στήλες

Του Αντώνη Μαούνη. Μετεκλογικά και σε χρόνο μηδέν δεν αποφεύχθηκε, σε κάποιες περιπτώσεις, η αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε συνδιάσκεψη, με όρους προβολής μηχανισμών, ενίοτε και σε συνεννόηση με υπό κατασκευή νέες τάσεις, για να εξασφαλίζεται ένας έλεγχος για το πλαίσιο και τα όρια του φορέα.

Του Βασίλη Αλεξίου. Ο μεγάλος Άγγλος ιστορικός Eric J. Hobsbawm στην Εποχή των Επαναστάσεων γράφει: «Δεν είναι ποτέ συνετό να παραβλέπουμε το συναίσθημα, με το οποίο η λογική δεν έχει καμία σχέση. Ως στοχαστές με τους όρους των οικονομολόγων και των φυσικών, οι ποιητές είχαν υποσκελιστεί· ωστόσο έβλεπαν όχι μόνο βαθύτερα αλλά κάποτε και καθαρότερα. Λίγοι είδαν τον κοινωνικό σεισμό που προκάλεσε η μηχανή και το εργοστάσιο νωρίτερα από τον William Blake στη δεκαετία του 1790 –ο οποίος μάλιστα είχε βασιστεί μονάχα σε λιγοστά εργοστάσια και κάποιες βιομηχανικές καμίνους του Λονδίνου».

Τον καιρό εκείνο, μεγάλη διχόνοια ξέσπασε ανάμεσα στις αγέλες των λύκων που εξουσίαζαν απ’ άκρη σ’ άκρη τη στέπα της Γιολάντας.

Μ’ άρεσε η ατάκα του Γιωργοπαπανδρέου για την καθαρή τριετία που έχει μπροστά του, από το βράδυ της δεύτερης Κυριακής των εκλογών και εντεύθεν. Της Κυριακής της δεύτερης καθαρής νίκης του κυβερνοΠΑΣΟΚ για την οποία καθάρισαν οι καθαροκουβέληδες, οι καθαροκαρατζαφέρηδες και οι καθαρομητσοτάκηδες, ο καθαρός Καμίνης, ο καθαρός Μπουτάρης, ο καθαρός Τατούλης, αλλά κι ο καθαρός Σγουρός, που μόλις προ δυο μηνών απειλούσε να τον καθαρίσει ο καθαροΓΑΠ. Καθαρά πράγματα.