Γιαπωνέζοι υποστηρικτές του Τραμπ, μέλη αντικινεζικών οργανώσεων και χριστιανικών σεκτών, διαδήλωσαν υπέρ του στο Τόκιο τη μέρα της ορκωμοσίας του Μπάιντεν. Εντός των ΗΠΑ πάντως ο πρώην πρόεδρος δεν ακούγεται και πολύ από τότε που του έκοψαν την πρόσβαση στα λεγόμενα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» οι μεγιστάνες ιδιοκτήτες τους (οι οποίοι διαφεντεύουν ανεξέλεγκτα υποδομές που δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν με δημόσια χρηματοδότηση). Πόσο μάλλον που εγκαταλείφθηκε από μια σειρά υποστηρικτές και χρηματοδότες του, καθώς και από το βαθύ κράτος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αλλά και από ακροδεξιές ομάδες που απογοητεύθηκαν επειδή τελικά «συνθηκολόγησε». Θα διαμελίσουν την επιρροή του αυτές οι φυγόκεντρες δυνάμεις; Και θα προχωρήσει η διαδικασία απαγγελίας βαριών κατηγοριών εναντίον του; Τίποτα δεν είναι σίγουρο.
Ο βασικός λόγος της αβεβαιότητας δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι δεκάδες εκατομμύρια στη Μέση Λευκή Αμερική ακόμη τον βλέπουν ως θύμα –και αντίπαλο– του «συστήματος», και πιθανό εκ νέου διεκδικητή του προεδρικού θώκου. Η πόλωση εξακολουθεί να κυριαρχεί, και γι’ αυτό μάλλον βιάζονται κάποιοι που ήδη τον αποκαλούν ξοφλημένο. Το σίγουρο είναι ότι όσο η «προοδευτική» πανστρατιά πνίγει κάθε απόπειρα συγκρότησης και έκφρασης ενός πόλου ανεξάρτητου και από τις δύο αλληλοσπαρασσόμενες φράξιες των ελίτ, κι όσο το «μικρότερο κακό» βαφτίζεται «καλό», οι όποιοι Τραμπ θα βρίσκουν τρόπο –έστω και χωρίς… twitter– να ποτίζονται από τη δυσαρέσκεια των ωθούμενων στο περιθώριο. Ενώ οι όποιοι Σάντερς (για να μείνουμε στο πιο «εύκολο» παράδειγμα) θα περιορίζονται στο ρόλο της γλάστρας.
