περίπτερο ιδεών

Τελευταία, με αφορμή ψηφοφορίες και επεισόδια, βλέπεις και ακούς μέσω τηλεόρασης κάποιους άφαντους βουλευτές από την επαρχία. Απ’ αυτούς που σπανίως βλέπεις στην αίθουσα συνεδριάσεων και σπανιότατα τους δίνεται ο λόγος για να μιλήσουν, έστω και ενώπιον κενών εδράνων. Τώρα, τους ακούς και φρικάρεις με το επίπεδό τους, με το λόγο και τη στάση τους. Επαρχιωτισμός κακιάς ώρας. Φτήνια και μιζέρια. Και κάκιστα ελληνικά. Δείγμα κραυγαλέο της παρακμής του πολιτικού συστήματος και του πολιτισμού των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού. Σε πλήρη αντιστοιχία με την παρακμή της άρχουσας τάξης και τον εκφυλισμό των κομμάτων εξουσίας.

Ο Καρατζαφέρης έχει τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη και τους άλλους ακροδεξιούς με φίλτρα. Δεν αφήνει να του μαγαρίσουν τη συνταγή. Επικαλείται τη δημοκρατία και τους θεσμούς και προσελκύει τους μικροαστούς ρίχνοντας ανάθεμα στους μετανάστες και αποσυνδέοντας τα προβλήματα από την κρίση, τους πολέμους, το μνημόνιο και τον καπιταλισμό. Εξάλλου, γιατί να σκοτιστεί; Η Χρυσή Αυγή, πολιτικά πρωτόγονη, έχει αναλάβει όλη τη φανερή βρώμικη δουλειά. Τα συγκοινωνούντα δοχεία δεν φαίνονται στους αδαείς. Τα κοινωνικά ζόμπι βγήκαν σαν τρωκτικά σε «λάιβ» καλύψεις από τον Αντένα, τον Άλφα και τα λοιπά δημοκρατικά κανάλια. Βασιλοχουντικοί συνταξιούχοι, δακρύβρεκτοι εθνικιστές και υπετροφικές ξανθιές είχαν την τιμητική τους. Καθώς σαπίζει η κοινωνία, οι βρυκόλακες επιστρέφουν.
Δύο φορές, Τρίτη και Τετάρτη, χρυσαυγίτες εφόρμησαν καλυμμένοι από διμοιρίες ΜΑΤ, δια μέσου της πλατείας Βικτωρίας, αλλά φρέναραν. Εύκολα δέρνουν και μαχαιρώνουν τους μοναχικούς άοπλους μετανάστες. Όμως, στη Χέυδεν κόλωσαν. Τα παιδιά, στη βίλα Αμαλία, δεν κολάνε μπρίκια!

Μερικές σκέψεις για τη χρονιά που πέρασε.

ΗΠΑ: Κάθε χρόνο η «Ημέρα της Ανεξαρτησίας» γιορτάζεται με πόλεμο

Την εποχή που εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες είχαν παγώσει από τις σεισμικές ανατροπές που ερήμην τους συνέβαιναν στην πρώην Σοβιετική Ένωση, πολλοί αξιωματούχοι και άλλοι επιτήδειοι με διασυνδέσεις άρπαζαν ή μοίραζαν στα παιδιά και τους δικούς τους την τεράστια δημόσια περιουσία της αυτοκρατορίας. Αυτή ακριβώς την εποχή, σε μια γωνιά της καταρρέουσας αυτοκρατορίας, μερικοί άνθρωποι πίστεψαν ότι δινόταν μια απρόσμενη ευκαιρία να υλοποιήσουν τα οράματά τους. Έτσι, αντί να συμμετέχουν στη λεηλασία, έβαλαν σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο ευγενικό σχέδιο και τα κατάφεραν!

«Εάν συσχετίσουμε τον καπιταλισμό με πλούσιους που λεηλατούν εταιρίες, θα έχουμε τεράστια δυσκολία να τον προστατεύσουμε», δήλωσε ο εκ των υποψηφίων για το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών Νιουτ Γκίνγκριτς, ρίχνοντας βέλη στον ανταγωνιστή υποψήφιο Μιτ Ρόμνεϊ, που είναι πάμπλουτος μορμόνος με όχι και τόσο ηθικές επιχειρηματικές ασχολίες.

Μιλώντας καθημερινά με ανθρώπους, συμπολίτες, διαφορετικούς σε ηλικία, επάγγελμα, φύλο και πεποιθήσεις, έρχεται και ξανάρχεται στο μυαλό μου αυτή η περιεκτική φράση από το υπέροχο τραγούδι του Ζαμπέτα!