Mε όχημα την ποίηση: Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Μια πίκρα
Τα πρώτα μου χρόνια τ’αξέχαστα τάζησα
κοντά στ’ ακρογιάλι
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη
στη θάλασσα εκεί την πλατειά, τη μεγάλη.
Και κάθε φορά...
Mε όχημα την ποίηση: Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Oι λύκοι
Μάννα μου, ο κόσμος χάνεται,
Μάννα, η πατρίδα χάνεται,
μέτρα και ρίμες και σκοποί
κι ανώφελα κι αδιάντροπα.
Η λύρα σαν ξετσιπωσιά,
και σάμπως να χοροπηδά,
στων πάντων τον...
Με όχημα την ποίηση
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ (1902-1963) Εντύπωση Ο άνεμος Τ’ άστρο το νερό… Ο ύπνος απ’ όνειρο αφρικανικό πεσμένο μες στα κύματα!
Ένας φάρος που λάμπει
Μια νύχτα
μαύρη
σαν ιστιοφόρο.
Πηγαίνουμε κ’ ερχόμαστε Μέσα σε τούτο τον αστρόκοσμο όπου όλα...
Με όχημα την ποίηση: Μίροσλαβ Χόλουμπ (1923-1998)
Η μοναξιά του Μινώταυρου
……………………………. Τοίχοι, Τοίχοι. Θραύσματα θραυσμάτων
αμφορείς επτά χρόνια στάλαζαν μέσα τους εικόνες θάλασσας
και τώρα στέγνωσαν ολότελα μονάχα ο βρυχηθμός τους επιμένει.
Τοίχοι. Τοίχοι. Και...
Με όχημα την ποίηση – Μ. Μπρεχτ
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ (1898-1956) Δεν θέλετε άκουσα εσείς τίποτα να μάθετε Δεν θέλετε άκουσα εσείς τίποτα να μάθετε. Εκ τούτου θα ’στε εκατομμυριούχοι συμπεραίνω. Το μέλλον σας βέβαιο...
Με όχημα την ποίηση: Ρομπέρ Ντεσνός (1900-1945)
Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί
Σ’ έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή.
Προφταίνω άραγε ν’ αγγίξω αυτό το σώμα που πάλλεται,
να φιλήσω πάνω...
Με όχημα την ποίηση: Νικόλαος Εγγονόπουλος (1907-1985)
Ένα όνειρο: Η ζωή
γύρω από τον κορμό
του ωραίου δέντρου
ελίσσεται
και χορεύει
η ωραία
μιγάς το δέντρο ειν’ ολάνθιστο
αλλά και το κορμί
της ωραίας μιγάδος
ωσαύτως:
απ’ τα λουλούδια – τις ρώγες...
Με όχημα την ποίηση: Άγγελος Σικελιανός (1884-1951)
Η Αντίσταση
Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια,
εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος.
Εδώ σηκώνετ’ ολ’ η γη με τους...
Mε όχημα την ποίηση: Σααδή Σιραζί (1184-1291)
Ο Γυρισμός
Από ταξίδι, μακρινόν αγώνα,
γυρνώ να ξαναδώ την κόρη αυτή…
που μου πονά η καρδιά, – και χρόνια επόνα. …Να μην τα θυμηθώ ο φτωχός, γιατί;
Τα...
Με όχημα την ποίηση: Αλέξανδρος Παναγούλης (1939-1976)
Στην Ελλάδα σήμερα
Σβησμένη φλόγα
που πάντα καίει
Σκέπασμα τάφου
χωρίς νεκρούς
Μάτια κλαμένα
που σε κυτάνε
Σκέψεις κρυμένες
σε προσκαλούν Πίστη κι Ελπίδα
χαροπαλεύουν
Πνέμα κι’ Αλήθεια
στις φυλακές
Άγιες προσπάθειες
ναυαγισμένες
Φωνές ανθρώπων
σε προσκαλούν Σπόρος οργής
πέφτει στο χώμα
Μήνυμα...
