Με όχημα την ποίηση: Κλείτος Κύρου (1921-2006)
Κραυγές της νύχτας
15 Μιλώ με σπασμένη φωνή δεν εκλιπαρώ
Τον οίκτο σας μέσα μου μιλούν χιλιάδες στόματα
Που κάποτε φώναζαν οργισμένα στον ήλιο
Μια γενιά που έψελνε τα...
Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Από το βουνό Τσουνγκ-ναν στα μαξιλάρια
και την κούπα του καλού Χιου-Σουου
Κατηφόριζα το Γαλάζιο Βουνό
το σούρουπο
με τη γνώριμη συντροφιά του φεγγαριού.
Πίσω μου ξετυλίγονταν το μονοπάτι
και...
Με όχημα την ποίηση: Ρόμπερτ Βέμπερ (1824-1896)
Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη
Τέταρτο άσμα Με βαρύ βήμα φεύγουν από το πεδίο των νεκρών
στης ροδαυγής το νέο χάραμα
κουρασμένοι από τον αγώνα οι γενναίοι Σουλιώτες
βαδίζουν...
Με όχημα την ποίηση: LI TAΪ-PO (701-762)
Ο θαλασσινός ταξιδιώτης
Ο θαλασσινός ταξιδιώτης καβαλάει τον άνεμο
που φέρνει το καράβι του σε τόπους μακρινούς
και δεν αφήνει πίσω του μηδέ τ ’αχνάρι
π’ αφήνει το...
Mε όχημα την ποίηση: Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956)
Ένας εργάτης αναρωτιέται διαβάζοντας
Τις Θήβες ποιος με τις εφτά πύλες έχει χτίσει;
Μες στα βιβλία δεν αναφέρονται παρά
βασιλιάδων ονόματα μοναχά.
Οι βασιλιάδες είχανε τις πέτρες κουβαλήσει;
Την...
Με όχημα την ποίηση: Ζωή Καρέλλη (1901-1998)
Από τις ώρες
Σαν ωραίες γυναίκες οι μέρες
του καλοκαιριού, με φωτεινά μέλη,
εκτείνονται μπρος στα μάτια μας,
με καλή νωχέλεια, ευχάριστη,
ευχαριστημένοι κι εμείς κοιτάζουμε
τα λαμπρά χέρια απ’...
Με όχημα την ποίηση: Ρούμπεν Δάριο (1867-1916)
Εκεί Μακριά
Βόδι που σ’ είχα δει μικρός να ιδροκοπάς μια μέρα
κάτω απ’ της Νικαράγουας τον χρυσοπύρινο ήλιο,
μες στην εύφορη φάρμα μεστή απ’ την αρμονία
του...
Με όχημα την ποίηση: Σαλβαδόρ Νόβο (1904-1974)
Της νύχτας ο ανανεωμένος θάνατος
Της νύχτας ο ανανεωμένος θάνατος
όταν πια δε μας μένει παρά το σύντομο φως της συνείδησης
κι η ξάπλα μας δίπλα στα...
Με όχημα την ποίηση: Ζήσης Οικονόμου (1911-2005)
Θαλασσινή συνάντηση
Αύρα της μεσογείου τον μήνα Αύγουστο·
ωρίμασαν τα σύκα κι’ αστράφτ’ η αμμουδιά. Ρηχά νερά χαρούμενα στο ερημικό τοπίο. Τον βρήκα χωρίς τρίαινα που εξώκειλε
στην απέραντη...
Με όχημα την ποίηση: Αντζελίνα Γουέλντ Γκρίμκη (1880-1958)
Φυλλορροή
Σαν ανοιχτό είσαι μαβί ένα ανθί
Στο ανοιξιάτικο γαλάζιο δείλι… Σαν κίτρινο είσαι ένα αστρί,
Μπουμπουκιάζει κι ανοιεί
Σε ουρανό καϊσί… Σαν τη μορφιά είσαι
Μίας φωνής…
Που θανή δεν τη...
