνολογίες στον ανασχηματισμό των υλικοτεχνικών υποδομών, απειλώντας εν δυνάμει τις δουλειές εκατοντάδων εκατομμυρίων «μπλέ και λευκών κολλάρων», οδηγώντας στην μεγαλύτερη και ταχύτερη εκτόπιση θέσεων εργασίας στην ιστορία και προδιαγράφοντας μια αλλαγή του τοπίου της αγοράς εργασίας που μέχρι πρότινος ήταν αδιανόητη.
Ενώ ήταν από μακρού ανανενόμενο ότι η αυξανόμενη χρήση της τεχνολογίας στον ιδιωτικό τομέα θα είχε ως αποτέλεσμα την μαζική απώλεια θέσεων εργασίας, τα λοκντάουν της πανδημίας και η επερχόμενη αναστάτωση που επιφέρει ο πόλεμος θα επιταχύνει αυτή τη διαδικασία και πολλές εταιρείες δεν θα έχουν άλλη δυνατότητα από το να μειώσουν το προσωπικό τους και να το αντικαταστήσουν με εφευρετικές τεχνολογικές λύσεις προκειμένου να διασώσουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα.
Με άλλα λόγια, πολλές από τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν στα επόμενα χρόνια έβαιναν ούτως ή άλλως προς κατάργηση και είναι απίθανο ότι θα ανακτηθούν όταν θα κατακάτσει ο κουρνιαχτός.
3. Ο πόλεμος μειώνει σημαντικά την εξάρτηση της Ευρώπης από τον Ρωσικό ενεργειακό τομέα και ενισχύει την κεντρική σημασία των Στόχων για την Αειφόρο Ανάπτυξη που έχει θέσει ο ΟΗΕ (UN Sustainable Development Goals) και της επιδίωξης για «μηδενικές εκπομπές» που βρίσκεται στο επίκεντρο της «Μεγάλης επανεκκίνησης».
Αυτοί που χαράζουν πολιτική σε απόλυτη προσήλωση με την «Μεγάλη Επανεκκίνηση», έχουν επενδύσει στις σκληρές κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία, επιταχύνοντας τη μετάβαση στην «πράσινη» ενέργεια και εμμένοντας στην σημασία της απανθρακοποίησης ως μέρος της «μάχης ενάντια στην κλιματική αλλαγή».
Όμως θα ήταν πολύ κοντόφθαλμο να υποθέσουμε ότι η Μεγάλη Επανεκκίνηση είναι τελικά προσανατολισμένη προς μια δίκαιη κατανομή του «πράσινου» υδρογόνου και των συνθετικών, χωρίς άνθρακα, καυσίμων που έρχονται προς αντικατάσταση του πετρελαίου και του ντήζελ.
Ενώ οι στόχοι για την αειφόρο ανάπτυξη του ΟΗΕ (UN – SDGs) είναι κρίσιμοι για την ανάκαμψη μετά την πανδημία, ακόμα πιό αποφασιστικά είναι θεμελιώδεις για εκείνη την μεταλλαγή του καπιταλισμού των μετόχων που τώρα πλασάρεται από τις ελίτ του Νταβός ως καπιταλισμός των ομάδων συμφερόντων (stakeholder capitalism).
Με οικονομικούς όρους, αυτά παραπέμπουν σε ένα σύστημα όπου οι κυβερνήσεις δεν είναι πλέον οι τελικοί ρυθμιστές των κρατικών πολιτικών, καθώς μη εκλεγμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις γίνονται εκ των πραγμάτων οι διαχειριστές της κοινωνίας, παίρνοντας τον άμεσο έλεγχο του χειρισμού των παγκόσμιων κοινωνικών, οικονομικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων μέσω μακροοικονομικών συνεργειών και ενός μοντέλου παγκόσμιας διακυβέρνησης που εμπλέκει πολλαπλές ομάδες συμφερόντων.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας δομής, όμιλοι που κατέχουν στοιχεία ενεργητικού μπορούν να στρέφουν τις ροές του παγκόσμιου κεφαλαίου κατευθύνοντάς τις επενδύσεις σύμφωνα με τους στόχους για την αειφόρο ανάπτυξη του ΟΗΕ και κάνοντάς τις συμβατές με το πλαίσιο της Περιβαλλοντικής, Κοινωνικής και Εταιρικής Διακυβέρνησης (ESG), ούτως ώστε νέες διεθνείς αγορές να είναι δυνατό να οικοδομηθούν πάνω στην καταστροφή και την εξαθλίωση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που παραπαίουν κάτω από το βάρος της οικονομικής κατάρρευσης που φέρνει ο πόλεμος.
Με αυτό τον τρόπο, ο πόλεμος δίνει τεράστια ορμή στις κυβερνήσεις προκειμένου να προωθήσουν μια συνολική επαναρρύθμιση προς την υιοθέτηση της ενεργειακής ανεξαρτησίας, και να διαμορφώσουν τις αγορές προς την κατεύθυνση μιας «πράσινης και συμπεριληπτικής ανάπτυξης» και τελικά να υπαγάγουν τους πληθυσμούς σε ένα σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων ρύπων.
Αυτή η κατάσταση θα συγκεντρώσει την ισχύ στα χέρια των καπιταλιστών που αναφέρονται στην εμπλοκή πολλαπλών ομάδων συμφερόντων, κάτω από το «καλοσυνάτο» προκάλυμμα ενός επανασχεδιασμού του καπιταλισμού με δήθεν δικαιότερα και οικολογικότερα (πιό πράσινα) μέσα, χρησιμοποιώντας παραπλανητικά συνθήματα σαν το («Ξαναχτίζοντας σε καλύτερες βάσεις το μέλλον» / “Build Back Better”) χωρίς να θίγονται οι επιδιώξεις του καπιταλισμού για αέναη μεγέθυνση.
4. Οι ελλείψεις στα τρόφιμα που επιφέρει ο πόλεμος, θα αποτελέσουν «θείο δώρο» για τους βιομηχανικούς κλάδους της συνθετικής βιολογίας, ενόσω η σύγκλιση των ψηφιακών τεχνολογιών με την επιστήμη των υλικών και με τη βιολογία θα μετασχηματίζουν ριζικά τον γεωργικό τομέα και θα ενθαρρύνουν την υιοθέτηση εναλλακτικών μεθόδων φυτικής παραγωγής με καλλιέργεια στο εργαστήριο, σε παγκόσμια κλίμακα.
Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι και οι δύο σιτοβολώνες παγκόσμιας κλίμακας και οι κρίσιμες ελλείιψεις σε σιτηρά, σε λιπάσματα, σε φυτικά έλαια και βασικά τρόφιμα θα εκτοξεύσει την σπουδαιότητα της βιοτεχνολογίας για την επισιτιστική ασφάλεια και την βιωσιμότητα και θα φέρει τη γέννηση πολλών νεοφυών επιχειρήσεων παραγωγής συνθετικών απομιμήσεων κρέατος παρόμοιου είδους με την εταιρεία “Impossible Foods” που ιδρύθηκε μαζί με άλλους από τον Μπίλ Γκέιτς.
Πρέπει συνεπώς να αναμένονται περισσότερες κρατικές / κυβερνητικές ρυθμιστικές παρεμβάσεις για την προώθηση της αναδιάταξης της βιομηχανικής παραγωγής τροφίμων και των γεωργικών καλλιεργειών, από τις οποίες τελικά θα βγούν κερδισμένοι οι επενδυτές του αγροτοβιομηχανικού τομέα και των βιοτεχνολογιών, αφού τα διατροφικά συστήματα θα επανασχεδιαστούν με τη χρήση των αναδυόμενων τεχνολογιών για την ανάπτυξη «βιώσιμων» πρωτεϊνών και καλλιεργειών βασισμένων σε εφαρμογές της Μηχανικής Γενετικής («γενετικά ψαλίδια» γονιδιακών τροποποιήσεων – CRISPR).
5. Ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το σύστημα παγκόσμιων διατραπεζικών συναλλαγών SWIFT (The Society for Workdwide Interbank Financial Telecommunication) προοιωνίζεται μια οικονομική επανατοποθέτηση ικανή να προκαλέσει ως αντίδραση εκείνες τις ενέργειες που είναι απαραίτητες προκειμένου να υπαχθούν μεγάλα τμήματα τυ παγκόσμιου πληθυσμού μέσα σε ένα ενιαίο δίκτυο τεχνοκρατικού ελέγχου.
Σύμφωνα με την άποψη πολλών οικονομολόγων, μετατρέποντας σε όπλο τα παγκόσμια συστήματα πληρωμών Διατραπεζικών συναλλαγών και επικοινωνιών SWIFT και CHIPS (Σύστημα του Γραφείου συμψηφισμού Διατραπεζικών Πληρωμών) και το αμερικανικό δολάριο ενάντια στη Ρωσία δεν θα έχει άλλη συνέπεια παρά να ωθήσει γεωπολιτικούς ανταγωνιστές όπως η Κίνα να επιταχύνουν τη διαδικασία της αποδολαριοποίησης.
Ο κύριος ωφελημένος από τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας εμφανίζεται να είναι η Κίνα που έχει τη δυνατότητα να ανασχηματίσει την αγορά της Ευρασίας ενθαρρύνοντας τα κράτη – μέλη του Οργανισμού Συνερργασίας της Σαγκάης (SCO) και των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική) να παρακάμψουν το «οικοσύστημα» του συστήματος πληρωμών SWIFT και να διακανονίζουν τις διασυνοριακές διεθνείς πληρωμές στο ψηφιακό (κινεζικό) γιουάν.
Ενώ η ζήτηση για κρυπτονομίσματα θα δει μια μεγάλη κορύφωση, είναι πιθανό ότι κάτι τέτοιο θα ενθαρρύνει πολλές κυβερνήσεις να αυξήσουν τις παρεμβάσεις τους για τη ρύθμιση του τομέα των κρυπτονομισμάτων με την εισαγωγή blockchain (δίκτυα υποδομής για τη λειτουργία κρυπτονομίσματος) υπό δημόσιο έλεγχο και να επιβάλουν μια πολυμερή απαγόρευση των αποκεντρωμένων κρυπτονομισμάτων.
Η μετάβαση στα κρυπτονομίσματα θα μπορούσε να είναι η γενική δοκιμή που τελικά θα επισπεύσει τα σχέδια για την εισαγωγή «προγραμματιζόμενου» ψηφιακού χρήματος εποπτευόμενου από μια ομοσπονδιακή (για τις ΗΠΑ) ρυθμιστική αρχή, οδηγώντας στη μεγιστοποίηση της συγκέντρωσης δύναμης στα χέρια μιας ισχυρής παγκόσμιας τεχνοκρατίας και κατ’ αυτόν τον τρόπο επισφραγίζοντας την υποδούλωσή μας στους χρηματιστικούς θεσμούς.
Πιστεύω ότι αυτός ο πόλεμος θα φέρει τα νομίσματα σε καθεστώς σταθεροποιημένων ισοτιμιών, προαναγγέλοντας έτσι ένα νέο Bretton Woods (στΜ ένα καθεστώς ανάλογο της παγκόσμιας νομισματικής διευθέτησης με σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων με βάση τον χρυσό που εγκαθιδρύθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και ίσχυσε μέχρι την έξοδο των ΗΠΑ απ’ αυτό επί προεδρίας Νίξον στις αρχές της δεκαετίας του 70).
6. Αυτός ο πόλεμος ορίζει ένα σημείο καμπής στην εξέλιξη των παγκοσμιοποιητικών στοχεύσεων για μια νέα τάξη βασιζόμενη σε ένα διεθνές σύστημα κανόνων, με επίκεντρο την Ευρασία.
Όπως το έχει θέσει ο «πατέρας της γεωπολιτικής» Χάλφορντ Μακιίντερ τον προηγούμενο αιώνα, η άνοδος όλων των παγκόσμιων ηγεμονικών δυνάμεων τα τελευταία 500 χρόνια, έγινε δυνατή μόνο με την κυριαρχία τους επί της Ευρασίας. Με ανάλογο τρόπο, η παρακμή τους συνδέθηκε πάντοτε με την απώλεια ελέγχου επ’ αυτής της καθοριστικής σημασίας περιοχής.
Οι αιτιώδεις σχέσεις που συνδέουν την γεωγραφία με την ισχύ δεν έχουν περάσει απαρατήρητες από το παγκόσμιο δίκτυο των διαφόρων ομάδων συμφερόντων που εκφράζεται μέσα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF), πολλοί εκπρόσωποι του οποίου έχουν προβλέψει τη μετάβαση σε μια πολυπολική εποχή, με επάνοδο σε μια κατάσταση ανταγωνισμού ανάμεσα σε μεγάλες δυνάμεις, εν μέσω της υποχώρησης της πολιτικής και οικονομικής επιρροής της Αμερικής και της πιεστικής ανάγκης γι’ αυτό που οι τεχνοκράτες ονομάζουν «έξυπνη παγκοσμιοποίηση».
Ενώ η Αμερική προσπαθεί απελπισμένα να κρατήσει το στάτους της ως υπερδύναμη, η οικονομική άνοδος της Κίνας και οι περιφερειακές φιλοδοξίες της Ρωσίας απειλούν να ανατρέψουν τους συσχετισμούς στα αποφασιστικά στρατηγικά σημεία της Ευρασίας (Δυτική Ευρώπη και περιοχή του Ινδοειρηνικού).
Η περιοχή στην οποία η Αμερική προηγουμένως απολάμβανε αδιαμφισβήτητη ηγεμονία δεν είναι πλέον αδιαπέραστη από ρηγματώσεις και μπορεί να γινόμαστε μάρτυρες μιας διαδικασίας αλλαγής φρουράς που τροποποιεί δραματικά τους όρους με τους οποίους υπολογίζεται η παγκόσμια προβολή ισχύος.
Το μέλλον των διεθνών σχέσεων και του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού μετασχηματισμού μάλλον θα αποφασιστεί διαμέσου ενός δικτύου συμπράξεων πολυεπίπεδων ομάδων συμφερόντων που κινητοποιείται από την πολιτική του κέρδους και δεν είναι υπόλογο σε κανένα εκλογικό σώμα ή υπόχρεο έναντι κάποιου κράτους και για το οποίο έννοιες όπως κυριαρχία ή διεθνές δίκαιο στερούνται νοήματος
Αν και το φιλόδοξο σχέδιο της Κίνας για τους «δρόμους του μεταξιού» (Belt and Road Initiative – BRI) διαθέτει ικανό δυναμισμό για να ενοποιήσει την παγκόσμια νήσο (Ασία, Αφρική και Ευρώπη) και για να προκαλέσει μια τεκτονική μετατόπιση του κέντρου βάρους της παγκόσμιας ισχύος, η πρόσφατη εισβολή (της Ρωσίας) στην Ουκρανία θα έχει συνέπειες μεγάλου βάθους στους εμπορικούς δρόμους μεταξύ Κίνας και Ευρώπης.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι υποστήριξε ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν πύλη του «δρόμου του μεταξιού» για την Ευρώπη. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα τεράστια ζητήματα που διακυβεύονται από πλευράς Κίνας αναφορικά με τις πρόσφατες εντάσεις επί της Ουκρανίας, ούτε την κάτω από την επιφάνεια πανταχού παρούσα φιλοδοξία του ΝΑΤΟ να εμποδίσει την άνοδο της Κίνας στην περιοχή, περιορίζοντας την πώληση περιουσιακών στοιχείων της Ουκρανίας στην Κίνα και κάνοντας ό,τι είναι δυνατόν για να ανακόψει την ανάπτυξη του σχεδίου για τον σύγχρονο «Δρόμο του Μεταξιού».
Καθώς οι κυρώσεις σπρώχνουν τη Ρωσία προς την εδραίωση των διμερών της δεσμών με την Κίνα και προς την πλήρη της ολοκλήρωση μέσα στο σχέδιο BRI (Δρόμοι του Μεταξιού), η ανάδυση ενός πανευρασιατικού εμπορικού μπλόκ θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια νέα διάταξη δυνάμεων που θα επιβάλει μια από κοινού διακυβέρνηση των παγκόσμιων πόρων και θα σημάνει το τέλος της εποχής κατά την οποία οι ΗΠΑ επέβαλλαν ένα καθεστώς προνομιακού «εξαιρετισμού» για τις ίδιες.
7. Με τις εικασίες να διευρύνονται, σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του πολέμου στις διμερείς εμπορικές ροές ανάμεσα σε Κίνα και Ευρώπη, η σύγκρουση Ρωσίας – Ουκρανίας θα εκτοξεύσει τη διεθνή θέση του Ισραήλ – ενός από τους κορυφαίους υπέρμαχους της Μεγάλης επανεκκίνησης.
Το Ισραήλ είναι μια πολύ ελκυστκή αγορά για την Κίνα στο πλαίσιο του σχεδίου BRI και η κινεζική ηγεσία έχει πλήρη συνείδηση της σημασίας του Ισραήλ ως στρατηγικού προκεχωρημένου φυλακίου που συνδέει τον Ινδικό ωκεανό με την Μεσόγειο διαμέσου της Ερυθράς Θάλασσας και της διώρυγας του Σουέζ.
Επιπλέον, η Κινεζική κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει εδώ και χρόνια την πρωτεύουσα θέση του Ισραήλ ως παγκόσμιου τεχνολογικού κόμβου και έχει αποφασίσει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες για καινοτομία που διαθέτει το Ισραήλ, προκειμένου να ανταποκριθεί στις δικές της στρατηγικές προκλήσεις.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο διαμεσολαβητικός ρόλος του Ναφτάλι Μπένετ ανάμεσα στη Μόσχα και το Κίεβο είναι πιθανό να συνοπολογίσει τον οργανικό ρόλο που παίζει η πρωτοβουλία BRI στην διεύρυνση του στρτατηγικού αποτυπώματος τόσο της Κίνας όσο και του Ισραήλ, σε περιφερειακή αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα.
Η θέση του Ισραήλ ανάμεσα στους πρωτεύοντες τεχνολογικούς κόμβους του μέλλοντος και ως πύλη συνδέουσα την Ευρώπη με την Μέση Ανατολή είναι συσχετιζόμενη αναπόσπαστα με το πλέγμα των φυσικών υποδομών, όπως οι δρόμοι, οι σιδηροδρομικοί άξονες, τα λιμάνια και οι ενεργειακοί αγωγοί που οικοδομεί η Κίνα κατά την τελευταία δεκαετία.
Ήδη πανίσχυρη δύναμη στις τεχνολογίες της αυτοκίνησης, της ρομποτικής και της κυβερνοασφάλειας, το Ισραήλ φιλοδοξεί να γίνει το έθνος με κεντρικό ρόλο στο πλαίσιο του «χιλιετούς Βασιλείου» και οι νεοφυείς επιχειρήσεις της χώρας προβλέπεται ότι θα παίξουν ρόλο κλειδί στο πλαίσιο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.
Η ενίσχυση της εξελισσόμενης σχέσης του με την Κίνα εν μέσω της ρωσοουκρανικής κρίσης θα μπορούσε να βοηθήσει ουσιωδώς την προώθηση του Ισραήλ σε ρόλο περιφερειακού ηγεμόνα, με ένα μεγάλο μερίδιο οικονομικής ισχύος και τεχνολογίας να συγκεντρώνεται στην Ιερουσαλήμ.
Καθόσον το Ισραήλ έχει δρομολογήσει προσπάθειες διαφοροποίησης των προορισμών εξαγωγής των προϊόντων του και των επενδύσεών του, πέραν των ΗΠΑ, πρέπει να απαντήσει σε σημαντικά διλήμματα.
Βρίσκεται το Ισραήλ σε φάση όπου αναδιαμορφώνει τις βλέψεις ασφαλείας του πέραν των Ηνωμένων Πολιτειών, ποντάροντας εκ του ασφαλούς και στον σινορωσικό άξονα;
8. Είναι πλέον παγκοίνως γνωστό ότι οι Ψηφιακές ταυτότητες αποτελούν βασικό στοιχείο του προγράμματος της «Μεγάλης επανεκκίνησης» που προωθείται από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και ότι βαθμιαία ενσωματώνονται στις διαδικασίες βελτιστοποιήσεων σε όλο το εύρος των βιομηχανικών δραστηριοτήτων, των εφοδιαστικών αλυσίδων και των αγορών, ως μέσο για την προαγωγή της πρωτοβουλίας 2030 του ΟΗΕ για τους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης (UN – SDGs) και για την παροχή προσωποποιημένων και ολοκληρωμένων υπηρεσιών στο πλαίσιο των μελλοντικών έξυπνων πόλεων.
Πολλοί έχουν συνειδητοποιήσει το ότι μια τέτοια πλατφόρμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να οδηγήσει σε ένα σύστημα τεχνοκρατικού ελέγχου επί του παγκόσμιου πληθυσμού και συμμόρφωσής του, ενσωματώνοντας την ανθρωπότητα στο πλαίσιο μιας νέας εταιρικής αλυσίδας αξίας όπου οι πολίτες θα είναι τα σημεία εξόρυξης δεδομένων μετατρεπόμενων σε εμπορευματικές αξίες στη διάθεση των επενδυτών (ESG) και των αγορών ομολογιακών τίτλων ανθρώπινου κεφαλαίου και θα βαθμολογούνται για τις κοινωνικές και περιβαλλοντικές τους επιδόσεις με μέτρο τους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης του ΟΗΕ (UN – SDGs).
Αυτή η ανεμπόδιστη διακρίβωση της ταυτότητας των ανθρώπων και των διασυνδεμένων συσκευών μέσα σε ευφυή περιβάλλοντα μπορεί να γίνει μόνον εφόσον αρχίσουν να καταγράφονται σε μια διαλειτουργική βάση δεδομένων, τα βιομετρικά μας δεδομένα, τα ιατρικά μας ιστορικά, η οικονομική μας κατάσταση, η βαθμολόγηση της εκπαίδευσής μας, οι καταναλωτικές μας συνήθειες, το αποτύπωμά μας σε εκπομπές άνθρακα και το σύνολο των ανθρώπινων εμπειριών μας, ώστε να ελέγχεται η συμμόρφωσή μας με τους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης του ΟΗΕ (UN SDGs), επιφέροντας έτσι μια μνημειώδη αλλαγή στους κανόνες κοινωνικής συμβίωσης (στο κοινωνικό μας συμβόλαιο).
Τα πιστοποιητικά εμβολιασμού διαφημίστηκαν αρχικά από τις συμπράξεις του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, ως σημείο εκκίνησης για την εισαγωγή των Ψηφιακών ταυτοτήτων. Τώρα που η λογική αυτή έκανε τον κύκλο της, πως θα μπορούσαν οι σημερινές γεωπολιτικές εντάσεις να συμβάλουν στην κλιμάκωση της χρήσης αυτού του στοιχείου που είναι αποφασιστικής σημασίας στο πλαίσιο ενός αναδυομένου, νέου ψηφιακού οικοσυστήματος;
Η Ουκρανία, μαζί με τη Ρωσία, έχουν αποκληθεί παραδοσιακά οι πάροχοι του ψωμιού της Ευρώπης. Τα δύο έθνη είναι οι μεγαλύτεροι παγκόσμιοι προμηθευτές σιτηρών. Έτσι ο πόλεμος έχει όλα χαρακτηριστικά ενός «μαύρου κύκνου» για την πορεία του εμπορίου και του πληθωρισμού.
Με την οικονομία να παραπαίει στο χείλος της κατάρρευσης εξαιτίας των παγκόσμιων εφοδιαστικών δυσχερειών, πιστεύω ότι οι οικονομικές αναταράξεις που θα προκύψουν σαν συνέπεια, θα πυροδοτήσουν συνθήκες έκτακτης ανάγκης σε καιρό πολέμου σε όλο τον κόσμο και θα λεχθεί στην κοινή γνώμη να οπλιστεί με θάρρος προετοιμαζόμενη για επιβολή δελτίου.
Άπαξ και συμβεί κάτι τέτοιο, η πολυμερής υιοθέτηση των Ψηφιακών ταυτοτήτων που «κουμπώνει» με την εισαγωγή Ψηφιακών νομισμάτων εκδιδόμενων από τις Κεντρικές Τράπεζες μπορεί να προβληθεί ως η λύση για την αποτελεσματική διαχείριση και τη διανομή δελτίων για την παροχή βασικών ειδών στα νοικοκυριά στο πλαίσιο μιας άνευ προηγουμένου κατάστασης έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης.
Η Τράπεζα της Αγγλίας έχει ήδη ρίξει την ιδέα μιας προοπτικής για μετρητά σε ψηφιακή (προγραμματιζόμενη) μορφή που θα μπορούν να δαπανώνται για τις βασικές ανάγκες ή για αγαθά που θα έκρινε σκόπιμο κάποιος εργοδότης ή η κυβέρνηση.
Άπαξ και δοθεί στον εκδότη (του χρήματος) ο έλεγχος επί του πως αυτό ξοδεύεται από τον παραλήπτη, θα γίνει σχεδόν αδύνατον να λειτουργήσει κανείς ικανοποιητικά χωρίς την Ψηφιακή ταυτότητα η οποία θα απαιτείται για να παίρνει δόσεις τροφίμων και να εξασφαλίζει τα βασικά μέσα διαβίωσης. Βλέπε σχετικά και το ζήτημα του Γενικού Βασικού Εισοδήματος (UBI).
Εάν οι πληθωριστικές πιέσεις και οι τιμές των τροφίμων συνεχίσουν την ανοδική τους πορεία χωρίς σημάδια υποχώρησης, οι κυβερνήσεις μπορεί να περάσουν σε έλεγχο των τιμών με τη μορφή της επιβολής δελτίου, όπου η καταχώριση των στοιχείων εγγραφής των δελτίων θα μπορούσε να γίνεται επί των ίδιων υποδομών για την κυκλοφορία των κρυπτονομισμάτων (blockchain ledgers) με τη χρήση Ψηφιακών ταυτοτήτων για την παρακολούθηση του αποτυπώματός μας σε εκπομπές άνθρακα και των καταναλωτικών μας συνηθειών κατά τη διάρκεια μιας εθνικής κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
9. Η Ευρώπη θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή του πυρός άπαξ και ξεκινήσει ένας υβριδικός πόλεμος ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και στον Σινορωσικό άξονα.
Θα ήταν αφελές να αγνοηθεί ο σαφής και ορατός κίνδυνος που θέτει μια κυβερνοεπίθεση ενάντια στις τράπεζες και σε κρίσιμες υποδομές ή ακόμα και μια έναρξη ανταλλαγής τακτικών πυρηνικών πληγμάτων ή και η χρήση διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων (ICBM).
Δεν μπορώ να δω πώς οποιοδήποτε από τα εμπόλεμα μέρη δεν θα περιοριζόταν από τα όρια που θέτει η εξασφαλισμένη αμοιβαία καταστροφή, κατά συνέπεια μια θερμοπυρηνική εξέλιξη είναι απίθανη.
Όμως η χρήση τεχνολογιών απομακρυσμένης πρόσβασης για την διαγραφή εγγραφών από τη μνήμη των συστημάτων του SWIFT ή του Συστήματος Διασυνοριακών Διατραπεζικών Πληρωμών (Cross-Border Interbank Payment System) μπορεί δυνητικά να καταστήσει μη λειτουργικό μεγάλο μέρος της παγκόσμιας οικονομίας και να γκρεμίσει το δολάριο σε μια κατακόρυφη πτώση.
Εάν εμφανίζεται η πιθανότητα να συμβεί ένα γεγονός παρόμοιων κατακλυσμικών διαστάσεων, αυτό αναμφίβολα θα οδηγήσει σε αυξημένες απαιτήσεις για την αναδιαμόρφωση του πλαισίου κυβερνοασφάλειας.
Ως συνέπεια ενός τέτοιου γεγονότος θα μπορούσε κάλλιστα να επιβληθεί ένα παγκόσμιο πρωτόκολλο ασφαλείας στο πλαίσιο του οποίου οι πολίτες θα έπρεπε να φέρουν Ψηφιακές ταυτότητες ως αναγκαίο μέτρο εθνικής ασφάλειας.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πως η πρόσβαση στο διαδίκτυο ή σε δημόσιες υπηρεσίες την επομένη μιας εθνικής εμβέλειας κυβερνοεπίθεσης θα απαιτήσει να χρησιμοποιούν οι πολίτες Ψηφιακές ταυτότητες για να πιστοποιείται ότι οι διαδικτυακές τους δραστηριότητες και συναλλαγές / επικοινωνίες προέρχονται από νόμιμη και όχι κακόβουλη προέλευση.
Στην πολιτική τίποτα δεν είναι συμπτωματικό.
10. Οι οικονομικές συνέπειες αυτού του πολέμου θα είναι τόσο καταστροφικές ώστε οι κυβερνήσεις και ο δημόσιος τομέας θα απαιτήσουν ισχυρές «ενέσεις» ιδωτικού κεφαλαίου προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα χρηματοδοτικά ελλείμματα.
Αυτές οι εξελίξεις θα καταστήσουν επί της ουσίας ξεπερασμένο τον παραδοσιακό διαχωρισμό μεταξύ των κεντρικών τραπεζών και των κυβερνήσεων, εφόσον οι πρώτες θα βρεθούν σε θέση να επηρεάζουν δυσανάλογα την οικονομική πορεία των εθνικών κρατών, των οποίων η κυριαρχία θα υποσκαφθεί από την συνολική υπαγωγή των κυβερνήσεων στον έλεγχο των κεντρικών τραπεζών και των αμοιβαίων κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου (hedge funds).
Κατ’ αυτό τον τρόπο, το μοντέλο του εθνικού κράτους θα ανατραπεί σταδιακά από μια παγκόσμια τεχνοκρατία που θα αποτελείται από μια μη εκλεγμένη κοινοπραξία ηγετικών παραγόντων της βιομηχανίας, ολιγαρχχών των κεντρικών τραπεζών και των ιδιωτικών χρηματιστικών ιδρυμάτων, οι περισσότεροι των οποίων είναι κυρίως μη κρατικοί, εταιρικοί δρώντες που επιδιώκουν να αναδιαμορφώσουν την παγκόσμια διακυβέρνηση και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τις διαδικασίες λήψης των παγκόσμιων αποφάσεων.
Έτσι το μέλλον των διεθνών σχέσεων και του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού μετασχηματισμού που επί του παρόντος υφίσταται ο κόσμος λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πανδημία και την σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, δεν πρόκειται να αποφασιστεί μέσα σε ένα πολυπολικό πλαίσιο και από εκλεγμένους αντιπροσώπους κυρίαρχων κρατών.
Μάλλον θα αποφασιστεί διαμέσου ενός δικτύου συμπράξεων πολυεπίπεδων ομάδων συμφερόντων που κινητοποιείται από την πολιτική του κέρδους και δεν είναι υπόλογο σε κανένα εκλογικό σώμα ή υπόχρεο έναντι κάποιου κράτους και για το οποίο έννοιες όπως κυριαρχία ή διεθνές δίκαιο στερούνται νοήματος.
* Ο σύνδεσμος για το πρωτότυπο κείμενο: winteroak.org.uk/2022/03/09/the-great-reset-phase-2-war. Μετάφραση – Επιμέλεια: Κώστας Δημητριάδης
