της Μαρίας Καδόγλου
Οι φήμες που κυκλοφορούσαν εδώ και μήνες από το Υπουργείο Περιβάλλοντος ότι το Δημόσιο θα πάει σε δικαστική διαιτησία με την Ελληνικός Χρυσός για να κριθεί το αν η εταιρεία πληροί τις συμβατικές της υποχρεώσεις, πήραν επιτέλους σάρκα και οστά. Πήραν και ένα όνομα: Δρυλλεράκης.
Το όνομα του δικηγόρου στον οποίον ο κ. Σταθάκης ανέθεσε να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου φαίνεται να επιβεβαιώνει και τις υποψίες για μια απόλυτα στημένη διαδικασία – ένα «φιλικό ματσάκι με την εταιρεία», όπως γράφτηκε στα κοινωνικά δίκτυα.
Κι αυτό γιατί ο δικηγόρος κ. Δρυλλεράκης έχει μακριά σχέση με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής και τα ανώτατα στελέχη τους. Ήταν μέλος ή γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου της TVX Hellas μέχρι την πτώχευσή της το 2003. Ήταν επίσης ο δικηγόρος της TVX και υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της απέναντι στις προσφυγές των κατοίκων. Τόσο ο σημερινός διευθύνων σύμβουλος της Ελληνικός Χρυσός, Δημήτρης Δημητριάδης, όσο και ο προηγούμενος, Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος, ήταν συνεργάτες και συνάδελφοί του στην TVX όλα αυτά τα χρόνια.
Η σχέση του κ. Δρυλλεράκη με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής πηγαίνει 24 χρόνια πίσω, στις πρώτες προσπάθειες πώλησής τους από την πιστώτρια Εθνική Τράπεζα. Με εκείνον ως δικηγόρο, τρεις αλλοδαποί ιδιώτες με το όνομα Alpha Group προσπάθησαν το 1993 να κλείσουν μια εκτός νόμου ιδιωτική συμφωνία εξαγοράς των μεταλλείων, χωρίς διαγωνισμό. Έχοντας πετύχει να εξασφαλίσουν από την Τράπεζα το «αποκλειστικό δικαίωμα να διαπραγματευτούν την αγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας», συνεταιρίστηκαν με την Καναδική TVX Gold για να βάλει τα χρήματα για την αγορά. Η TVX τελικά – έχοντας προσλάβει στο μεταξύ και τον κ. Δρυλλεράκη – αγόρασε μεν τα μεταλλεία αλλά «έριξε» τους συνεταίρους της και δεν τους έδωσε το συμφωνημένο ποσοστό. Στις σελίδες της απόφασης του Καναδικού δικαστηρίου που δικαίωσε την Alpha Group αποδίδοντάς της ένα ποσοστό των Μεταλλείων Κασσάνδρας, αποκαλύπτεται ο δικηγόρος που τώρα προσέλαβε ο κ. Σταθάκης πρόθυμος να παραβεί το νόμο για να εξυπηρετήσει ιδιωτικά συμφέροντα. Μάλλον ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον.
Το επίδικο της διαιτησίας θα είναι βέβαια το αν η εταιρεία είναι σε θέση να τηρήσει την υποχρέωσή της για παραγωγή καθαρών μετάλλων στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα, το υπουργείο του κ. Σταθάκη έχει ήδη αποφανθεί ότι υπάρχει παραβίαση της σύμβασης, αφού η μέθοδος μεταλλουργίας αποδείχθηκε ανεφάρμοστη – και αυτό είναι ζήτημα καθαρά τεχνικό και εκτός της δικαιοδοσίας οποιουδήποτε δικαστηρίου. Ο κ. Σταθάκης επιθυμεί να κουκουλώσει την παραβίαση της σύμβασης και να κάνει έναν «φιλικό διακανονισμό» με την παράνομη εταιρεία που θα επιτρέψει τη συνέχιση των έργων. Αλλά τα συμφέροντα του Δημοσίου και της εταιρείας δεν ταυτίζονται. Το δημόσιο συμφέρον είναι η εγχώρια μεταλλουργική επεξεργασία των ορυκτών πόρων. Το συμφέρον της εταιρείας είναι η μη υλοποίηση της δαπανηρής μεταλλουργίας και η εξαγωγή χαμηλής αξίας μεταλλικών συμπυκνωμάτων, χωρίς την πληρωμή φόρων στο Δημόσιο και με καταστροφικές συνέπειες για τον τόπο.
Τα τόσο διαφορετικά συμφέροντα δεν συμβιβάζονται και μέση οδός δεν υπάρχει. Και όταν προσλαμβάνεις τον λύκο για να φυλάξει τα πρόβατα, είναι δεδομένο ποιος θα είναι ο νικητής και ποιος ο χαμένος.
