Η εισαγγελική πρόταση για την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό έχει προκαλέσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και την οργή χιλιάδων πολιτών. Συγκεκριμένη η πρόταση προτείνει την απαλλαγή του Η. Μίχου για τις κατηγορίες του βιασμού και της μαστροπείας λόγω αμφιβολιών και την υποβάθμιση των κατηγοριών με αποτέλεσμα, αν η πρόταση γίνει δεκτή, ο κατηγορούμενος να πέσει στα μαλακά αφού κάτι τέτοιο θα του απέδιδε μονάχα «υποβοηθητικό ρόλο» στην υπόθεση. Αντίθετα με βάση την πρόταση της εισαγγελέως, η μητέρα της 12χρονης είναι εκείνη που θα βρεθεί στο επίκεντρο των κατηγοριών ως ένοχη για μαστροπεία και για διανομή πορνογραφικού υλικού. Αυτό όμως που προκαλεί αίσθηση είναι ότι παρότι η εισαγγελέας δέχεται ως αληθή την κατάθεση της 12χρονης, στην ουσία δεν αποδέχεται όσα το θύμα καταγγέλλει, δηλαδή τον βιασμό της από τον Η. Μίχο κατ’ εξακολούθηση υπό την απειλή όπλων αλλά και τη μη εμπλοκή της μητέρας της στην υπόθεση. Καμία βία λοιπόν δεν είδε η εισαγγελέας παρότι ο κατηγορούμενος είναι ένοχος για οπλοκατοχή, ούτε και διαπίστωσε εξαναγκασμό για την εκπόρνευση της 12χρονης παρά τις απειλές σχετικά με τη ζωή εκείνης και της οικογένειας της. Όσο δε για τις αμφιβολίες περί βιασμού, η ίδια η ανηλικότητα του θύματος είναι αρκετή για να μην μπορεί να θεωρηθεί ότι δόθηκε συναίνεση, η απουσία της όποιας είναι –ακόμη και νομικά– αρκετή και δεν απαιτείται καν η απόδειξη της χρήσης βίας.
Υπάρχει βάθος στην υπόθεση
Η έκβαση της δίκης είναι εξαιρετικά κρίσιμη όχι μόνο γιατί κρίνεται η ικανότητα της δικαιοσύνης να προστατεύσει τα παιδιά σε τέτοιου είδους υποθέσεις αλλά και γιατί η συγκεκριμένη υπόθεση φαίνεται πως έχει βάθος. Οι δικηγόροι της 12χρονης έχουν εξαρχής κάνει λόγο για υπόθεση που αγγίζει κυκλώματα μαστροπείας και trafficking, ενώ σύμφωνα με παλαιότερο ρεπορτάζ του Reporters United ο οίκος ανοχής που χρησιμοποιούνταν από τον Η. Μίχο είναι συνδεδεμένος με την υπόθεση της Greek Mafia που σχετίζεται με υψηλόβαθμα στελέχη της αστυνομίας, δικηγόρους και πολιτικά πρόσωπα. Επιπλέον η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής σχετίζεται και με την υπόθεση του κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη όπου και πάλι εμπλέκονταν αστυνομικοί. Επιπλέον ο ίδιος ο Η. Μίχος αλλά και ο συγκατηγορούμενος του ήταν και οι δύο μέλη της Ν.Δ., με τον πρώτο να φιγουράρει σε φωτογραφίες με υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη ενώ είναι γνωστό πως διατηρούσε στενές σχέσεις με την αστυνομία και την εκκλησία. Έτσι μπορεί μεν οι φωτογραφίες να μην είναι από μόνες τους πειστήριο αλλά σε συνδυασμό και με την υπόθεση Λιγνάδη είναι εύλογο το ερώτημα πόσες φωτογραφίες με παιδοβιαστές αρκούν για να υποθέσει κανείς πως κάτι ύποπτο συμβαίνει; Διότι το πλέγμα των υποθέσεων φαίνεται να αγγίζει το «βαθύ» κράτος ενώ είναι προφανές πως θίγει το ίδιο το πολιτικό σύστημα και την δικαστική εξουσία.
Αυτό όμως που προκαλεί αίσθηση είναι ότι παρότι η εισαγγελέας δέχεται ως αληθή την κατάθεση της 12χρονης, στην ουσία δεν αποδέχεται όσα το θύμα καταγγέλλει, δηλαδή τον βιασμό της από τον Η. Μίχο κατ’ εξακολούθηση υπό την απειλή όπλων αλλά και τη μη εμπλοκή της μητέρας της στην υπόθεση
Κάποιοι έχουν ασυλία
Αν η δικαιοσύνη, τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα ήταν στοιχειωδώς λειτουργικά θα περίμενε κανείς οι παραπάνω υποθέσεις να είχαν διερευνηθεί από κοινού. Αντ’ αυτού η μια μετά την άλλη κλείνουν, με τους κατηγορούμενους να πέφτουν στα μαλακά και χωρίς να διαπιστώνεται η ύπαρξη κάποιου κυκλώματος. Στις άλλες υποθέσεις οι κατηγορούμενοι δεν μιλάνε, ενώ στη συγκεκριμένη υπόθεση ο Η. Μίχος δηλώνει «ερωτευμένος» με τη 12χρονη και έπειτα από σκανδαλώδεις χειρισμούς όλοι οι κατηγορούμενοι όλων αυτών των υποθέσεων καταλήγουν σε σχετικά ευνοϊκές καταστάσεις. Μένει να φανεί αν η υπόθεση της 12χρονης θα αποτελέσει μια ακόμη τέτοια περίπτωση, παρά τη δημοσιότητα που έχει λάβει. Κάτι τέτοιο θα αποδείκνυε περίτρανα, για ακόμα μια φορά, πως οι ελίτ, οι έχοντες χρήμα και εξουσία, το πολιτικό σύστημα, οι διάφορες μαφίες και το βαθύ κράτος απολαμβάνουν ένας είδος ασυλίας για τα εγκλήματα που διαπράττουν. Ασυλία που περατώνεται μέσα από κουκουλώματα, μπαζώματα, ελλιπείς δικαστικούς χειρισμούς, την αδιαφορία των συστημικών ΜΜΕ και πάει λέγοντας.
Αυτές τις μέρες στη Βουλή υπήρξε ένταση σχετικά με την εισαγγελική πρόταση, με κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά να τσακώνονται για τις διατάξεις του ποινικού κώδικά που ο καθένας ψήφισε ή όχι. Ωστόσο για μια ακόμη φορά κανείς δεν έκανε λόγο για τη συνολική διαφθορά, ούτε βέβαια για τις σχετιζόμενες υποθέσεις. Η Ν.Δ. φαίνεται να θεωρεί πως το πολιτικό κόστος για τα Τέμπη και την υπόθεση του Κολωνού είναι διαχειρίσιμο, ενώ η αντιπολίτευση μένει σε μεμονωμένες καταγγελίες και αδιέξοδες εξεταστικές επιτροπές. Όμως είναι φανερό πως οι συγκεκριμένες υποθέσεις εγγράφονται στην κοινωνική μνήμη, εντείνουν την αίσθηση της αδικίας και της εχθρικότητας του πολιτικού συστήματος απέναντι στην κοινωνία και μάλλον αποτελούν μια πληγή που δεν θα επουλωθεί όσο εύκολα νομίζει το πολιτικό σύστημα.
Μήνυμα προς όλα τα θύματα
Η πρόταση της εισαγγελέως σχετικά με την ανάδειξη της μητέρας της 12χρονης στη βασική κατηγορούμενη για την υπόθεση στον Κολωνό, πέρα από παράλογη είναι και βαθιά τιμωρητική. Η μητέρα της 12χρονης είναι εκείνη που κατήγγειλε το περιστατικό στην αστυνομία ενώ δεν δέχτηκε την απόπειρα δωροδοκίας της ώστε να μην μιλήσει, όπως η ίδια έχει καταγγείλει. Επιπλέον, η καταθέσεις της 12χρονης είναι πλήρως αθωωτικές για τη μητέρα της, η οποία σύμφωνα με το θύμα δεν είχε καμία εμπλοκή και γνώση για την υπόθεση. Όμως, όχι μόνο η μητέρα προφυλακίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς να μπορεί να δει την κόρης της αλλά και τώρα βρίσκεται βασική κατηγορούμενη υπό το σκεπτικό της πλημμελούς γονικής επιμέλειας, παρότι ακόμη και η εισαγγελέας δέχεται ότι δεν ήταν εκείνη που ανάγκασε το παιδί να εκδίδεται.
Δεν είναι μόνο η μητέρα της 12χρονης, αντίστοιχα κατηγορούμενη βρέθηκε και η 19χρονη που είχε πέσει θύμα του κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη, καθώς σύμφωνα με το σκεπτικό της εισαγγελίας δεν είχε τα απαιτούμενα πιστοποιητικά. Κατηγορούμενη βρέθηκε και η Γ. Μπίκα που είχε καταγγείλει τον βιασμό της από γόνο πλούσιας οικογένειας στην Θεσσαλονίκη το 2022.
Ακόμα η 12χρονη δέχεται λεκτική επίθεση μέχρι και σήμερα –πέρα από τις απειλές που δεχόταν όλο αυτό τον καιρό– όταν η δικηγόρος των κατηγορούμενων κάνει λόγο για παιδί που είχε «επιλέξει» να εκδίδεται ως μέσο βιοπορισμού. Βέβαια ένα παιδί δεν μπορεί να «επιλέξει» να εκδίδεται αλλά και εν γένει η ανέχεια και η φτώχεια δεν οδηγούν στην «επιλογή» της εκπόρνευσης αλλά αναγκάζουν σε αυτή, και συνήθως υπάρχει και η εμπλοκή διάφορων καλοθελητών όπως ο Η. Μίχος.
Με αυτόν τον τρόπο δίνεται σε όλα τα θύματα το μήνυμα ότι είναι καλύτερα να μην μιλάνε, να μην καταγγέλλουν όσα συμβαίνουν ειδικά αν εμπλέκονται σε αυτά μεγαλόσχημα πρόσωπα ή άτομα με διασυνδέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, κινδυνεύουν να διαπομπευθούν, να καταστραφούν οι ζωές τους ολοσχερώς ή και να βρεθούν στη φυλακή. Ενώ παράλληλα, οι ένοχοι βγαίνουν λάδι με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ο Η. Μίχος είχε ένα μήνα μέχρι να συλληφθεί για να καταστρέψει τα στοιχεία που τον ενοχοποιούσαν, στην Ηλιούπολη οι μαστροποί αστυνομικοί καταδικάστηκαν σε πενταετή κάθειρξη λόγω πρότερου έντιμου βίου, στην υπόθεση της Γ. Μπίκα τα δείγματα δεν εξετάστηκαν μέχρι να είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχουν αλλοιωθεί και βέβαια στα Τέμπη μπάζωσαν το σημείο της συντριβής. Σε όλες τις περιπτώσεις τα θύματα είναι εντελώς μόνα και το κράτος απόλυτα εχθρικό, σε πλήρη συνέργεια με τους δράστες.
Δεν κουκουλώνεται η δυσωδία
Άσχετα με την τελική απόφαση του δικαστηρίου, η πρόταση για την αθώωση του Η. Μίχου αποτελεί μια ακόμη απόδειξη της κατάστασης της δικαιοσύνης στη χώρα.
Δεν είναι μόνο η πρόταση, είναι και όσα δεν έχουν γίνει μέχρι σήμερα. Είναι η απώλεια στοιχείων, η αδυναμία να προστατευθεί η 12χρονη και η οικογένειά της από τις επιθέσεις και τις απειλές, που κανείς δεν ξέρει μέχρι που θα είχαν φτάσει αν δεν υπήρχε η ενεργοποίηση και η στήριξη της κοινωνίας
Είναι βέβαια και η εμπλοκή των κατηγορούμενων με το πολιτικό σύστημα, που θεωρείται ολίγον τι τυχαία, δεν ρωτάει κανείς, δεν ερευνά κανείς τι άλλο μπορεί να υπάρχει.
Αντίθετα, όποτε έστω και κατά λάθος πάει να θίξει κάποιος το θέμα, η απάντηση θυμίζει την αμερικανική ρήση ότι «υπάρχουν μερικά σάπια μήλα» αλλά αυτό δεν πρέπει να συμπεριλάβει τους πάντες.
Οι υποθέσεις της 12χρονης και των Τεμπών φανερώνουν το πιο σάπιο κομμάτι του συστήματος, αυτό που παρά τα κουκουλώματα και τα μπαζώματα, δεν μπορεί να κρυφτεί.
