Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας
Η εκδήλωση ήπιων παρενεργειών μετά από ένα mRNA εμβόλιο κατά του κορωνοϊού μπορεί να αποτελεί σημάδι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα ενεργοποιήθηκε, αλλά η έλλειψη τέτοιων αντιδράσεων δεν πρέπει να προκαλεί καμία ανησυχία ότι το εμβόλιο δεν «δουλεύει» και ο οργανισμός δεν έχει ανταποκριθεί.
Οι ερευνητές, οι οποίοι έκαναν τη σχετική προδημοσίευση στο medRxiv, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, μελέτησαν το επίπεδο αντισωμάτων σε 206 υγειονομικούς και των δύο φύλων, με μέση ηλικία 42 ετών, πριν και μετά τον εμβολιασμό τους με Pfizer/BioNTech. Συσχέτισαν στη συνέχεια τα αντισώματα με τις αντιδράσεις του οργανισμού κάθε εμβολιασμένου. Όπως και στις κλινικές δοκιμές, το συχνότερο σύμπτωμα μετά το εμβόλιο ήταν ο πόνος στο μπράτσο (91% μετά την πρώτη δόση και 82% μετά τη δεύτερη) και στη συνέχεια η κόπωση (42% και 62% αντίστοιχα) και οι μυϊκοί πόνοι (28% και 52% αντίστοιχα).
Δεν υπήρχε όμως καμία συσχέτιση ανάμεσα στα συμπτώματα και στα επίπεδα των αντισωμάτων μετά από έναν μήνα. Εμβολιασμένοι χωρίς παρενέργειες είχαν παρόμοια αντισώματα με εκείνους που είχαν πιο έντονη αντίδραση του οργανισμού τους μετά τον εμβολιασμό. Οι ερευνητές ανέφεραν πως αυτό πρέπει να καθησυχάσει τους ανθρώπους ότι η έλλειψη των όποιων παρενεργειών δεν σημαίνει πως το εμβόλιο είναι αναποτελεσματικό.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι τα μετα-εμβολιαστικά συμπτώματα ήσαν αντιστρόφως ανάλογα με την ηλικία και το βάρος. Επίσης ήσαν πιο συχνά στις γυναίκες και μετά τη δεύτερη δόση. Αν κάποιος είχε κάποιες παρενέργειες μετά την πρώτη δόση, ήταν πιθανότερο να έχει και μετά τη δεύτερη, ενώ η μεγαλύτερη ηλικία σχετιζόταν με χαμηλότερα επίπεδα αντισωμάτων.
Μια δεύτερη αμερικανική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «The New England Journal of Medicine», βρήκε ότι στις πολύ σπάνιες περιπτώσεις που, παρά τον εμβολιασμό, κάποιος αρρωσταίνει με Covid-19, τα συμπτώματά του διαρκούν λιγότερο και είναι πιο ήπια, από ό,τι αν ήταν ανεμβολίαστος.
Η έρευνα έγινε σε σχεδόν 4.000 υγειονομικούς, εκ των οποίων 204 διαγνώστηκαν θετικοί για κορωνοϊό. Πέντε είχαν πλήρως εμβολιαστεί με mRNA εμβόλιο Pfizer/BioNTech ή Moderna, άλλοι 11 είχαν κάνει μόνο μία δόση ή είχαν περάσει λιγότερες από δύο εβδομάδες μετά από τη δεύτερη δόση όταν μολύνθηκαν, ενώ 156 ήσαν ανεμβολίαστοι.
Διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι ανεμβολίαστοι ασθενείς ήσαν άρρωστοι με Covid-19 επί τουλάχιστον δύο εβδομάδες, έναντι μόνο μιας εβδομάδας που έμειναν οι εμβολιασμένοι. Επίσης οι τελευταίοι είχαν 58% μικρότερη πιθανότητα να έχουν πυρετό και πέρασαν κατά μέσο όρο σχεδόν δυόμισι λιγότερες μέρες στο κρεβάτι, σε σχέση με τους ανεμβολίαστους. Ακόμη το μέσο ιικό φορτίο των εμβολιασμένων ήταν κατά 40% μικρότερο.
«Αν κανείς εμβολιαστεί, έχει πιθανότητα περίπου 90% να μην αρρωστήσει με Covid-19. Αλλά ακόμη κι αν αυτό συμβεί, θα έχει λιγότερο κορωνοϊό μέσα του και η ασθένειά του θα είναι πιθανότατα πιο ήπια», δήλωσε ο ερευνητής δρ Τζεφ Μπέρτζες του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Νερό Σελήνης…
Αρχικά πιστεύαμε ότι η Σελήνη είναι ένας εντελώς άνυδρος κόσμος και μόλις πριν από λίγα χρόνια ανακαλύψαμε ότι στο υπέδαφος των πολικών της περιοχών υπάρχουν μεγάλα αποθέματα νερού σε παγωμένη μορφή. Όπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη αυτή άλλαξε τα δεδομένα ανανεώνοντας το ενδιαφέρον για την παρουσία του ανθρώπου στον φυσικό μας δορυφόρο.
Η ύπαρξη του νερού και το ενδεχόμενο απόκτησης και αξιοποίησής του διευκολύνει τη μόνιμη παρουσία του ανθρώπου στη Σελήνη, αρχικά με τη δημιουργία βάσεων και αργότερα ίσως με τη δημιουργία κάποιας αποικίας. Το νερό από το υπέδαφος της Σελήνης, όπως άλλωστε και το παγωμένο νερό που έχει εντοπιστεί στο υπέδαφος του Άρη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο για κατανάλωση αλλά να γίνει η σχετική επεξεργασία του για να δημιουργηθούν καύσιμα (υδρογόνο) αλλά και το πολύτιμο οξυγόνο για τους κατοίκους των βάσεων.
Η NASA έχει οργανώσει τον διαγωνισμό «Break The Ice Lunar Challenge» με στόχο τη συγκέντρωση ιδεών και σχεδίων για το πώς θα αποκτήσουμε πρόσβαση στο νερό της Σελήνης. Η καλύτερη ιδέα ή σχέδιο θα λάβει βραβείο 500 χιλιάδων δολαρίων και ο νικητής θα ανακοινωθεί στα μέσα Αυγούστου. Τρεις αμερικανικές εταιρείες, η Masten Space Systems, η Lunar Outpost και η Honeybee Robotics συμμετέχουν από κοινού στον διαγωνισμού με ένα σχέδιο το οποίο θεωρούν υλοποιήσιμο.
Ένα ρόβερ βάρους 800 κιλών πάνω στο οποίο θα βρίσκεται ένα σύστημα εκτόξευσης πυραύλων θα πηγαίνει σε σημεία όπου έχουν εντοπιστεί υπόγεια αποθέματα. Η ιδέα είναι ότι οι πύραυλοι θα δημιουργούν νέους κρατήρες δίνοντας ταυτόχρονα πρόσβαση στο παγωμένο νερό που θα υπάρχει εκεί.
«Το σύστημα θα μπορεί να δημιουργήσει 12 κρατήρες ημερησίως και κάθε κρατήρας θα μπορεί να δώσει 100 κιλά νερού. Έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε περισσότερα από 420 χιλιάδες κιλά σεληνιακού νερού ετησίως» αναφέρει σε δήλωσή της η Masten Space Systems. Μένει να δούμε αν η NASA θεωρεί καλή ιδέα να μετατραπούν οι πολικές περιοχές της Σελήνης σε πραγματικό σουρωτήρι για να πάρουμε το νερό από εκεί.
Το νεφέλωμα που δεν έπρεπε να υπάρχει
Με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού διαστημικού παρατηρητηρίου XMM-Newton ερευνητική ομάδα ανακάλυψε ένα κολοσσιαίο απομονωμένο νεφέλωμα αερίων. Το νεφέλωμα βρίσκεται εντός του γαλαξιακού σμήνους Abell 1367 που βρίσκεται σε απόσταση 330 εκατ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Λέοντα και περιλαμβάνει περίπου 70 μεγάλου μεγέθους γαλαξίες. Το νεφέλωμα έχει μάζα παρόμοια με αυτή δέκα δισ. άστρων σαν τον Ήλιο και είναι μεγαλύτερο από τον γαλαξία μας.
«Είναι μια αναπάντεχη αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστική ανακάλυψη. Αποδεικνύεται ότι νέες εκπλήξεις περιμένουν συνεχώς την αστρονομία εκεί έξω. Το νεφέλωμα δεν σχετίζεται με κανέναν από τους γνωστούς γαλαξίες του σμήνους, βρίσκεται σε μια ερημική τοποθεσία. Ίσως να προέρχεται από κάποιον απομακρυσμένο γαλαξία του σμήνους που δεν έχουμε εντοπίσει ακόμη» αναφέρει ο δρ. Μινγκ Σαν, καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει την ανακάλυψή της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».
Οι ερευνητές θεωρούν δεδομένο ότι το νεφέλωμα σχηματίστηκε σε κάποιον γαλαξία και ένα σύνθετο κοσμικό φαινόμενο το απομάκρυνε από τον γαλαξία του. Εδώ ξεκινούν όμως τα μυστήρια που καλούνται να λύσουν οι επιστήμονες. Κανονικά το νεφέλωμα όταν εγκατέλειψε τον γαλαξία του και βρέθηκε μακριά στο διαγαλαξιακό Διάστημα θα έπρεπε η θερμοκρασία σε αυτό να μειωθεί πολύ και τελικά να εξατμιστεί με τρόπο ανάλογο που λιώνει ο πάγος το καλοκαίρι.
Όμως το νεφέλωμα φαίνεται ότι έχει καταφέρει να επιβιώσει εκατοντάδες εκατ. έτη γεγονός που πρέπει να εξηγηθεί τώρα από τους ειδικούς. «Δεν διαθέτουμε αρκετά δεδομένα για να κατανοήσουμε αυτή την εκπληκτική βιωσιμότητα του νεφελώματος. Ίσως σχετίζεται με κάποιο μαγνητικό πεδίο που διαθέτει» σημειώνει ο Μινγκ Σαν.
