Τα παιδία δεν… παίζει

της Τασίας Λιόντου* Το κλείσιμο των σχολείων δεν έσκασε σαν βόμβα και, για να είμαστε και ειλικρινείς, δεν δυσαρέστησε και κανέναν. Ίσα ίσα που απάλλαξε...

«Ο Παγκόσμιος ανταγωνισμός μετά τη χρηματιστική κρίση» και η υποτίμηση της Κίνας

Στο τελευταίο φύλλο του Δρόμου αναδημοσιεύτηκε από το aristerOvima ανυπόγραφο κείμενο που παρουσιάζει συνοπτικά μελέτη ερευνητών του Κέμπριτζ, που δημοσιεύτηκε στο New Left Review. Η πρωτότυπη μελέτη με τίτλο «Ο Παγκόσμιος ανταγωνισμός μετά τη χρηματιστική κρίση» των P. Nolan και J. Zhang είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ακόμη και μόνο για τα στοιχεία που παραθέτει και επιβεβαιώνουν α) την κριτική στο «νεοφιλελεύθερο μύθο κατά τον οποίο η παγκοσμιοποίηση ευνόησε τις αναπτυσσόμενες χώρες» (aristerOvima) και β) την επιτάχυνση της συγκεντροποίησης κεφαλαίου μέσα στην κρίση. Το πρόβλημα είναι η εκπληκτική υποτίμηση της Κίνας, ζήτημα που καταλαμβάνει κεντρική θέση και στην περίληψη της μελέτης στο aristerOvima.

Η δεύτερη πατρίδα μου, η Σοβιετική Ένωση, εκεί που ράγισε η καρδιά μου!

Γράφει ο Ηλίας Μεταλλίδης.

Θεώρησα καλό να γράψω αυτό το κείμενο με αφορμή τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν από 55 χρόνια (9 Σεπτεμβρίου 1955) στην πόλη Τασκέντ της μακρινής Σοβιετικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν. Να ενημερώσω τους νεότερους και να εκθέσω τα αποτελέσματα των γεγονότων. Όχι γιατί κάνω κάτι σπουδαίο, αλλά έτσι, για φόρο τιμής στους συντρόφους μου, που μαζί πολεμήσαμε στα βουνά της Ελλάδας. Δεν μπορώ να φωτίσω αυτά τα εγκλήματα σε λίγες κόλλες χαρτί. Θα προσπαθήσω, αν μπορέσω, να εξηγήσω στους αναγνώστες πώς, για ποιους λόγους φτάσαμε στα δύο πογκρόμ ενάντια στους Έλληνες μαρξιστές-λενινιστές το Σεπτέμβρη του 1955 και το 1962, γιατί διαγράφηκαν 7.500 κομματικά μέλη σε σύνολο 8.000 και γιατί κακομεταχειρίστηκαν χιλιάδες και φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν στη Σιβηρία δεκάδες στελέχη του ΚΚΕ.

Ο πόθος για την υποταγή

Αυτός ο δάνειος, από τον Έριχ Φρόμ, τίτλος του άρθρου επιχειρεί να απαντήσει με εξ’ αρχής, αν και ίσως αφοριστκά, στις πολιτικές ταλαιπωρίες μας....

Συνολική απορρύθμιση της αγοράς εργασίας με όχημα το Μνημόνιο

Ο πολύ εύστοχος τίτλος του Γ. Δελαστίκ Άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως για τους εργαζόμενους δεν είναι υπερβολή, αφού τους τελευταίους μήνες εκτυλίσσεται η μεγαλύτερη επίθεση όλων των εποχών, οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης σφυροκοπούνται λυσσαλέα, το εργατικό κίνημα δέχεται την πιο συντονισμένη και άγρια επίθεση του κεφαλαίου. Στην προσπάθεια της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του κεφαλαίου δοκιμάζονται τα πιο άγρια, νοσηρά και ακραία κοινωνικά και πολιτικά σενάρια που έχουν πολυσύνθετους και πολύπλευρους στόχους - εντός και εκτός της χώρας.

Η ηττοπάθεια και η νίκη

του Γιάννη Σχίζα Λένε πως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, όμως το αντίθετο ισχύει – η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά πάντοτε πλαισιωμένη από πρωτότυπα στοιχεία. Απομένει σε...

Τεχνητή ύπαρξηΤο πρόβλημα της υπάρξεως Ανθρώπου και ανθρωπότητας

του Ηλία Φιλιππίδη Το μέλλον, το δημιουργούμε ή έρχεται; Μας έπεισαν, ότι το παρελθόν έχει λήξει με το τέλος των μεγάλων αφηγημάτων, χρονικώς με...

«Έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει»

του Νίκου Σταθόπουλου «Ω ανέμυαλες φροντίδες των ανθρώπων, πόσο στραβοί οι συλλογισμοί, που κάτω σάς κάνουν να χτυπάτε τις φτερούγες» αναφωνεί ο Δάντης, βλέποντας στην...

Η αυτοκτονία της τραγωδίας

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*   «Η τραγωδία πεθαίνει αυτόχειρας, εξαιτίας μιας ανεπίλυτης σύγκρουσης ανάμεσα στην τραγική και τη θεωρητική ιδέα του κόσμου. Η διαλεκτική παρόρμηση προς την...

Τέμπη – Plan B΄

του Όθωνα Ιακωβίδη Ο όγκος και η γενικευμένη λαϊκή συμμετοχή στα εκπληκτικά συλλαλητήρια της 26ης Ιανουαρίου 2025, που ξεήκωσαν την Ελληνική κοινωνία, εξ αιτίας του...