Επικράτηση του κεντροδεξιού Ταγιάνι με μπακάλικες συμφωνίες στους διαδρόμους
Σε μια από τις πιο αμφίρροπες διαδικασίες της τελευταίας 30ετίας, σε ένα θεσμό που λόγω της «συναπόφασης με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο» δεν απέκτησε ποτέ την όποια αίγλη έχουν τα «πραγματικά» κοινοβούλια, ολοκληρώθηκε στα μέσα της εβδομάδας που μας πέρασε, η… εναλλαγή – με την ανάληψη της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τον Ιταλό ευρωβουλευτή Αντόνιο Ταγιάνι, προερχόμενο από το δεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Πρώην αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας, πρώην Επίτροπος με νεοφιλελεύθερες «περγαμηνές» στον τομέα των Μεταφορών και στενά συνδεδεμένος με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο Ταγιάνι μάλλον δυσκολεύθηκε να κερδίσει το αξίωμα. Κι αυτό παρά το επίσημο «χρίσμα» του ΕΛΚ και τη δημόσια στήριξή του από τον «πολύ» Γκι Φερχόφστατ – ο οποίος φρόντισε να αποσυρθεί πριν την πρώτη ψηφοφορία δίνοντας «πόντους» στον Ταγιάνι, καθώς ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετές δεκαετίες (από το 1982 συγκεκριμένα) που χρειάστηκαν και οι 4 ψηφοφορίες που προβλέπει ο κανονισμός ώστε ο Ταγιάνι να διαδεχθεί τον Μάρτιν Σουλτς στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ευρώπη όπως… Βυζάντιο
Τα περισσότερα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, επιχειρώντας να «αποκρυπτογραφήσουν» την εκλογή Ταγιάνι έγραψαν – διόλου ψευδώς τελικά – πως η έστω και δύσκολη επικράτησή του σηματοδοτεί την κυριαρχία του δεξιού ΕΛΚ στους σημαντικότερους θεσμούς των Βρυξελλών. Πράγματι, από το ΕΛΚ προέρχονται επίσης ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, αλλά και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ. Βέβαια, για να καταφέρει ο Ταγιάνι να επικρατήσει έναντι του συμπατριώτη του Τζιάνι Πιτέλα, υποψήφιου των Σοσιαλδημοκρατών, στηρίχθηκε και σε ψήφους των ευρωσκεπτικιστικών ομάδων – τόσο των «μετριοπαθέστερων» Ευρωπαίων Μεταρρυθμιστών, όσο και της «ακραίας» Ευρώπης της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας», στην οποία συνυπάρχουν τα κόμματα του Νάιτζελ Φάρατζ και του Μπέπε Γκρίλο!
Παρ’ όλα αυτά, ο νεοεκλεγείς πρόεδρος στην εναρκτήρια ομιλία του έκανε λόγο για τις «αρχές και τις αξίες της Ευρώπης», κάνοντας πραγματικά κάθε σκεπτόμενο πολίτη να αναρωτιέται για ποια ακριβώς Ευρώπη μιλούσε… Ειδικά όταν ακόμη και το πιο φιλοευρωπαϊκό μέσο ενημέρωσης δεν έχει αφήσει ασχολίαστο το γεγονός ότι η εκλογή του ήταν αποτέλεσμα μεγαλειωδών «βυζαντινισμών» με συμμαχίες, προδοσίες, ανταλλάγματα, έντονο παρασκήνιο και ένα περίπλοκο παιχνίδι στην κούρσα της διαδοχής. Το μόνο σίγουρο στην εναλλαγή από τον Σουλτς στον Ταγιάνι είναι η περαιτέρω συντηρητικοποίηση των ευρωπαϊκών «θεσμών» και της πολιτικής που αυτοί ασκούν εν γένει, και η ακόμη μεγαλύτερη υποταγή τους στις επιταγές της «αγοράς»…
Και όλοι μαζί υπέρ της CETA!
Ο αντιδραστικός τρόπος με τον οποίο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αντιλαμβάνεται το ρόλο του φάνηκε άλλωστε ξεκάθαρα και σε μια πρόσφατη ψηφοφορία, από τις τελευταίες που φρόντισε να διεξάγει υπό την προεδρία του ο «προοδευτικός» Σουλτς, η οποία αφορούσε την επικύρωση του περιβαλλοντικού πλαισίου (ή μάλλον, της έλλειψής του…) της συμφωνίας CETA μεταξύ ΕΕ και Καναδά – του προάγγελου δηλαδή της καταστροφικής, και εν πολλοίς μυστικής, εμπορικής συμφωνίας TTIP μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ.
Τα αποτελέσματα της σχετικής ψηφοφορίας στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με 40 ψήφους υπέρ, 24 κατά και 1 αποχή (αποτέλεσμα που κατακυρώνει ουσιαστικά την 3ετή «προσωρινή» εφαρμογή όσων επιτάσσει η CETA) είναι χαρακτηριστικά των… ευαισθησιών που επιδεικνύουν τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της «αγοράς» – διότι στην πραγματικότητα μόνο σε αυτές τις «αρχές» και «αξίες» ομνύει πίστη η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών. Σε αυτά τα θέματα συνεννοούνται μια χαρά οι δύο μεγάλες πολιτικές οικογένειες που υποτίθεται ότι κονταροχτυπήθηκαν για την εκλογή προέδρου: η Κεντροδεξιά και η Κεντροαριστερά…
Το τεράστιο αυτό ζήτημα (στο οποίο θα επανέλθουμε στα επόμενα φύλλα του Δρόμου), μαζί με το προσφυγικό και θέματα «ελευθεριών» στην ΕΕ, θα είναι τα τρία πρώτα που θα κληθεί να διαχειριστεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη νέα σύνθεση του προεδρείου του, η οποία ολοκληρώθηκε επίσης εντός της εβδομάδας με την εκλογή από τους ευρωβουλευτές των 14 αντιπροέδρων του.
Μαίρη Ευθυμιάτου – Ερρίκος Φινάλης
