του Μάριου Μαθιού Ιωσηφίδη
Η απόφαση της αλβανικής δικαιοσύνης για την παραμονή στη φυλακή του εκλεγμένου δημάρχου Χειμάρρας και πρόσφατα εκλεγμένου ευρωβουλευτή για κάποιους έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, για κάποιους άλλους όχι.
Με την παραμονή ενός μέλος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στη φυλακή κόντρα στην ασυλία που του προσδίδει η θέση του αυτή αλλά και κόντρα στη στοιχειώδη λογική, η Αλβανία φαίνεται πώς: α) δεν ενδιαφέρεται για την ευρωπαϊκή της πορεία ή β) δεν φοβάται ή μάλλον δεν υπολογίζει την Ελλάδα. Κρίνοντας από τα συμφέροντα που έχει η αλβανική ελίτ νομίζω αυτόματα και με ασφάλεια μπορούμε να αποκλείσουμε το πρώτο.
Φαίνεται λοιπόν πώς για κάποιο λόγο κανείς δεν υπολογίζει την Ελλάδα. Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Όταν στους Ψαράδες Πρεσπών υπογραφόταν η Συμφωνία των Πρεσπών και κάποιοι φωνάζαμε, για κάποιους ήμασταν από γραφικοί μέχρι ακροδεξιοί. Το ζήτημα δεν ήταν τόσο το όνομα, όσο το γεγονός ότι ένα μεταγιουγκοσλαβικό κρατίδιο με τεράστια εσωτερικά προβλήματα και υπαρξιακή αβεβαιότητα κατάφερε και έσυρε σε διαπραγματεύσεις μια χώρα της «σωστής» πλευρά της ιστορίας, μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, τν στιγμή που δεν ήταν εκείνη που καιγόταν για κάτι τέτοιο. Εκεί άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Γειτονικές και μη δυνάμεις που έχουν βλέψεις απέναντι στη χώρα μας, μικρές ή μεγάλες κατάλαβαν πώς όλες μπορούν να λάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί από την Ελλάδα η οποία σε αντιστροφή του Ανατολικού Ζητήματος, βρίσκεται αυτή στον ρόλο «μεγάλου ασθενούς».
Και αυτό γιατί η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτρέψει τέτοιες ενέργειες ή να θέσει ακόμα και διεκδικήσεις που αφορούν τα εθνικά της δίκαια; Φυσικά και όχι. Μια ματιά να ρίξει κανείς στο χάρτη αλλά και στις παραγωγικές δυνάμεις της Βαλκανικής είναι εύκολο να κατανοήσει ποιος είναι πιο σημαντικός για την «σωστή» πλευρά της ιστορίας.
Τότε γιατί;
Γιατί πολύ απλά το εκτρωματικό κρατίδιο της Ελλάδας (συνένοχος, για να μην πω ηθικός αυτουργός, εθνοκαθάρσεων και ξεριζωμού ελληνικών πληθυσμών), όπως και η ελίτ που το ελέγχει, δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την Ελλάδα σαν χώρα αλλά καθαρά σαν χώρο και μάλιστα τσιφλίκι, το οποίο πουλούν μαζί με τους κατοίκους του ολόκληρο ή σε κομμάτια, όπως απαιτούν τα ξένα συμφέροντα που εξυπηρετούν αλλά και οι τσέπες τους.
Η εξέλιξη αυτή ξεμπροστιάζει τις αισχρότητες περί «ανήκωμεν εις την Δύσιν» και χοντράδες τύπου η Ελλάδα «ηγέτιδα» δύναμη των Βαλκανίων. Βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη και εγκληματική «συμμαχία» που μας τρέχει σε περιπέτειες και μάλιστα ραδιενεργά τοξικές και στην οποία δεν μας υπολογίζουν πλέον ούτε αυτοί που μέχρι χτες ήταν υποτακτικοί της.
Επίσης ξεμπροστιάζει τις αηδίες –για να μην πω κάτι χειρότερο– της συντριπτικής πλειοψηφίας της αριστεράς που μιλάει για «ιμπεριαλιστική» Ελλάδα, έστω και μέσης βαθμίδας. Αλήθεια ποια ιμπεριαλιστική δύναμη ανέχεται να την ξεφτιλίζουν από παντού και σε όλα τα επίπεδα και εκείνη… να αμολάει αετό;
Τα βαλκανικά παραμύθια τα ακούς και ας είναι χωρίς δράκο…
