fbpx

Είμαστε πολλοί – είναι λίγοι

Διαβάζοντας κείμενα των τελευταίων ημερών, τρία αποσπάσματα απ’ αυτά μου φάνηκαν περιβλημένα με χαρακτήρα motto – σε ό,τι διακυβεύεται σήμερα.
Το πρώτο ανήκει στον Ιταλό φιλόσοφο Νορμπέρτο Μπόμπιο, από ομιλία του 1955: Σε φοιτητές που, υποστηρίζοντας την ευρωπαϊκή Αντίσταση, αμφισβητούσαν την αναγκαιότητα της («αδελφοκτόνας») ιταλικής.
Το δεύτερο είναι από άρθρο του Ταρίκ Αλί με τίτλο «Γιατί δεν ξεσηκωνόμαστε σαν τους Γάλλους;» (Guardian, 19/10/2010). Το άρθρο κλείνει με αναφορά στο ποίημα «Η μάσκα της αναρχίας» (1832) του Σέλεϊ, γραμμένο για τη «σφαγή του Πέτερλου» (1819).

Γκούτσι-Ακρόπολη, όπως Σκόντα-Ξάνθη και άλλες βαριές βιομηχανίες

 Του Γιώργου Παπαϊωάννου   Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Για διαφήμιση ψάχνει ο Γκούτσι, δεν ψάχνει η Ακρόπολη. Μέχρι χτες έτσι ξέραμε. Γιατί από την επιχειρηματολογία μερικών...

Αλήθειες και ψέματα

Του Τριαντάφυλλου Σερμέτη Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών ανέδειξε εμφατικά ότι εκείνο που κυριάρχησε στον λαό δεν ήταν τη φορά αυτή το παραδοσιακό  δίλημμα...

Soft skills για τρεις κι εξήντα

του Βαγγέλη Καινούργιου  Σε ένα νέο σχολείο υποτίθεται ότι στοχεύει η «μεταρρύθμιση» της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εκπαίδευση με κύριες επιδιώξεις, όπως λέει, τον εντοπισμό των...

Ο πρωθυπουργός και τα… χαμογελαστά πρόσωπα

του Μιχάλη Σιάχου   «Η πιο σημαντική είδηση αυτής της περιόδου είναι η σταθερή μείωση των ποσοστών ανεργίας. Βρισκόμαστε ήδη στα πιο χαμηλά επίπεδα της τελευταίας...

Εν έτει 2071

του Δημήτρη Κοδέλα   Ο δεκαεπτάχρονος Οδυσσέας ξεφυλλίζει το ολόγραμμα του μαθήματος της Ιστορίας. Τα βιβλία έχουν καταργηθεί και η διδασκαλία περιλαμβάνει αποκλειστικά τηλεκπαίδευση. Βρισκόμαστε στο...

Ιδανικοί συνένοχοι

Της Ελένης Τζατζιμάκη. Η σιωπή, η απραξία συνιστούν συνενοχή.

Έχασε τον γιο της, όχι και τον εαυτό της

Για μια ακόμα φορά η Μάγδα Φύσσα έδειξε ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από αξιοπρεπής. Είναι ένας άνθρωπος που διατηρεί ζωντανή επαφή με τη...

Η κίβδηλη κανονικότητα

Με καλά ενορχηστρωμένη την επικοινωνιακή παραπλάνηση, για «ιδεολογική παραπλάνηση» θα μιλούσε ο Σάκης Καράγιωργας, όπως συστηματικά προωθείται απ’ την ένοχη (τρία Μνημόνια!) πολιτική μας...

Οι τόκοι της οργής

Του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη.

Τι απέγινε η λαϊκή οργή; Ξοδεύτηκε ολόκληρη τον Δεκέμβρη του ’08, ή σπαταλήθηκε σε διαρκείς και πυκνοχτισμένες διεκδικήσεις; Η αγωνιστικότητα είναι ένα κεφάλαιο που πρέπει να το κρατάς καλά φυλαγμένο στο στρώμα; Που δεν το ξοδεύεις για να το έχεις στην ανάγκη; Τοκίζεται η οργή ή σπαταλιέται; Και η οργή είναι ο μόνος τρόπος αντίρρησης, η μόνη αποτελεσματική αντι-πολιτική απέναντι στη μνημόνια διεθνή λοβιτούρα;