fbpx

Με όχημα την ποίηση: Πιέρ Ρεβερντυ (1889-1960)

Ποιήματα Κόρη ορθωμένη μέσα στη γύμνια της από μήλο Μπρος στη ντροπή των ανθρώπων που είναι σκεπασμένοι με δόρατα Και με τραγούδια Ισχνά φυτά από φως Που παίρνουν το...

Με όχημα την ποίηση: Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879)

Ο Βράχος και το Κύμα «Μέριασε, βράχε, να διαβώ! – το κύμα αντρειωμένο λέγει στην πέτρα του γιαλιού θολό μελανιασμένο – μέριασε, μες στα στήθη μου, πούσαν...

Με όχημα την ποίηση: Άγγελος Σικελιανός (1884-1951)

Ελεύτερα Δωδεκάνησα Μες στην ιερή τριήρη, στο άμετρα απλωμένο Αιγαίο, σμίγει απαλά ο Διόνυσος τα βλέφαρα, και μέσαθέ τους το θείο Του βλέμμα γεύεται τη Λευτεριά, του...

Με όχημα την ποίηση: Χόρχε Λουϊς Μπόρχες (1899-1986)

Η τέχνη της ποίησης N’ατενίζεις ένα ποτάμι καμωμένο από νερό και χρόνο και να θυμάσαι πως ο χρόνος είν’ ένα αλλιώτικο ποτάμι. Να ξέρεις πως πλανιόμαστε σαν...

Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Σκαρίμπας (1893-1984)

Χαλκίδα Ναν’ σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος κι εγώ καταμόναχος και να λέω: τι πόλη! να μην ξέρω αν είμαι – μέσα στην ασβόλη – ένας...

Με όχημα την ποίηση: Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986)

Σ’ ένα γέρο ποιητή Γυρίζεις μες στους κάμπους της Καστίλης Και ούτε που τους βλέπεις. Ένα σκοτεινό εδάφιο του Σαν Χουάν είναι η μόνη σου έγνοια Κι ούτε που...

Με όχημα την ποίηση: Γιάννης Σκαρίμπας (1893-1984)

Ο Πιερότος Είχα πει για πόλη με σπασμένους δρόμους και για πού να φύσαε – τάχα – είπα ο Νότος, ναι, για – τάχα – νάμουν (με...

Mε όχημα την ποίηση: Τ.Κ. Παπατσώνης (1895-1976)

Η Παραγκούλα Θαμπωτικά πράματα! Ορμηνεμένα όλα στο θάμπος! Διπλά περιμαντρώματα από δρυ, και μέσα εκεί το καπνισμένο τζάκι μιας παραγκούλας. Η Αγάπη την κατοίκησε απ’ αρχής και η...

Με όχημα την ποίηση: Αλέξανδρος Μπάρας (1906-1990)

«Λέων Αφρικανικός» (Σουδάν 1901) Η πινακίδα αυτή, βαλμένη στο κλουβί του για τους περίεργους του «Ζωολογικού», πόσες φορές δεν ξέβαψεν από τα καλοκαίρια που πέρασαν και πέρασαν πόσες φορές δε...

Mε όχημα την ποίηση: Γεώργιος Σουρής (1853 – 1919)

Χριστούγεννα Το σπήλαιον, Χριστέ, κυττώ και γονατίζω κι ερωτώ, γιατί και πριν στην φάτνη σου να γεννηθείς ακόμα κι ανθρώπου λάβεις σώμα, όσοι φανήκαν άνθρωποι γεννήθηκαν σ’ αχούρια και σε παλάτια λαμπερά τα...