Διπλή ταρίφα: Καρσί απ’ το Αϊβαλί
Eεε!-Ooo! Πάρτε το Mνημόνιο και φύγετε από ‘δω! Ουστ! Αχ, πελάτες μου, όνειρο ήταν και πάει.
«Ο Έντι Ράμα έχει δημιουργήσει ένα ανθυγιεινό περιβάλλον»
επιστολές προς το Δρόμο τ. 20
Όσα θάφτηκαν, φ.213
Εδώ είναι Βαλκάνια (5/1/2024)
Εξελίξεις στην ελληνική οικονομία
όσα θάφτηκαν τ.44
Εν τέλει, Του Μανώλη Ρασούλη
Πώς τα ‘χεις έτσι μοιρασμέ
ντουνιά ψευτοπολιτισμέ
Άκης Πάνου
Δέχτηκα και αποδέχτηκα -μάλλον εγώ το πρότεινα- να γράψω ένα κειμενάκι στην εν λόγω εφημερίδα- και μάλιστα με τίτλο: «Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω», που να αναφέρεται στις σχέσεις Αριστεράς-Πολιτισμού, μια σχέση χαμένη στη μετάφραση, όχι βέβαια γιατί συμφωνώ με τα σκεπτικά του σ. Αλαβάνου αλλά και γιατί δεν διαφωνώ, αφού δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει (Αλέκος, Αλέξης, Αλέκα, Αλέξης Γρηγορόπουλος, Άλεξ της Βέροιας, αλεξικέραυνος, αλεξίσφαιρο κ.λπ.), αλλά και επειδή παλιά δούλευα πολιτικά στο τροτσικιστικό γκρουπούσκουλο στο Λονδίνο, δηλαδή δούλευα για τον Μαρξ και Έγκελς και, παράλληλα, δούλευα στο Μαρξ και Σπένσερς και αυτό με βασάνιζε απείρως και μου δημιουργούσε μέθεξη και βάθος και, ας πούμε, μια άποψη για τη σχέση Αριστεράς και πολιτισμικού γίγνεσθαι. Έχει σχεδόν καθιερωθεί ο όρος πλέον στους επαγγελματίες πολιτικούς: «πολιτικός πολιτισμός» (βάιβάιβάι !). Επίσης: «νομικός πολιτισμός» ετσετερά ετσετερά. Πολιτισμικός πολιτισμός; Γιόκ.
