Του Γιάννη Ραχιώτη
Στις μεθαυριανές εκλογές πέντε κόμματα, η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος, απαιτούν να αποδεχθούμε το συλλογικό και ατομικό εξανδραποδισμό μας, για μια ακόμη φορά. Γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση, για το καλό μας, για… να αποφύγουμε την καταστροφή. Τα ίδια και τα ίδια κηρύγματα ραγιαδισμού από συστάσεως ελληνικού κράτους, με μικρές παρενθέσεις.
Προεξάρχοντος του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, μας εξήγησαν γιατί η εξαθλίωση είναι σωτηρία: Τα εισοδήματα των υποτελών τάξεων πρέπει να εκμηδενιστούν γιατί αλλιώς δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Οι πλούσιοι πρέπει να διευκολυνθούν στην αρπαγή περισσότερου πλούτου γιατί αυτό θα φέρει ανάπτυξη, δηλαδή όταν θα βαρεθούν να σπαταλούν κοινωνικούς πόρους, δεν μπορεί, θα κάνουν και καμιά… επένδυση. Οι υποδομές και τα δίκτυά μας πρέπει να απαξιωθούν και να εκποιηθούν φθηνά μαζί με όλα τα αξιόλογα περιουσιακά μας στοιχεία για να πληρώσουμε τόκους δανείων που είναι αδύνατο να εξοφλήσουμε. Η δαπάνη για δημόσια Παιδεία και Υγεία είναι αδικαιολόγητη σπατάλη. Πρέπει να εκχωρήσουμε στην -κατ’ ευφημισμό- Ευρωπαϊκή Ένωση, σ’ αυτό το διοικητικό εργαλείο των δυτικών δυνάμεων, το δικαίωμα χάραξης πολιτικών, ακόμη και για το χρόνο λήξης του παστεριωμένου γάλακτος, για να ανήκουμε στην «Ευρώπη». Δεν μπορούμε να είμαστε κυρίαρχο κράτος, μόνο «οντότητα», το τρίτο βαλκανικό προτεκτοράτο της Δύσης, γιατί αλλιώς θα γίνουμε Αλβανία και Β. Κορέα, θα πεινάσουμε, θα έχουμε πόλεμο κ.ο.κ.
Στην προεκλογική περίοδο οι Δυτικοί σιώπησαν. Άφησαν τους τοπικούς εκπροσώπους τους να πουλήσουν ελπίδα και να διαγκωνισθούν για το αξίωμα του yes man. Από Δευτέρα θα ανακαλύψουν νέο χρηματοδοτικό κενό, θα απαιτήσουν πρόσθετα μέτρα, θα επιβάλουν νέα προαπαιτούμενα για την καταβολή ενός μέρους κάποιας υποδόσης αναγκαίας για να τους πληρώσουμε κάποια δόση παλαιότερου δανείου. Μετά θα αρχίσουν τις απειλητικές δηλώσεις γιατί καθυστερούμε να νομοθετήσουμε κάποια μέτρα κάποιας «εργαλειοθήκης». Σε 3-4 μήνες θα δηλώνουν αγανακτισμένοι με την ανικανότητα της κυβέρνησης να μαζέψει τα λεφτά που τους υποσχέθηκε. Τα κίτρινα έντυπα στις χώρες τους θα μας χαρακτηρίζουν πάλι τεμπέληδες και απατεώνες, ενώ τα τοπικά τους φερέφωνα θα ανησυχούν για την «υστέρηση στον ΦΠΑ» και τον «εκτροχιασμό των δαπανών». Θα ακολουθήσει κάποιο «μεσοπρόθεσμο» με όποιο παράλογο φορολογικό μέτρο σκεφτούν, συνδυασμένο με κάποιες αρπαχτές υπέρ δυτικών εταιριών και αντικατάσταση του όποιου πρωθυπουργού προκύψει μεθαύριο με κάποιον «τεχνοκράτη» μηδενικής πολιτικής ισχύος. Όταν δεν θα υπάρχει τίποτα άλλο να πάρουν, όταν η παραγωγική μας βάση θα έχει εκμηδενισθεί πιθανότατα θα αποβληθούμε από την Ευρωζώνη. Στις συντηρητικές κοινωνίες τους θα πουν ότι αφού πήραν έναντι του χρέους ό,τι μπόρεσαν, τώρα πρέπει να τακτοποιήσουν το κύρος της Eυρωζώνης. Έτσι θα μπορούσαν να επιλύσουν την έστω και μικρή νομισματική ανισορροπία που προκαλεί το «ελληνικό πρόβλημα» ακυρώνοντας ταυτόχρονα τα σημαντικά πλεονεκτήματα που θα μας έδινε η έγκαιρη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Φυσικά θα επιδιώξουν να μας κρατήσουν στην Ένωση για να δεσμευόμαστε από τις συνθήκες της Λισσαβώνας, να διατηρηθούν τα προνόμιά τους στη δηλωμένη οικονομία μας και για να διασφαλίσουν το γεωπολιτικό πλεονέκτημα που τους δίνει η υπαγωγή μας στην Ενωσιακή Διοίκηση.
Σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο δεν έλειψαν οι «αντισυστημικές» συνηγορίες στο σύστημα. Το ΚΚΕ ασχολήθηκε να μας πείσει πόσο καταστροφική θα είναι η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, αν γίνει πρόωρα, δηλαδή πριν η Ελλάδα γίνει… λαϊκή Δημοκρατία. Το ίδιο και η… πρόωρη έξοδος από την Ε.Ε. Την όχι και πολύ συγκαλυμμένη στήριξη του ΚΚΕ, στη βασική επιδίωξη του ελληνικού κατεστημένου σήμερα, εξήρε ο εκδότης του Βήματος σε άρθρο του την προηγούμενη Κυριακή και απένειμε στον κ. Κουτσούμπα τα εύσημα του «πάντοτε ευπρεπούς» και «πολιτικά προσγειωμένου». Η Χρυσή Αυγή φιλοδοξεί να γίνει ο πόλος συσπείρωσης των θυμωμένων, των καταπιεσμένων, αυτών που αντιδρούν στο ατομικό αδιέξοδο και τη συλλογική μας ταπείνωση. Να τους δώσει τη χαρά της δράσης κατά του «εχθρού» που τον προσδιορίζει ως μετανάστη, αριστερό ή αορίστως «διεφθαρμένο». Ούτε λέξη, όμως, για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την Ε.Ε., τον ΠΟΕ, τους υπερεθνικούς μηχανισμούς που ακυρώνουν την κρατική κυριαρχία εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ισχυρή στήριξη στην τοπική ελίτ. Ακόμα και την αποδέσμευση από την Ευρωζώνη την τοποθετούν σε… βάθος 5ετίας και βλέπουμε. Και οπωσδήποτε με «καλή προετοιμασία». Από τον θυμωμένο λόγο τους δεν λείπει ο Θεός, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, οι αρχαίοι μας πρόγονοι και τα μεγάλα κοιτάσματα αερίου που κρύβει το Αιγαίο. Συνδυασμός μαχητικού ραγιαδισμού με ιδεοληψία.
Η προεκλογική περίοδος απαίτησε εντατικότερη κινητοποίηση των οργανικών διανοουμένων. Αδιάφορο αν δηλώνουν νεοφιλελεύθεροι, νεοκεϊνσιανοί ή «εναλλακτικοί», αρκεί να κραυγάζουν ότι η νομισματική κυριαρχία (δεν το συζητούν φυσικά για οικονομική και πολιτική κυριαρχία) σημαίνει καταστροφή. Κανένας τους δεν μπήκε στον κόπο να τεκμηριώσει την καταστροφολογία. Να κοστολογήσει τις απώλειες που θα υπάρξουν από μια σημαντική υποτίμηση του νέου νομίσματος στο επίπεδο που έχει ανάγκη η οικονομία μας και να τις συγκρίνει με τα οφέλη από τη μη πληρωμή του χρέους, την αύξηση της παραγωγής, τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση των εξαγωγών, την αντικατάσταση εισαγόμενων προϊόντων με ομοειδή ντόπια. Κάποιοι ισχυρίστηκαν κακομοίρικα ότι δεν είμαστε προετοιμασμένοι, κρύβοντας ότι πλέον υπάρχουν ουκ ολίγες μελέτες για όλες τις πτυχές του θέματος, η διεθνής εμπειρία ανάλογων μεταβάσεων είναι και μεγάλη και θετική και εν τέλει τα μείζονα πολιτικά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται με οδηγίες από εγχειρίδια. Φυσικά, κανείς τους δεν μπορεί να προτείνει ένα τεκμηριωμένο πρόγραμμα εξόδου από την κρίση εντός του μνημονίου, του χρέους και του ευρώ. Αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.
Δυστυχώς οι εκλογές αυτές δεν θα αποτελέσουν λύση. Οι πλειοψηφίες θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης της υποτέλειας και του συνακόλουθου αδιεξόδου. Όμως, η καταγραφή μια σημαντικής μειοψηφίας που θα επιδιώκει την ανεξαρτησία της χώρας και την επίλυση της κρίσης με τα εργαλεία που περιγράψαμε πιο πάνω θα βάλει τη σωστή παρακαταθήκη για το μέλλον. Είτε κάποιοι εκφραστούν με ψήφο στους πολιτικούς φορείς που υιοθετούν ένα τέτοιο πολιτικό πρόγραμμα, έστω και ανολοκλήρωτο, είτε εκφραστούν με αποχή/άκυρο, σημασία έχει να είναι ορατό ότι είμαστε το μπλοκ της ανεξαρτησίας που θα συνεχίσει τη δουλειά μετά τις εκλογές. Πολιτικό μας σχέδιο θα πρέπει να είναι η ανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας με πρώτο αλλά όχι επαρκές βήμα την άμεση αποδέσμευση από την Ευρωζώνη αφού το πικρό μάθημα του κυβερνητικού 7μηνου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι χωρίς ανεξαρτησία οποιαδήποτε έστω και μικρή φιλολαϊκή εξέλιξη είναι αδύνατη. Αυτό το σχέδιο θα πρέπει να στηρίζεται σε ένα λαϊκό κίνημα που θα επιδιώξει από τα κάτω τους ίδιους στόχους και θα διαμορφώσει γι’ αυτό τα δικά του νέα συλλογικά όργανα.
