Ξανά! Ελευθερία ή Θάνατος!
Υπάρχει μία πραγματικότητα που μας απειλεί με σύνθλιψη. Αρκετοί άνθρωποι έχουν ήδη στριμωχτεί τόσο πολύ που η σύνθλιψη γι’ αυτούς δεν αποτελεί μόνο μια μεγάλη απειλή. Είναι κιόλας γεγονός.
Η ανισότητα μικραίνει τη διάρκεια ζωής!
Οι ιστορικοί Walter Schiedel και Steven Friesen, συγκρίνοντας δύο εποχές που απέχουν μεταξύ τους πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια, διαπίστωσαν ότι οι κοινωνικές ανισότητες στις ΗΠΑ, σήμερα, είναι μεγαλύτερες από τις ανισότητες που επικρατούσαν στις μέρες του Ιουλίου Καίσαρα (100-44 π.Χ.) στη Ρώμη!
Χριστουγεννιάτικο πογκρόμ!
Δεκαπέντε άνθρωποι στοιβαγμένοι στον τοίχο, καθιστοί, δεκαπέντε κυνηγημένοι στην πατρίδα τους από βόμβες και σφαγές, δεκαπέντε «παράνομοι» στις χώρες διέλευσης, δεκαπέντε «λαθραίοι» στη χώρα εγκλωβισμού τους, χωρίς δικαιώματα, χωρίς υπόσταση, «μη άνθρωποι»! Εύκολος στόχος κάθε δημάρχου στείρου από ανθρωπιστικά αισθήματα, κάθε μικροαστού φοβισμένου και μίζερου, κάθε αστυφύλακα εκούσιου υπηρέτη της εξουσίας!
Ο Σωκράτης ζει ή όταν το ποδόσφαιρο έχει συνείδηση
Χάζευα στον Ασπρόπυργο, στον αγώνα αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας, τον Κωφίδη, τον Πουρσανίδη, τον Ρότσα, τον Σαραφείδη και τους άλλους παλαίμαχους της Hasta La Victoria Siempre που έπαιζαν με τη φιγούρα του Τσε πάνω στο στήθος τους και σκεφτόμουν τον Βραζιλιάνο Σώκρατες που έφυγε στα 57 του λίγες μέρες νωρίτερα.
Η γιαβουκλού και ο φούφουτος
Μπορώ να φανταστώ πόσο περιπετειώδες είναι το ταξίδι στην ιστορία των λέξεων που βιώνει ακατάπαυστα ο Νίκος Σαραντάκος, κρίνοντας από την απόλαυση που νιώθω διαβάζοντας τα ευρήματά του.
Η μεγαλύτερη ουτοπία είναι ο αθάνατος καπιταλισμός!
Αναρωτιούνται πολλοί άνθρωποι τι είναι αυτό που ζητάμε εμείς οι αριστεροί.
Οι εξουσίες κάνουν πολέμους, οι καλλιτέχνες χτίζουν γέφυρες!
Με αφορμή το βιβλίο «Από το Παρίσι στο Πέραν – Έλληνες κινηματογραφιστές της Πόλης» του Γιώργου και της Σούλας Μπόζη (εκδ. Τόπος).
Άνοιξε, άνοιξε, γιατί δεν αντέχω…!
Η Σωτηρία Μπέλλου γεννήθηκε πριν από 90 χρόνια, στην Εύβοια. Θα μπορούσε να ζει ακόμα. Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι η παρουσία της είναι υπεράνω χρόνου.
Χαρτί, τραγούδι, μπάλα κι ατσάλι, δύναμη μεγάλη!
Ένα από τα πιο ζεστά, πιο ανθρώπινα, πιο αθλητικά παιχνίδια που έχω δει στη ζωή μου. Όπως θα έπρεπε να είναι ο ομαδικός αθλητισμός, όπως θα έπρεπε να είναι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Ιστορικές και πολιτικές επισημάνσεις μετά την πτώση του Μπερλουσκόνι
Του Κοστάντσο Πρέβε. Ενας πρόλογος. Γράφω αυτές τις σκέψεις μετά από θερμή παράκληση Γάλλων και Ελλήνων φίλων, που ενδιαφέρονται για μια βαθύτερη και όχι απλά επιδερμική ανάλυση της πτώσης του Μπερλουσκόνι.
