Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημα του αναγνώστη μας Αντώνη Μπουντούρη
1821-2021
Διακόσιες χορδές ο ταμπουράς
που κρέμεται στον τοίχο.
Ήχοι λεπτοί,ήχοι της γής,ήχοι αρματωμένοι
καρφί μεγάλο της σκουριάς,με την υπόσχεση βαθιά μπηγμένη.
Ο Ρήγας πρώτος με σπουδή τους στίχους τραγουδά
κι αντιλαλεί σ΄ολόκληρο τον Αίμο.
Η ερημιά γεμίζει νότες,Νόημα,μελτέμια
με τις φωνές των Αρχαγγέλων Θοδωρή,Οδυσσέα,Κωνσταντή
Νικήτα,Δόμνας και Γιωργή
η μουσική ακούγεται αιώνια.
Διακόσιοι ουρανοί ματώσανε το πέρασμά μας
στις ξώβεργες πιασμένα όνειρά μας
το ερημοκλήσι πουλήθηκε στους ξένους
δυστυχώς.
Είμαστε ακόμα “ολίγοι εις το πλήθος του Μπραΐμη”
μα οι παλιοί είπανε πως
μένει και μαγιά.
Ζητείται χέρι του λαού
τον ταμπουρά να ξεκρεμάσει.
Αυτόν με τις διακόσιες τις χορδές.
Αντώνης Μπουντούρης
