γνώμες

Ξαφνικά, το 2010, στη μέση μιας πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν σε μια πλατεία μιας συνοικίας, σαν αυτές που υπάρχουν κατά δεκάδες στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, στην Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα.
Εκεί υπάρχει μια Εκκλησία που θεωρείται ως μια από τις τρεις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Θα ’λεγε κανείς ότι σε μια τέτοια πλατεία θα χώραγε πολύ περισσότερη αγιότητα, πολύ περισσότερη αγνότητα, πολύ περισσότερη φιλανθρωπία και αλληλεγγύη.

Να αντισταθούμε στον αναθεωρητισμό. Του Στέλιου Π. Θεοδωρίδη.

Και συ Νόμε των άνομων ασπίδα,
σαν την μαϊμού από κλώνο σ’ άλλον πήδα.
Κι απ’ την κορφή με την ουρά κρεμάσου
να μην βλέπει ο λαός τα πισινά σου.

Κώστας Βάρναλης.

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ
το ίδιο συνδικάτο.
Ήρθε και το ΔΝΤ
και πιάσαμε τον πάτο!

Αγαπητέ Δρόμε,
Πάντα είχα την απορία για το «συνδυασμό» που κάνουν ορισμένοι δημοσιογράφοι και δη διευθυντές εφημερίδων. Να γράφουν αυτά που πρέπει στο έντυπο που εργάζονται –αυτά που είναι αποδεκτά και αρεστά σε ένα βαθμό- και από την άλλη να έχουν ένα δικό τους έντυπο για να ξεχαρμανιάζουν.

Των Γιώργου Μωραΐτη, Βασίλη Γρόλλιου.

Όπως κάθε Σεπτέμβρη, έτσι και φέτος διεξήχθη στο Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ το γνωστό συνέδριο Εργαστήρια Πολιτικής Θεωρίας το οποίο και παρακολουθήσαμε. Δεν θα ήταν, όμως, δυνατόν να αφήσουμε αναξιοποίητη την ευκαιρία της παρουσίας μας στην πόλη και έτσι επισκεφτήκαμε το Mουσείο Κοινωνικών Αγώνων (Peoples’s Ηistory Μuseum https://www.phm.org.uk/) το οποίο κοσμεί την αγγλική μεγαλούπολη.

Η υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των πανεπιστημίων οργανικό κομμάτι του αγώνα για τα δίκαια του εργαζόμενου λαού. Τoυ Περικλή Παυλίδη.

Κύκνειο άσμα του συναινετικού συνδικαλισμού ή απαρχή ταξικής ανασύνθεσης του κινήματος; Του Ανέστη Ταρπάγκου.

Η αποκρατικοποίηση των ΔΕΚΟ ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (του εκσυγχρονισμού και της αναδιάρθρωσης) με μια μακροχρόνια και σταθερή επιδίωξη τη μετοχοποίηση ενός μεγάλου -ωστόσο μειοψηφικού- πακέτου του μετοχικού τους κεφαλαίου (ΔΕΗ, ΟΤΕ κ.λπ.). Στην πενταετία της κυβερνητικής διαχείρισης της Ν.Δ., συνεχίστηκε με μεγαλύτερη ένταση η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των κοινωφελών επιχειρήσεων, καταλήγοντας στη μεταβίβαση της πλειονότητας του μετοχικού τους κεφαλαίου στις ιδιωτικές επιχειρήσεις (λ.χ. ΟΤΕ στη Γερμανική Τηλεφωνία) ή στην ολοκληρωτική τους εκχώρηση στο ιδιωτικό κεφάλαιο (π.χ. Ολυμπιακή Αεροπορία).

Γράφει ο Ηλίας Μεταλλίδης.

Θεώρησα καλό να γράψω αυτό το κείμενο με αφορμή τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν από 55 χρόνια (9 Σεπτεμβρίου 1955) στην πόλη Τασκέντ της μακρινής Σοβιετικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν. Να ενημερώσω τους νεότερους και να εκθέσω τα αποτελέσματα των γεγονότων. Όχι γιατί κάνω κάτι σπουδαίο, αλλά έτσι, για φόρο τιμής στους συντρόφους μου, που μαζί πολεμήσαμε στα βουνά της Ελλάδας. Δεν μπορώ να φωτίσω αυτά τα εγκλήματα σε λίγες κόλλες χαρτί. Θα προσπαθήσω, αν μπορέσω, να εξηγήσω στους αναγνώστες πώς, για ποιους λόγους φτάσαμε στα δύο πογκρόμ ενάντια στους Έλληνες μαρξιστές-λενινιστές το Σεπτέμβρη του 1955 και το 1962, γιατί διαγράφηκαν 7.500 κομματικά μέλη σε σύνολο 8.000 και γιατί κακομεταχειρίστηκαν χιλιάδες και φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν στη Σιβηρία δεκάδες στελέχη του ΚΚΕ.