O Ολάντ άρχισε να υλοποιεί το πρόγραμμά του, όπως την αύξηση των μισθών κατά 2%. Τι είδους αντιπολίτευση θα του ασκήσετε;
Δεν πρόκειται για έναρξη υλοποίησης του προγράμματός του. Μια ανακοίνωση έγινε μόνο, περί αύξησης 2% του κατώτατου μισθού, που καλύπτει απώλειες περασμένων ετών. Η πραγματική έναρξη θα είναι στην ψήφιση του προϋπολογισμού, σε λίγες ημέρες. Τότε θα αποκαλυφτεί η φύση του προγράμματός του: θα ’ναι ένας προϋπολογισμός λιτότητας, όπως γνωστοποιήθηκε με ανακοινώσεις, όπως για το πάγωμα προσλήψεων. Θα τον αντιμετωπίσουμε ως μια δύναμη που συνέβαλε μεν στην ήττα του Σαρκοζί, αλλά που έχει χαρακτήρα νεοφιλελεύθερο. Θα είμαστε «Αυτόνομοι και Ανταγωνιστικοί»: αυτόνομοι από την κυβερνητική πλειοψηφία, οι βουλευτές μας θα καταψηφίσουν τον προϋπολογισμό και θα κινητοποιούνται εναντίον όλων των μέτρων λιτότητας, καθώς έχουμε μια διαφορετική στρατηγική και πρόγραμμα. Αυτόνομοι και ως κοινοβουλευτική ομάδα, έχοντας αρνηθεί τη συμμετοχή στην κυβέρνηση και όχι σαν την «Ευρώπη-Οικολογία» που δεσμεύεται από συμφωνίες με τους Σοσιαλιστές. Θα έχουμε κριτική στάση έναντί της και θα υποστηρίζουμε φανατικά τις κοινωνικές κινητοποιήσεις. Θα υποστηρίζουμε, βέβαια, τα μέτρα προς τη σωστή κατεύθυνση, όπως το γάμο των ομοφυλόφιλων ή την απόκτηση παιδιών από αυτούς. Παράλληλα, θα είμαστε ανταγωνιστικοί, μια πραγματική εναλλακτική πρόταση, καθότι το πρόγραμμα Ολάντ δεν επιλύει την κρίση. Θα είμαστε μια διακριτή αριστερή εναλλακτική και δεν θα θέτουμε απλώς ζήτημα ψήφου εμπιστοσύνης, όπως η Δεξιά. Σε όλα τα ζητήματα, το ΜτΑ παίρνει θέση ανταγωνιστική, όπως για τη Σύνοδο Κορυφής, θεωρώντας ανεπαρκείς τις τάχα «προχωρημένες» αποφάσεις του ή στο ζήτημα του προϋπολογισμού, στο κλείσιμο επιχειρήσεων, στους εργατικούς αγώνες που τους στηρίζουμε έμπρακτα.
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών ήταν χειρότερα εκείνων των προεδρικών εκλογών. Έχετε εντοπίσει πιθανά λάθη σας;
Υπάρχουν, κατ’ αρχάς, αντικειμενικοί παράγοντες. Υπήρχε μεγάλη αποχή, καθώς οι προεδρικές έχουν καταστεί οι κυριότερες εκλογές της 5ης Δημοκρατίας. Μάλιστα, από το 2002, διεξάγονται νωρίτερα των βουλευτικών. Επίσης, όλα τα κεντρικά ζητήματα σχετίζονταν με τις προεδρικές και, πέραν αυτού, με τη συνεπικουρία των ΜΜΕ, δεν κατορθώσαμε να πολιτικοποιήσουμε τις κοινοβουλευτικές. Σε σχέση με το 2007, όπου πήρε μέρος μόνο το ΚΚΓ, πήγαμε καλύτερα. Το πρόβλημα είναι πως όσοι πήγαν να ψηφίσουν ήταν βασικά πεπεισμένοι πως έπρεπε να δοθεί ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στον Ολάντ.
Έπειτα, ως ΜτΑ, δεν πετύχαμε να διεξάγουμε μια πανεθνική καμπάνια, πανεθνικά συντονισμένη, όπως στις Προεδρικές. Βεβαίως, τότε, με έναν υποψήφιο, το έργο αυτό ήταν ευκολότερο. Τώρα, πολλά μέλη του Πανεθνικού Συντονιστικού διεξήγαν την εκστρατεία τοπικά. Αλλά και τοπικά, επίσης, καθένας έκανε την εκστρατεία μόνος του. Π.χ. σε περιφέρειες όπου το 80% των μελών του ΜτΑ είναι από μια μόνο συνιστώσα, αυτό διευκόλυνε τη μεταφορά των συνηθειών από παλιότερες εκλογικές εκστρατείες σε αυτή. Αντίθετα, στις προεδρικές, ένα σημαντικό στοιχείο ήταν η δυναμική των Συνελεύσεων Πολιτών (ΣΠ) που φτιάχτηκαν, ενώ τώρα δεν ήμασταν ανοιχτοί. Δεν φανήκαμε σε πανεθνικό επίπεδο, δεν υπήρχαν κοινά υλικά, καθένας είχε το δικό του, στηριζόμενος στα κεκτημένα των προεδρικών. Όμως τότε είχαμε κοινό πρόγραμμα, ενώ τώρα καθένας αξιοποιούσε μόνο μερικά τμήματά του. Επίσης, με την κάθοδο του Μελανσόν στις βουλευτικές, ανταγωνιζόμενος τη Λεπέν, σε μια σημαντική μάχη, τα ΜΜΕ επικεντρώθηκαν σε αυτή μόνο την εκστρατεία του ΜτΑ, και έτσι, παγιδευτήκαμε μιλώντας μόνο για αυτή. Τέλος, με τον Ολάντ μόλις εκλεγμένο, και μαχόμενοι αμφότεροι για την ήττα Σαρκοζί, δεν κατορθώσαμε να κάνουμε διακριτή την πολιτική μας αυτονομίας και ανταγωνισμού έναντί του, παρά την προφανή μη συμμετοχή μας στην κυβέρνηση.
Τι σας ζητά ο κόσμος στις Συνελεύσεις Πολιτών (ΣΠ) του ΜτΑ;
Αυτή την περίοδο, γίνεται απολογισμός των εκλογικών μαχών, που θεωρούνται γενικά θετικές. Έπειτα, ξεκινά μια συζήτηση για το μέλλον, καθώς αναδεικνύεται η θέληση όλων το ΜτΑ να συνεχίσει, όλοι επιθυμούν περαιτέρω και ισότιμη συμμετοχή. Π.χ. κάποιες ΣΠ προχωρούν από μόνες τους στη νομική ίδρυση συλλόγου, με καταστατικό και τοπικές εντάξεις. Επομένως, υπάρχουν συζητήσεις για δικαιώματα μελών και δομές, κάτι το πολύπλοκο καθώς, στη μια περιοχή υπάρχουν λίγοι ανένταχτοι, στην άλλη κυρίως οργανωμένοι από μια συνιστώσα, στην τρίτη κυρίως οργανωμένοι από πολλές συνιστώσες. Έτσι, δεν υπάρχουν παντού οι ίδιες δομές. Όμως, από παντού λαμβάνουμε μηνύματα να συνεχίσουμε ως μια αριστερή δύναμη, να διαρθρωθούμε τοπικά ως μια εναλλακτική δύναμη, υποστηρίζοντας τους τοπικούς αγώνες, και να διαρθρωθούμε έτσι ώστε όλοι να είναι μέλη του ΜτΑ.
Σε κλαδικό επίπεδο, υπάρχουν οι θεματικές, π.χ. δασκάλων, ή σιδηροδρομικών, όπου δημιούργησαν ΣΠ εργαζομένων σε σταθμούς. Επίσης, υπάρχουν τα Μέτωπα Αγώνα, ένας συντονισμός αγωνιζόμενων κλάδων, όπου τα στελέχη και οι αγωνιστές του ΜτΑ μαζί με τους αγωνιστές των τοπικών Μετώπων Αγώνα, προσέτρεχαν προς υποστήριξη των αγωνιζόμενων εργαζομένων σε διάφορες επιχειρήσεις. Επομένως, υπάρχει μια αλληλοδιαπλοκή των αγωνιστών στους διάφορους τομείς, δύσκολα ξεχωρίζεις τις οργανώσεις αυτές, έτσι πρέπει να δούμε πώς θα κινηθούν και θα τις υποστηρίξουμε σε τοπικό και πανεθνικό επίπεδο.
Ποιες είναι οι διάφορες απόψεις για τον οργανωτικό μετασχηματισμό του ΜτΑ;
Το ΜτΑ ξεκίνησε το 2009 με 3 συνιστώσες, εμφανιζόμενο σε εκλογικές αναμετρήσεις κυρίως. Στην εκστρατεία για τις προεδρικές προστέθηκαν άλλες 4 συνιστώσες. Αυτό άλλαξε το συσχετισμό μεταξύ των οργανώσεων. Έπρεπε μαζί να συμφωνήσουμε το χαρακτήρα της εκστρατείας, και είχαμε πολλά κεκτημένα όπως την οικοδόμηση των ΣΠ, του Πανεθνικού Συμβουλίου με ανένταχτους, των θεματικών που κινητοποιούσαν ανένταχτους για τοπικά ζητήματα. Αυτά άλλαξαν τη φύση του ΜτΑ. Το ζήτημα είναι πώς θα βρούμε μια μορφή ένταξης σε τοπικό αλλά και σε πανεθνικό επίπεδο, ώστε να μπορεί κανείς να συμμετέχει στις συζητήσεις αλλά και τις αποφάσεις. Αυτό, όμως, σημαίνει μια άλλη μορφή δημοκρατικής εκπροσώπησης και ώς τώρα δεν έχουμε βρει τον αντίστοιχο μηχανισμό, καθώς μέχρι τώρα είχαμε δομές που δημιουργήθηκαν ad hoc για τις εκλογές.
Συζητάμε για ένα νέο Στρατηγικό κείμενο, καθώς, τώρα είμαστε σε μια νέα περίοδο, με όλους να θέλουν τη συνέχιση του ΜτΑ και τη δημιουργία κειμένου που θα αναλύει τους στόχους και το ρόλο του ΜτΑ. Πέραν αυτού, υπάρχει ένας οδικός χάρτης για το βραχυπρόθεσμο διάστημα και ιδέες για τον τρόπο απεύθυνσης στους συμμετέχοντες στην καμπάνια, τους ψηφοφόρους και τους ενδιαφερόμενους.
Το θέμα της ένταξης στο ΜτΑ, εντός διαφόρων συνιστωσών, δεν έχει συζητηθεί ακόμα επαρκώς. Το ΚΚΓ και το Κόμμα της Αριστεράς δεν έχουν ακόμα πάρει θέση, εμείς και 2-3 άλλες συνιστώσες θέλουμε την απευθείας ένταξη, αλλά συνολικά, δεν έχουμε καταλήξει στις δομές και την εκλογή επί της αρχής «ένα μέλος, μία ψήφος». Στο τέλος Αυγούστου θα έχουμε για πρώτη φορά κοινή πολιτική θερινή σχολή, όπου θα συζητήσουμε για την πολιτική κατάσταση. Ακολούθως, στη γιορτή της Oυμανιτέ, την παραδοσιακή έναρξη της πολιτικής σεζόν, ελπίζουμε να έχουμε δημόσιες προτάσεις του ΜτΑ. Πάντως, δεν πρέπει να δώσουμε την αίσθηση της προδοσίας στους ανένταχτους, το Στρατηγικό κείμενο πρέπει να έχει ένα στοιχείο για το ρόλο και τις δομές.
Ποια θα είναι η αντιπολιτευτική σας τακτική έναντι του Εθνικού Μετώπου (ΕΜ) που απέδειξε ξανά πως έχει ισχυρή εκλογική και εργατική βάση;
Είναι γεγονός πως το ΕΜ είχε ανέκαθεν εργατική βάση, δηλαδή παραδοσιακούς δεξιούς ψηφοφόρους εργάτες, που στο 2ο γύρο των εκλογών ψήφισαν Σαρκοζί, και γενικά ριζοσπαστικοποιήθηκαν επί το δεξιότερο. Εδώ και 20 χρόνια είναι παγιωμένη πολιτική δύναμη. Τα πρόσφατα εκλογικά του αποτελέσματα είναι προϊόν της μονιμοποίησης της ατζέντας του σε πολλά ΜΜΕ και στο πολιτικό σύστημα. Π.χ. στο μεταναστευτικό, πολλοί δεξιοί προτείνουν συμμαχία με τη Λεπέν. Πρόκειται περί διαδικασίας ενσωμάτωσης μιας περιθωριακής δύναμης στο πολιτικό σύστημα, παρ’ ότι διάκειται επιθετικά εναντίον του, που ο Σαρκοζί επιτάχυνε.
Υιοθετούμε μια στρατηγική «μετώπου εναντίον μετώπου», δηλαδή λέμε ανοιχτά ότι πολλοί από τον πολιτικό κόσμο αποφεύγουν πια, ότι πρόκειται περί φασιστικού κόμματος και ότι οι προτάσεις του σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο είναι αντιδραστικές, αντικοινωνικές και οικονομικά ανεφάρμοστες. Έτσι, μπορέσαμε να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη πολλών αντιφασιστών, και επίσης, να δώσουμε την αίσθηση σε μετανάστες και απογόνους τους, ότι για πρώτη φορά εκπροσωπούνται από κάποιον που λέει ανοιχτά πως δεν είναι οι μετανάστες, αλλά οι τραπεζίτες, το πρόβλημα. Ωστόσο, αρνητικό ήταν πως δεν συσπειρώσαμε όλη την Αριστερά σε αυτή τη στρατηγική, καθώς υπήρχαν πολλοί που μας κριτίκαραν περισσότερο κι από όσο κριτίκαραν το ΕΜ, λέγοντας πως επιτιθέμενοι μετωπικά στο ΕΜ, το διαφημίζουμε. Στη θερινή σχολή θα έχουμε μια συζήτηση για το πώς θα συνεχίσουμε, βασισμένοι στην προεκλογική εμπειρία. Προς το παρόν, θα αξιοποιήσουμε και το τι ψηφίζει στη Βουλή, για να αποκαλύπτουμε τον αντικοινωνικό και αντιδραστικό του χαρακτήρα.
Η Ελλάδα είναι ο «ισχυρός κρίκος»
Παράλληλα, πώς θα συνεχίσετε το ρίζωμα του ΜτΑ στις εργατολαϊκές συνοικίες;
Ως στρατηγική, υιοθετούμε, κατ’ αρχάς, τη στήριξη των εργατικών αγώνων. Επίσης, είχαμε τα Μέτωπα Αγώνα, σε όλους τους αγώνες εργαζομένων, ανέργων και κινητοποιήσεις της κοινωνίας. Επίσης, τονίσαμε την ιδεολογική- συμβολική πτυχή του ζητήματος, προωθώντας την εργατική περηφάνια, την περηφάνια για όσους παράγουν τον πλούτο. Έπειτα, μια και είχαμε καιρό να εμφανιστούμε οργανωμένα στις λαϊκές συνοικίες, όπου ζουν μετανάστες και ντόπιοι εργάτες, το διακύβευμα είναι πώς θα εμπλέξουμε τους παραδοσιακούς αγωνιστές του ΜτΑ στην τοπική δραστηριότητα. Πιστεύω πως αυτό θα γίνει μέσω των ΣΠ, που πρέπει να είναι το αγωνιστικό στήριγμα όταν ένα νοσοκομείο ή ένα ταχυδρομείο κλείνει. Πρέπει να ξαναϋφάνουμε τον κοινωνικό ιστό της αλληλεγγύης, μέσω των ΣΠ και των Μετώπων Αγώνα.
Θα ήθελα, κλείνοντας, να σας πω πως για εμάς η εμπειρία και τα πολιτικά και όχι μόνο τα εκλογικά αποτελέσματα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πηγή έμπνευσης, όπως έθεσε το ζήτημα της Ευρώπης ή του ρόλου της ΕΚΤ και της ανάγκης για μια άλλη Ευρώπη, απευθύνοντας κάλεσμα στους λαούς. Επίσης, είναι ενθάρρυνση, καθώς, αν και οι καπιταλιστές αναλυτές θεωρούν την Ελλάδα «αδύναμο κρίκο», για εμάς είναι ο «ισχυρός κρίκος» αντίστασης και εναλλακτικού προτάγματος. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια πραγματική αλληλεγγύη, καθώς οι αγώνες που διεξάγετε μας δείχνουν πως μια άλλη Αριστερά είναι εφικτή και αξιόπιστη για να πάρει την εξουσία.
