Δεν θα είναι περίπτατος για τον Ομπάμα η συζήτηση στο Κογκρέσο. Του Γιώργου Τσίπρα
Σύμφωνα με ανταποκριτή του BBC, οι αντίθετες στην επέμβαση απόψεις των περισσότερων ηγετών του G20 αποτελούν για τον Ομπάμα μικρότερο πονοκέφαλο από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στο εσωτερικό των ΗΠΑ, μετά τη μετάθεση του ζητήματος στο Κογκρέσο. Η μια ώρα καθυστέρησης να πάει στη Σύνοδο σχετίζεται ίσως με τα «μούτρα» που κρατάει στον Πούτιν, αλλά αποδόθηκεμ σύμφωνα με άλλες πληροφορίεςμ σε τηλεφωνήματα προς μέλη του Κογκρέσου που ψηφίζουν την επόμενη εβδομάδα. Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα άτυπες δημοσκοπήσεις εντός της αμερικανικής Γερουσίας οι περισσότεροι δηλώνουν αντίθετοι σε επέμβαση (συμπεριλαμβανομένων των απ’ τα δεξιά, που θέλουν κάτι μεγαλύτερο, σαν Κόσοβο ας πούμε, όπως θέλει και ο Ερντογάν), ενώ ένα τρίτο είναι αναποφάσιστοι.
Ο Ερντογάν στο ρόλο του κακού
Μια και ο λόγος για Ερντογάν… προχθές «την είπε» και στον Πούτιν. Αλλά εμμέσως τα πρώτα πυρά πριν από λίγες μέρες απευθύνονταν στην Ουάσιγκτον. «Δεν θα μας ικανοποιούσε μία περιορισμένη επιχείρηση. Η επέμβαση πρέπει να είναι όχι μιας ή δύο ημερών, αλλά σαν αυτή στο Κόσοβο. Πρέπει να αποσκοπεί στον εξαναγκασμό του καθεστώτος Άσαντ να τα παρατήσει». Η όλη στάση της Τουρκίας, όπως διαμορφώθηκε μετά την Αραβική Άνοιξη, θα αποτελούσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την αποκάλυψη της επιθετικότητας και του επεκτατισμού που τη διακρίνει και για την εκμετάλλευση των αποτυχιών της αλαζονικής εξωτερικής της πολιτικής. Ευκαιρία για χώρες που διαθέτουν μια -στοιχειωδώς- ανεξάρτητη πολιτική. Όχι σαν την Ελλάδα δηλαδή…
Καταδικάζει η Αίγυπτος
Η άστοχη φιλολογία πως το πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Μόρσι είχε τη συγκατάθεση των ΗΠΑ, επιμένει, παρά τη συσσώρευση γεγονότων που οδηγούν στο αντίθετο συμπέρασμα. Τελευταίο, η κατηγορηματική καταδίκη από το Κάιρο της επικείμενης επέμβασης στη Συρία. Ο υπουργός Εξωτερικών Φάχμι δήλωσε πως η χώρα του «δεν θα πάρει μέρος σε οποιοδήποτε στρατιωτικό χτύπημα και αντιτίθεται σθεναρά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, στο πλαίσιο της αντίθεσής της με κάθε ξένη στρατιωτική ανάμειξη στη Συρία». Παράλληλα, ο Φάχμι επανέλαβε την υποστήριξή του στη σύγκληση της Γενεύης ΙΙ, της ειρηνευτικής διάσκεψης που υποστηρίζουν θερμά οι χώρες που στηρίζουν τη Συρία, διαπραγματεύονται οι ΗΠΑ και αντιτίθενται σφοδρά οι Σύριοι αντάρτες και χώρες που τους στηρίζουν.
Εξαιτίας της στάσης του Καΐρου και παρά τις ισχυρές πιέσεις της Σαουδικής Αραβίας -που σημειωτέον ενισχύει οικονομικά το νέο στρατιωτικό καθεστώς της Αιγύπτου- ο Αραβικός Σύνδεσμος καταδίκασε τη χρήση χημικών, γενικώς, χωρίς να κατονομάζει το καθεστώς Άσαντ και, κυρίως, ζήτησε από τη Διεθνή Κοινότητα και τον ΟΗΕ να παρθούν μέτρα «στο πλαίσιο του Χάρτη του ΟΗΕ και του Διεθνούς Δικαίου», παίρνοντας έτσι μια θέση πολύ διαφορετική από τις φιλοπόλεμες αντι-Άσαντ κραυγές που υιοθετούσε ο Αραβικός Σύνδεσμος όσο κυβερνούσε ο Μόρσι.
Νέα καμπάνια του Ταμαρόντ ενάντια στη Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ
Το κίνημα Ταμαρόντ, που οργάνωσε τη μαζική καμπάνια ανατροπής του Μόρσι και που, σύμφωνα με μια άλλη άστοχη φιλολογία, ήταν κόλπο του στρατού και των ΗΠΑ, ανακοίνωσε ότι συμμετέχει στην καμπάνια Έμνα Μάουνα (Απαγορεύστε την Βοήθεια) που στοχοποιεί την αμερικανική βοήθεια προς την Αίγυπτο, η οποία, ως γνωστό, κρατά ζωντανές τις Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ και τον αιγυπτιακό στρατό εξαρτημένο. Η Έμνα Μάουνα είχε αναλάβει την ευθύνη και για την ηλεκτρονική κατάληψη του Facebook του Ομπάμα. Οι εκπρόσωποι του Ταμαρόντ απέδωσαν την απόφασή τους «στην απαράδεκτη ανάμειξη των ΗΠΑ στα αιγυπτιακά πολιτικά πράγματα και την υποστήριξή τους σε τρομοκρατικές οργανώσεις».
Παράλληλα, το Ταμαρόντ ανακοίνωσε πως ξεκινά καμπάνια συλλογής υπογραφών για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος υπέρ της διακοπής της αμερικανικής βοήθειας και της ακύρωσης των Συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπό του η καμπάνια αποσκοπεί στην αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας «που καταλύθηκε για πολλά χρόνια».
Το ισραηλινό λόμπι στηρίζει την επέμβαση
Σχεδόν όλες οι οργανώσεις του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ υποστήριξαν το επικείμενο χτύπημα στη Συρία. Σύμφωνα με τη Διάσκεψη των Προέδρων «η ολιγωρία να αναληφθεί δράση θα βλάψει την αξιοπιστία των ΗΠΑ και θα επηρεάσει αρνητικά την προσπάθεια να αποτραπεί το Ιράν από την απόκτηση της ικανότητας για πυρηνικά όπλα». Πίσω από το χτύπημα στη Συρία υπάρχει το μήνυμα που στέλνεται στο Ιράν και είναι αυτό που, κυρίως, κόφτει εν προκειμένω το Ισραήλ…
Μέσα στο ίδιο το Ισραήλ απογοήτευση και ανησυχία δημιούργησε η ολιγωρία Ομπάμα. Ο πρόεδρος Πέρες ερμήνευσε την παραπομπή στο Κογκρέσο λέγοντας πως «η τελική απόφαση δεν έχει ακόμη ληφθεί». Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Μααρίβ, η ανησυχία Νετανιάχου, σχετικά με την πιθανότητα να μην χτυπηθεί η Συρία, σχετίζεται με την εκτίμηση αξιωματούχων ότι ο Ομπάμα σκοπεύει να μειώσει την παρουσία των ΗΠΑ στην περιοχή υπέρ της μετατόπισης ισχύος προς την Άπω Ανατολή. Ένα χτύπημα θα συνιστούσε «διακοπή» αυτής της μετατόπισης.
Επίσης, ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Κνεσέτ δήλωσε: «Συνιστώ στον καθένα που επιδιώκει να εμπλέξει το Ισραήλ στη Συρία, να μη μας δοκιμάσει. Το Ισραήλ είναι έτοιμο και έχουμε απαντήσεις για όλους. Το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό στη Δαμασκό, στις Βρυξέλες, στη Μόσχα και στην Νταχίγιε της Βηρυτού». Στην Νταχίγιε έγιναν οι δύο πολύνεκρες τυφλές βομβιστικές επιθέσεις εναντίον της Χεσμπολά…
Η Ρωσία κάνει πίσω για τους S-300
Όταν ο Πούτιν ανακοίνωνε πριν από λίγο καιρό την προμήθεια S-300 στη Συρία, όπλο που αμφισβητεί σημαντικά την αεροπορική υπεροχή των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ήταν σε απάντηση της τυπικής άρσης του ευρωπαϊκού εμπάργκο όπλων προς τους αντάρτες (ήταν γνωστό ότι άτυπα εμπάργκο δεν υπήρχε). Αλλά η υπαναχώρηση δυο μόλις μήνες μετά, μάλλον δεν συνιστά σοβαρή πολιτική.
Γράφτηκε ότι η υπαναχώρηση σχετίζεται με καθυστερήσεις πληρωμών από τη Δαμασκό ή ότι αποτελεί κίνηση προς το Τελ Αβίβ, ώστε να άρει το βέτο του για αποστολή Ρώσων στρατιωτών στην ειρηνευτική δύναμη των υψωμάτων του Γκολάν. Ο ίδιος ο Πούτιν στις παραμονές του G20 έδωσε μια διαφορετική εκδοχή προβληματιζόμενος για την «παροχή ιδιαίτερων όπλων σε ευαίσθητες περιοχές του κόσμου». Όπως και να έχει, επιβεβαιώνεται η εικόνα μιας μετα-σοβιετικής Ρωσίας που τη διακρίνουν δυο στοιχεία: Γαβγίζει πολύ και δαγκώνει λίγο και από την άλλη αφήνει ξεκρέμαστους εταίρους που κάνουν το λάθος να στηριχτούν πάνω της. Πριν από λίγα χρόνια είχε αρνηθεί την παροχή S-300 και στο Ιράν, με τους Κινέζους παίζει περίεργα παιχνίδια και πάει λέγοντας…
