- Η στήλη κλείνει πριν από το «κλείσιμο» του Eurogroup και των διαπραγματεύσεων της Παρασκευής. Άρα, ας κάνουμε λίγο υπομονή γιατί όσα εξελίσσονται είναι σοβαρά. Πάντως, η διαδρομή των 4/5 που έχουμε διανύσει, σύμφωνα με τον Γ. Βαρουφάκη, δεν είναι καθόλου ανώδυνη, η αποδοχή του στάτους που ισχύει για το χρέος, έστω και στο πλαίσιο της «γέφυρας», υποθηκεύει τις επόμενες κινήσεις και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι στόχοι που έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο λαός σημαίνουν κατάργηση του καθεστώτος ειδικής επιτήρησης.
- Η πολιτική δεν είναι διδακτορική διατριβή. Αν κάποιοι έχουν άποψη για το κόμμα –ειδικά οι πιο «ριζοσπάστες»– να την παλεύουν και να την τιμούν όταν πρέπει. Όχι άλλες βαρύγδουπες αναλύσεις για τη «δημοκρατία στον ΣΥΡΙΖΑ», όταν απέναντι σε συγκεκριμένες επιλογές υπάρχει σιωπή.
- Τουλάχιστον, ξεμπερδεύουμε με τις αυταπάτες για το τι Ευρώπη έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Είναι πρόσφατες οι ενστάσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τον χαρακτηρισμό «Γερμανική Ευρώπη» και οι απόψεις ότι ο αντίπαλος είναι μόνο «η αστική τάξη στη χώρα μας».
- Διαφωνώ ότι ο χαρακτηρισμός που αρμόζει για τον Παυλόπουλο είναι «ένας ακροδεξιός πολιτικός». Μη χάνουμε τελείως το νόημα και τις διακρίσεις, άλλα είναι τα ουσιαστικά επιχειρήματα για τη λαθεμένη αυτή επιλογή. Αλλά εκείνο που δεν αντέχω είναι η επιμονή κάποιων να παρουσιάσουν ότι, το 2008, σχεδόν ήταν στα οδοφράγματα! Λίγο μέτρο δεν βλάπτει.
- Παπαδημούλης μέσω Twitter: «Η εκλογή Παυλόπουλου ένωσε 233 βουλευτές, ικανοποίησε τον Γιούνκερ που κράτησε τον Αβραμόπουλο επίτροπο και δίχασε την οικογένεια Μητσοτάκη…». Αυτά είναι σοβαρά επιχειρήματα! Πραγματικά, η κοινωνία ανησυχούσε σφόδρα αν θα ενωθούν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ με αυτούς της Ν.Δ. και αν θα στενοχωρηθεί ή όχι ο Γιούνκερ. Όσο για την ενότητα της οικογένειας Μητσοτάκη, δεν νομίζω ότι αυτή κλονίζεται εύκολα…
- Με αυτά και με αυτά, το μήνυμα που παίρνει ο κόσμος από επιλογές που γίνονται είναι ότι επιστρέφουμε στην πολιτική «κανονικότητα» και άρα η δική του παρουσία στις εξελίξεις μάλλον δεν είναι επιθυμητή. Όταν στο Κοινοβούλιο τα σύνορα χάνονται, όταν τα πάντα φαίνεται να αφήνονται στους ειδικούς της διαπραγμάτευσης και να μην επιζητείται η λαϊκή συμμετοχή, όταν μοιάζει σαν να μεταβαίνουμε σε μια εποχή «εθνικής συναίνεσης», μη νομίζουμε ότι η διάθεση του κόσμου θα παραμένει έτσι όπως εκφράστηκε τις προηγούμενες εβδομάδες.
- Να ζήσουμε να θυμόμαστε και εκείνο το αξέχαστο επιχείρημα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουμε Πρόεδρο τον Αβραμόπουλο για να έχουμε αριστερό Επίτροπο στην Κομισιόν… Τελικά, τι θα απογίνουμε τώρα χωρίς αριστερό Επίτροπο, πώς θα πάει μπροστά το έθνος; Δεν βλέπω κανέναν συντετριμμένο μετά την απόσυρση του μεγαλοφυούς αυτού σχεδίου. Μόνον εγώ έχω συγκλονιστεί;
- Αντιγράφω (χιουμοριστικό) σχόλιο από το Facebook: «Αν ο Παυλόπουλος δεν είχε κρατηθεί και προστάτευε την Κανέλλη τότε, σήμερα θα έκτιε την ποινή του, άρα δεν θα ήταν ΠτΔ, ενώ ο Κασιδιάρης θα ήταν νεκρός. Θα ήταν ένα win-win σενάριο»…
- Να σας πω την αλήθεια, υπήρχε ένα σημείο της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ που με ενόχλησε πιο πολύ και από την ανακοίνωση του ονόματος του Πρ. Παυλόπουλου. Εκείνο της «καταδίκης» του σκίτσου του Τάσου Αναστασίου στην Αυγή που παρομοίαζε την σκληρότητα του Σόιμπλε με εκείνη των χιτλερικών. Δεν καταλαβαίνω την ανάγκη να πρέπει ο πρωθυπουργός της χώρας να «απολογηθεί» για ένα σκίτσο μέσα στην ελληνική Βουλή. Αυτό θυμίζει το σκηνικό προηγούμενων χρόνων όταν ξένες δυνάμεις, συνήθως μέσω των πρεσβειών, απαιτούσαν τέτοιου είδους διευκρινίσεις από την Ελλάδα σε ανώτατο επίπεδο. Je Suis Αυγή!
Αηδόνης
Σχόλια
