Η σήψη της μεταδημοκρατίας
του Γιάννη Δουλφή Ο κομματικός κοινοβουλευτισμός –που είναι η ενσάρκωση του ιδεότυπου της «δημοκρατίας» του νεωτερικού κόσμου– ουδέποτε υπήρξε αυθεντική εκπροσώπηση της λαϊκής βούλησης αλλά...
Ποιος φταίει;
Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης Μπροστά στη μεγάλη ήττα που υπέστη ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ανυψώσει το ηθικό των...
Στόχος η απορρύθμιση του Χώρου (2)
Της Μαρίας Θ. Μάρκου Στο προηγούμενο σημείωμα, έγραφα ότι η απορρύθμιση του χώρου είναι ουσιώδης για την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος, καθώς τα δυο πιο...
Ο τέταρτος «βιομηχανικός» φασισμός…
Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης Χαρακτηριστικό δείγμα της κατάργησης του Εργατικού Δικαίου και των εργασιακών δικαιωμάτων, είναι η απόφαση του υπουργού Εργασίας Κ. Χατζηδάκη, για...
Για μια διέξοδο όχι «μία από τα ίδια»!
του Νίκου Σταθόπουλου* Τα πάντα κινούνται στους συστημικούς ρυθμούς, σαν μια τάξη παγιωμένη που η ρουτίνα της δίνει τον τόνο στην ατομική και συλλογική ζωή....
Το λάθος, το πάθος κι ο λογαριασμός
της Λόλας Σκαλτσά Λοιπόν, έχω πρόταση για να λύσουμε, επιτέλους, το οικονομικό μας πρόβλημα ως χώρα. Όχι, μην πάει ο νου σας στο κακό… Δεν...
Υποκείμενα και «φανταστικά λουλούδια»…
του Τάσου Βαρούνη* Κάθε εποχή -μαζί και οι άνθρωποί της- έχει τον δικό της τρόπο να καταγράφει, να ερμηνεύει, να ανασκευάζει, να αξιολογεί έννοιες και...
Ο θρυμματισμένος εαυτός των μνημονίων
Ο Εαυτός της Λογικής και της Αυτονομίας, ο άνθρωπος με τη μοναδικότητα της νόησης, ο καθοδηγούμενος από την ισχυρή του βούληση, ο σύγχρονος Προμηθέας,...
«Στα ξένα χέρια…»
Γράφει ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης Μετά το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, είναι πολύ δύσκολο για τον Αλέξη Τσίπρα να κληθεί να ξαναπαίξει τον παλιό του ρόλο...
Οι κήρυκες
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε κάποιο μακρινό βασίλειο ένας προδομένος λαός. Ήταν προδομένος απ’ τον βασιλιά που τον κυβερνούσε, απ’ τον προκάτοχό του, αλλά και απ’ όλους τους βασιλιάδες που τον είχαν κυβερνήσει. Αυτός ο λαός είχε δώσει πολλούς αγώνες για την ελευθερία και την κοινωνική πρόοδο, αλλά πάντα βρισκόταν κάποιος βασιλιάς που εκμεταλλευόταν τους αγώνες και τους πόθους του και δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις ανέβαινε στο θρόνο. Ο λαός αυτός δεν ήταν κουτός, απλώς δεν είχε μάθει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς βασιλιάδες.
