πολιτισμός

Ο 29χρονος Τσανς Γουέιν, ζιγκολό και αποτυχημένος ηθοποιός που αρνείται να αντιμετωπίσει τη μοίρα του και την πραγματικότητα, επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε το Σαν Κλάουντ (Άγιο Σύννεφο), μια παραθαλάσσια κωμόπολη της Φλόριντα, συντροφιά με μια παλιά δόξα του κινηματογράφου, βυθισμένη στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, την Αλεξάνδρα Πρίνσες (Πριγκίπισσα) ντε Λάγο, πιστεύοντας αφελώς και επιπόλαια ότι θα ξανασμίξει με την παιδική του αγάπη, την Χέβενλι (Παραδεισένια), κόρη του ντόπιου διεφθαρμένου μεγαλοεπιχειρηματία και αφεντικού της πόλης.

Rick Moody: The Four Fingers of Death.736 σελίδες, Little, Brown & Company, 2010

«…αυτό που πιο πολύ τσακίζει τον φονιά είναι η απάθεια των θυμάτων του όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο λίγο του αντιστέκονται, τόσο πιο έτοιμα είναι να πεθάνουν.
Με φρίκη διαπιστώνει ο φονιάς ότι, σε λίγο,  θα σκοτώνει μόνο πεθαμένους.»

Η ιστορία αυτού του άγους είναι η ακόλουθη: Τον παλιό καιρό ζούσε στην Αθήνα κάποιος Κύλωνας, ολυμπιονίκης, που καταγόταν από αριστοκρατική και με ισχυρή επιρροή γενιά. Ο Κύλωνας είχε παντρευτεί τη θυγατέρα του Μεγαρίτη Θεαγένη, τύραννου κείνη την εποχή στα Μέγαρα. Όταν, λοιπόν, κάποτε ο Κύλωνας συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών, ο θεός Απόλλωνας του χρησμοδότησε να καταλάβει την Ακρόπολη των Αθηνών την εποχή που θα γινόταν η μεγαλύτερη γιορτή του Δία. Ο Κύλωνας, τότε, πήρε στρατό απ’ τον πεθερό του Θεαγένη, έπεισε και τους φίλους του να τον ακολουθήσουν και σαν ήρθε η γιορτή των Ολυμπίων, που τελείται στην Πελοπόννησο, νομίζοντας πως αυτή είναι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία, κατέλαβε, με σκοπό να γίνει τύραννος, την Ακρόπολη.

Οποιοσδήποτε αρχάριος στη λεπτή τέχνη της performance (μια και με τέτοιους όρους φαίνεται ότι θα ασκείται εφεξής η πολιτική) θα έστηνε, νομίζω, καλύτερα την ιστορία της Νομικής (και πρώτ’ απ’ όλα: όχι στη Νομική) – εκτός βέβαια κι αν το ζητούμενο ήταν να «ξεβρακώσουμε», όπως έλεγαν οι αριστεριστές το πάλαι ποτέ, τους «απέναντι», ώστε να αναδειχθεί σε όλο της το μεγαλείο η συλλογική (τους) υποκρισία.

To Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ένα από τα πιο σημαντικά μουσικά σχήματα της Τουρκίας -που με τα τραγούδια του έχει κερδίσει τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων στη γειτονική χώρα- εμφανίστηκε στο χώρο @Ρουφ. Αναφερόμαστε στο Group Munzur το οποίο ξεκίνησε την καλλιτεχνική του δράση το 1992 στη Σμύρνη της Τουρκίας και από τότε αποτελεί συνεχή αναφορά για τους αγωνιζόμενους λαούς της Τουρκίας και του Κουρδιστάν. Πηγή έμπνευσής του είναι τα βιώματα και οι ελπίδες του λαού, τα προβλήματα και οι χαρές του, οι εξεγέρσεις και οι αγώνες του αλλά και η μουσική κληρονομιά αιώνων.

Ο ρόλος τους στην ενημέρωση για την «επανάσταση των γιασεμιών»
Με φιμωμένα όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την λογοκρισία του δικτατορικού καθεστώτος του Μπεν Αλί να επιβάλει επί 23 χρόνια σκοτάδι στην ενημέρωση, τα social media, blogs, Facebook, Twitter, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη μετάδοση ειδήσεων και πληροφοριών στην πρόσφατη εξέγερση στην Τυνησία.