Η σημερινή μεγάλη κινητοποίηση στην Αθήνα έκανε το συμπέρασμα οριστικό. Η ανά τρίμηνο οργάνωση από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ μιας τελετουργικής πορείας είναι λιτανεία που διευκολύνει αντί να κάμψει την κυβέρνηση. Ούτε καν για την τιμή των όπλων.
Οι επιμέρους συνδικαλιστικοί αγώνες, δύσκολοι και ηρωικοί, που παύουν όμως μόλις ψηφισθεί ο σχετικός νόμος αφήνουν εκ των πραγμάτων το κίνημα χωρίς συνέχεια. Το αίτημα που μπορεί να πολιτικοποιήσει, να ενοποιήσει, να βαθύνει τους αγώνες είναι: Να πέσει τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Και απαιτεί τις κατάλληλες μορφές πάλης.
Η 23η Φλεβάρη έδειξε ότι η κυβέρνηση αισθάνεται πανικό στο ενδεχόμενο παραμονής του λαού στην πλατεία Συντάγματος. Αισθάνεται πανικό για μια πρωτοβουλία που γεννήθηκε από νεολαιίστικες και συνοικιακές ομάδες στο διαδίκτυο.
Εδώ ξαναγεννιέται η ενότητα και η συντροφικότητα των αριστερών. Εδώ γεννιέται η μετωπική δράση. Ξέρουμε πια τι πρέπει να γίνει. Ξέρουμε ότι ο τρόμος και η βία είναι το τελευταίο όπλο μιας αποδομημένης πολιτικά και ηθικά κυβέρνησης. Η μαχητική, πλατειά, ειρηνική κινητοποίηση το ανίκητο όπλο του λαού.
Σήμερα έγινε ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Η σημερινή εμπειρία και η συντροφική ατμόσφαιρα στο Σύνταγμα δείχνει ότι η μεγάλη στιγμή, η μεγάλη στροφή μπορεί να είναι και εφικτή και κοντά».
