περίπτερο ιδεών

Τι εποχή κι αυτή! Στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης που βροντάγανε κι αστράφτανε τα τραγούδια που είχαν εξοστρακιστεί από τη χούντα των συνταγματαρχών (1967-74), μαγειρευόταν αθόρυβα ένας δίσκος που έμελλε να φέρει ένα φρέσκο αεράκι στο ελληνικό τραγούδι που το νιώθουμε ακόμα. Μια παρέα, μισή από Θεσσαλονίκη και μισή από Αθήνα, ένα πετυχημένο συνταίριασμα που τα είχε όλα και δεν έδειχνε ούτε πρόδιδε τίποτα εθνοτοπικό.

Ο Ρόμπερτ Φισκ είναι από τις σημαντικότερες μορφές της μαχητικής δημοσιογραφίας, που αρνείται να ενσωματωθεί στη βιομηχανία της παραπληροφόρησης. Εγκαταστημένος στο Λίβανο εδώ και τρεις δεκαετίες, καλύπτει, με γνώση, ανεξαρτησία και τόλμη, το ατελείωτο δράμα των λαών της ευρύτερης περιοχής, από το Μαρόκο ώς την Τουρκία και από τα Βαλκάνια ώς το Πακιστάν.

Οι New York Times παρουσίασαν το χωριό Μαριναλέντα ως «ένα κομμουνιστικό θύλακα 2.700 ανθρώπων» που εδώ και τριάντα χρόνια χτίζουν σπίτια δωρεάν, χωρίς δάνεια και υποθήκες, καλλιεργούν τη γη με ίση αμοιβή για όλους, εξαφάνισαν την ανεργία, προσφέρουν εθελοντική εργασία, δεν έχουν αστυνομία, λειτουργούν τοπικό τηλεοπτικό κανάλι και ραδιόφωνο, υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους και τους νομάδες της Δ. Σαχάρας και παίρνουν όλες τις αποφάσεις στις συνελεύσεις των κατοίκων του χωριού. Ο διαχρονικός δήμαρχος του χωριού Juan Manuel Sanchez Gordillo, καλεσμένος από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση, μίλησε λεπτομερώς για το «εγχείρημα» σε πολυπληθή ακροατήρια στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, με μεγάλη συμμετοχή στον ανοιχτό διάλογο. Το «Περίπτερο Ιδεών» κατέγραψε όλο το πολύωρο συμβάν στο Βοτανικό Κήπο της Πετρούπολης, ενώ οι οργανωτές είχαν απαγορεύσει την ελεύθερη μαγνητοσκόπηση της ομιλίας του Γκορντίγιο στον «Ελεύθερο κοινωνικό χώρο».