Δεν μπορεί ο αγωγιάτης να ανεβάσει όλα του τα πλούτη πιο πάνω. Ούτε το όχημα τραβάει ούτε αυτός αντέχει. Και δεν βρίσκει κανέναν τριγύρω να βοηθήσει. Και για να τα καταφέρει να συνεχίσει να ανεβαίνει χωρίς αγκομαχητό δεν έχει άλλη επιλογή από το να αρχίσει να πετάει πράγματα στο δρόμο και να παραιτείται από την απόκτηση -με την ίδια ευκολία που είχε μάθει- νέων αγαθών, διαπίστωση που του είναι πολύ δυσάρεστη. Το ίσιωμα έγινε ανηφόρα κακοτράχαλη. Τα κόλπα που χρησιμοποίησε στο παρελθόν για να αποκτήσει τα πλούτη δεν αποδίδουν πια όσο κι αν τα αναπαλαιώνει και κάποια που σκαρφίζεται δεν είναι πολύ αποτελεσματικά γιατί όλο το περιβάλλον έχει αλλάξει και συνεχίζει να αλλάζει με επιταχυνόμενους ρυθμούς.
Επί πεντακόσια χρόνια αλώνιζε, δηλαδή γ… κι έδερνε, στην κυριολεξία. Μονοπώλιο στην πλεονεξία. Έτσι, σταδιακά, χρόνο με το χρόνο, αιώνα με τον αιώνα, πίστεψε ότι έγινε θεός. Κάτω από το μεγάλο θεό, θεός κι αυτός των μικρών ανθρώπων, των κατώτερων, και αφέντης της φύσης εκπληρώνοντας τη βιβλική άδεια να κυριαρχήσει πάνω της και να την εκμεταλλευτεί απεριόριστα και ανεξέλεγκτα.
Πού να σκεφτεί και να ανησυχήσει ότι όλα τα πράγματα έχουν αρχή, μέση και τέλος; Όταν έχεις αφετηρία την Αναγέννηση και στη διαδρομή τον ανανεωτικό Διαφωτισμό μαζί με τη βιομηχανική επανάσταση που υπόσχεται απεριόριστη αφθονία κι όταν ταυτόχρονα έχεις καταφέρει να επιβληθείς στην ανθρωπότητα όλη και να την υποδουλώσεις προς αποκλειστικό όφελός σου, τι προετοιμασία μπορείς να κάνεις για τα μελλούμενα και ποια φρόνηση να καλλιεργήσεις; Είσαι κύριος του γνωστού κόσμου και θα παραμείνεις κύριος γιατί είσαι ανώτερος από τους άλλους, ο εκλεκτός του θεού, του γιου και της μητέρας του. Εξάλλου, δεν υπάρχει άλλος για να σε αμφισβητήσει σοβαρά, να σου αφαιρέσει τα κεκτημένα και να σε σμικρύνει. Έχουν όλοι υποταχτεί, κι όταν κάπου-κάπου, σε κάποιο μέρος του κόσμου κάποιος αντιδράει από ανάγκη ή από απελπισία και ξεσηκώνεται, θα παταχθεί με όλα τα περίτεχνα μέσα που έχεις εντωμεταξύ επινοήσει και εφαρμόσει με επιτυχία σε όλες τις ηπείρους.
Μετά από πεντακόσια χρόνια, αυτός ο κόσμος, ο λευκός χριστιανικός, έχει πιστέψει κι έχει ενσωματώσει στον βαθύτερο πολιτισμικό του κώδικα, ίσως και στον βιολογικό, αυτό το χαρακτήρα κι αυτόν τον τρόπο θεώρησης και οργάνωσης της ζωής. Μετά από τη συνεχή εμπέδωση επί μισή τουλάχιστον χιλιετία, δεν υφίσταται πλέον άλλη κοσμοθεώρηση ούτε άλλη πραγματικότητα. Και γι’ αυτό, είναι ικανός να κάνει ακόμα και τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, όπως έκανε τους δύο προηγούμενους.
Θεός
Σήμερα, ο δυτικός άνθρωπος δεν μπορεί να κατανοήσει τι συμβαίνει, ούτε πού πάει η κατάσταση. Βλέπει μόνο ότι ενώ τα έχει φέρει όλα στα μέτρα του, έχει τα πιο εξελιγμένα συστήματα διακυβέρνησης, ελέγχει τα κρισιμότερα παγκόσμια δίκτυα επικοινωνίας και ανταλλαγών, διαθέτει τις ισχυρότερες δυνάμεις καταστολής και επιβολής σε κάθε γωνιά της γης, κατέχει τον ανώτερο σύγχρονο πολιτισμό και διακηρύσσει την μοναδικά αληθινή θρησκεία που ορίζει και επιτάσσει –στην εφαρμογή- όχι τι είναι σωστό, δίκαιο και ηθικό, αλλά τι είναι συμφέρον για τους πιστούς, ιδίως για τους εκλεκτούς των εκλεκτών, τους πάπες και καρδινάλιους, τους αυτοκράτορες και βασιλιάδες, τους προέδρους, τους άρχοντες, τους στρατηγούς και, βέβαια, τους πολύ πλούσιους σε κάθε κοινωνία. Και σε παγκόσμιο επίπεδο, ο θεός αυτός είναι ταγμένος υπέρ των δυτικών κρατών, που νομιμοποιούνται –και ευλογούνται- με τη χρήση όπλων, πολέμων και κάθε άλλου θεμιτού και αθέμιτου μέσου, να υποτάσσουν, κατά κανόνα βίαια και αναγκαστικά, όλους τους άλλους μη λευκούς και μη χριστιανούς, αλλά και τους εκχριστιανισθέντες «άλλους» εφόσον φυλετικά και πολιτισμικά είναι παιδιά του ίδιου θεού, αλλά κατώτερα.
Βέβαια, ο θεός πολύ συχνά δείχνει κρυφές προτιμήσεις ακόμα και μεταξύ των εκλεκτών του. Και με τις ευλογίες του αφενός οι εκλεκτοί των εκλεκτών καταδιώκουν τους απλώς εκλεκτούς που έχουν στο κουμάντο τους για ανυπακοή και ασέβεια, τρανά παραδείγματα οι πάμπολλοι εμφύλιοι σπαραγμοί, οι σφαγές των υπηκόων της εκάστοτε εξουσίας και η Ιερά Εξέταση κατά παντός αιρετικού, και αφετέρου οι εκλεκτοί των εκλεκτών με εκτελεστικά όργανα τους κοινούς ομόδοξους θνητούς αλληλοκατακρεουργούνται για ενδοθρησκευτικούς λόγους στο πρόσφατο παρελθόν, για σφαίρες επιρροής και για μεγαλύτερα μερίδια πλούτου από την παγκόσμια λεηλασία στο διηνεκές.
Βιοσύστημα
Όλα αυτά δόμησαν μια πλήρη κοσμοαντίληψη, ένα πνευματικό συλλογικό βιοσύστημα, το οποίο σφυρηλατήθηκε επί εκατοντάδες χρόνια με βία, αίμα και αγριότητα και εδραιώθηκε καθώς οι κοινωνίες ταμπουρώθηκαν μέσα σ’ αυτό και διαμορφώθηκαν απ’ αυτό. Και το χειρότερο, συνδέσανε την επιβίωση, την πρόοδο και την ευημερία τους μ’ αυτή την κοσμοαντίληψη. Γι’ αυτό κάθε φορά που συμβαίνει μια μεγάλη κρίση και διαψεύδονται οι προσδοκίες ή κλονίζεται η καθεστηκυία τάξη που είναι ο εγγυητής της ασφάλειας και της –όποιας- ευημερίας, των πολλών εκλεκτών ή των λίγων εκλεκτών των εκλεκτών, είτε αμφοτέρων, λύνονται τα σαρκοβόρα και αναλαμβάνουν δράση με τη συναίνεση έως και τη συνδρομή μεγάλης μερίδας των δυσαρεστημένων θνητών, σε μερικές περιπτώσεις σχεδόν καθολική.
Γι’ αυτό, ποτέ τα δυτικά καθεστώτα δεν απαρνήθηκαν ειλικρινά τον αυταρχισμό και το φασισμό. Ούτε των βασιλιάδων, ούτε των δικτατόρων. Οι συγκρούσεις τους ήταν ενδοοικογενειακές. Η Δύση θαύμαζε τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ, από τον Τσόρτσιλ και τον εθνικό ήρωα της Γαλλίας στρατηγό Πετέν μέχρι τον Βενιζέλο και τον Μεταξά. Στη μοιρασιά τα χάλασαν και στις διαφορετικές εκτιμήσεις οι δυτικές μητροπόλεις. Αν ο Χίτλερ είχε στραφεί εξ αρχής μόνο κατά της Σοβιετικής Ένωσης, που ήταν ο εχθρός όλων γιατί προωθούσε ένα ριζικά διαφορετικό μοντέλο ανατρεπτικό για τη Δύση, τα αεροπλάνα της RAF και της LUFTWAFFE μαζί θα βομβάρδιζαν τον Κόκκινο Στρατό και όλοι οι Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι και Ιάπωνες, θα διαμοίραζαν μεταξύ τους τα ιμάτια του κοινού τους αντιπάλου.
Η προτίμησή τους για το φασισμό ως περιστασιακή λύση, αποφασιστική και δυναμική, σε περίπτωση κρίσεων, εξεγέρσεων και άλλων επικίνδυνων για την καθεστηκυία τάξη καταστάσεων, φάνηκε και μεταπολεμικά. Όταν όχι μόνο δεν έκαναν ουσιαστική αποφασιστικοποίηση, πέρα από επιλεκτικά μέτρα για τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων και εκτόνωσης των αντιθέσεων, στην Ιταλία, τη Γερμανία και την Ιαπωνία στην οποία διατήρησαν και τον αιμοβόρο πολεμοχαρή αυτοκράτορα Χιροχίτο ατσαλάκωτο στη θέση του, ενώ στήριζαν –επί ευρωπαϊκού εδάφους- και τα πολύ σκληρά φασιστικά καθεστώτα της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, που εκτελούσαν ανενόχλητα τους αντιφρονούντες και παρέμεναν αποικιοκρατικές δυνάμεις στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, μέχρι το φυσικό θάνατο των δικτατόρων τους στα μέσα της δεκαετίας του 1970, τριάντα ολόκληρα χρόνια από το τέλος του παγκόσμιου πολέμου με τον οποίο οι δυτικές δημοκρατίες αυτοδιαφημίζονταν ότι εξολόθρευσαν το φασισμό!
Εν γνώσει τους
Με την ίδια λογική, υπέθαλψαν και ανέχτηκαν το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου και, βέβαια, όπως ανέτρεψαν όλα τα δημοκρατικά καθεστώτα και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και τα αντικατέστησαν με δολοφονικές και αντιλαϊκές αλλά ελεγχόμενες δικτατορίες, σε Ιράν, Γουατεμάλα, Σαλβαδόρ, Βραζιλία, Αργεντινή, Κονγκό, Κολομβία, Παραγουάη, Αϊτή, Χιλή, Βιετνάμ, Καμπότζη, Λάος και σε δεκάδες άλλες χώρες, στις οποίες πρέπει να προσθέσουμε άλλες τόσες που είχαν φασιστική κατοχή από τις δυτικές δυνάμεις από την προπολεμική περίοδο, όπως οι Αλγερία, Κένυα, Αγκόλα, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Ιράκ, Συρία, Λίβανος, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Νιγηρία, Κύπρος, ακόμα και η Κίνα κ.λπ. κ.λπ., με κυβερνήτες-δικτάτορες και στρατεύματα των Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών, Ολλανδών, Ιαπώνων, Γερμανών, Βέλγων, Ισπανών, Πορτογάλων, Δανών, Σουηδών, Αμερικάνων και Αυστραλών, που ενεργώντας φασιστικά και ρατσιστικά διέπραξαν γενοκτονίες και εθνοκαθάρσεις σωρηδόν!
Με αυτά τα δεδομένα, οι δυτικές κοινωνίες απολάμβαναν και ακόμα απολαμβάνουν ανετότερη ζωή σε όλα τα επίπεδα από τις άλλες κοινωνίες. Αλλά κάνοντας αποδοχή και συναίνεση, με ή χωρίς επιφυλάξεις και ενοχές, όλων αυτών, των εκατοντάδων πολύ μεγάλης κλίμακας εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν από τη Δύση και τους εντόπιους δοσίλογους.
Ούτε οι Βρετανοί αγνοούν ότι ρήμαξαν τους ιθαγενείς για να αρπάξουν την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία με όλο τους τον πλούτο, ούτε οι Γάλλοι ότι ακόμα και τα παιδιά των ιθαγενών απήγαγαν από τις υπερπόντιες κτήσεις τους για να τα βάλουν δουλάκια στα κτήματα των ευυπόληπτων αγροτών στη Γαλλία, ούτε οι Βέλγοι αγνοούν ότι ο Λεοπόλδος τους είχε δώσει εντολές να κόβουν τα χεράκια των παιδιών στις φυτείες του Κονγκό όταν δεν έπιαναν τις ποσότητες του καουτσούκ που τους όριζαν οι επιστάτες, ούτε οι Αμερικάνοι πολίτες μπορούν να ισχυριστούν ότι δεν έχουν ακούσει για το θανατηφόρο χημικό «πορτοκάλι» με το ποίο ράντιζαν οι ένδοξοι αεροπόροι τους επί χρόνια την Ινδοκίνα και ότι μέχρι σήμερα εκατομμύρια παιδιά γεννιούνται παραμορφωμένα στο Βιετνάμ, ενώ στο διπλανό Λάος ακρωτηριάζονται οι αγρότες κατά χιλιάδες από τις νάρκες που είχαν διασπείρει οι πεζοναύτες στη χώρα. Ούτε, βέβαια, οι Γερμανοί μπορούν να ισχυριστούν και να τους πιστέψουν τα εκατομμύρια θύματά τους, Εβραίοι, Ρώσοι, κομμουνιστές, τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι κ.λπ., ότι δεν τους άρεσε ο Χίτλερ! Ευτυχώς, ως προς αυτό, όση πλύση εγκεφάλου κι αν έχουμε υποστεί κι εμείς οι Έλληνες, μειοψηφία είναι εκείνοι που για λόγους συμφέροντος, παραμυθιάσματος ή βλακείας παραβλέπουν τα εγκλήματα των ναζί. Γιατί στην Ευρώπη, όχι μόνο τα σπρώχνουν επί δεκαετίες κάτω από το χαλί, αλλά, τώρα, το πιο δυναμικό και ανερχόμενο ρεύμα είναι το ακροδεξιό που θεωρεί ότι το έργο των φασιστικών καθεστώτων έμεινε ανολοκλήρωτο!
Κι αυτό, για προφανείς λόγους. Πάλι το δυτικό μπλοκ βρίσκεται σε κρίση, μάλλον πάρα πολύ σοβαρή κρίνοντας όχι μόνο από την εμπειρία και τις γνώσεις μας, αλλά και από τα φαινόμενα που εκτυλίσσονται δημόσια.
Ρατσισμός
Οι σοβαροί λόγοι για τους οποίους οι δυτικοί ανέχονται τη γενοκτονία στη Γάζα και στηρίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι συνάρτηση της γενικότερης κοσμοαντίληψής τους. Βλέπουν ρατσιστικά τους Ρώσους και τους άλλους λαούς που κατοικούν στην αχανή Ρωσία, όπως βλέπουν ρατσιστικά τους Άραβες, και θυσιάζουν –είτε άμεσα είτε έμμεσα υποθάλποντας, εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας τους πολέμους- εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, Ουκρανούς και Παλαιστίνιους, έχοντας κατά νου ότι μ’ αυτό τον τρόπο, όπως πάντα, θα διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, την ευημερία και την ηγεμονία τους.
Καμία σχέση δεν έχουν οι μεγαλοστομίες των πολιτικών τους εκπροσώπων, ούτε η συναίνεση ούτε η απάθεια των δυτικών κοινωνιών με ηθικές και ανθρωπιστικές αρχές, ιδίως όταν διακυβεύονται τα αγαθά που απολαμβάνει ο δυτικός πολίτης. Οι δημοκρατίες, ελευθερίες και λοιπές «αξίες» χρησιμοποιούνται κατά κόρον σαν καρυκεύματα του δυτικού προπαγανδιστικού λεξιλογίου. Ο σεβασμός των άλλων και η ειρηνική και ισότιμη συνύπαρξη δεν υφίστανται στην κουλτούρα τους. Μήπως, όπως διατείνονταν, διέλυσαν το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Λιβύη για να εγκαταστήσουν τη δημοκρατία και την ελευθερία; Ο Lindsey Graham, από τους γνωστότερους γερουσιαστές στις ΗΠΑ, ξέροντας τι θέλει να ακούσει το ακροατήριό του, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «η Ουκρανία διαθέτει κοιτάσματα πολύτιμων μετάλλων αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων τα οποία δεν πρέπει να τα αφήσουμε στους Ρώσους και τους Κινέζους»! Όσο για τους Ουκρανούς και τους Ρώσους που σκοτώνονται αδίκως, μπορεί να είναι λευκοί και χριστιανοί, αλλά υστερούν γιατί είναι ορθόδοξοι και σλάβοι!
Γι’ αυτό, ο δυτικός κόσμος, πλην λίγων μειοψηφιών, οι εκλεκτοί εκ θεού θνητοί και οι εκλεκτοί των εκλεκτών που τους κυβερνούν, ανέχονται και στηρίζουν τη φρικαλέα γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ, μπροστά στις κάμερες, με όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να δείχνουν ζωντανά την -σε εικοσιτετράωρη βάση επί οκτώ μήνες- σφαγή και καταστροφή πρωτόγνωρης αγριότητας. Επειδή στην περιοχή των πετρελαίων που βρίσκονται στα εδάφη των Αράβων, που είναι μελαμψοί και μουσουλμάνοι, άρα κατώτεροι εκ φύσεως και εκ θεού, το Ισραήλ ως προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού μπλοκ εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Δύσης. Οπότε, δεν πρόκειται για κάτι ασυνήθιστο ή κάτι παραπάνω από άλλη μια γενοκτονία στις αμέτρητες που έχει διαπράξει ο δυτικός κόσμος προκειμένου να διαιωνίζει την ευημερία και τη δημοκρατία του.
Αποτυχία
Από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα, για να περιοριστούμε στα πεντακόσια χρόνια της αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού, που είναι αρκετά για να βγάλουμε συμπεράσματα, με βάση αυτό τον τεράστιο πλούτο που συσσωρεύτηκε στη Δύση απ’ όλη τη γη, με αρπαγές και δάνεια, υλικό και άυλο, από το χρυσό και το πετρέλαιο μέχρι τον Φειδία και τον Αριστοτέλη, οικοδομήθηκε ένας νέος σημαντικός πολιτισμός με έμφαση στα γράμματα, τις τέχνες, τις επιστήμες, την τεχνολογία, την κοινωνική οργάνωση κ.λπ., αλλά τελικά η εκμεταλλευτική, επεκτατική, ρατσιστική και ολιγαρχική φύση του συστήματος δεν άλλαξε από την κουλτούρα η οποία προσδέθηκε στο σύστημα. Έγιναν προσπάθειες για ριζικές αλλαγές, για ένα δικαιότερο σε όλα τα επίπεδα σύστημα, αλλά πέρα από επιδιορθώσεις δεν τελεσφόρησαν στη Δύση. Η πραγματική ισότητα, η πραγματική δικαιοσύνη, η πραγματική ελευθερία, η πραγματική δημοκρατία και η πραγματική ειρήνη έμειναν στα χαρτιά, στη σφαίρα του ανέφικτου και της ουτοπίας. Αλλά και οι όποιες βελτιώσεις δεν άλλαξαν την βαθύτερη απανθρωπιά του δυτικού οικοσυστήματος. Μάλιστα, όχι μόνο η ευημερία, αλλά και η μερική αποβαρβαροποίηση στη Δύση, επιτεύχθηκε αφενός με την εξαγωγή της βίας και της αγριότητας στο εξωτερικό, στις αποικίες και την υπόλοιπη ανθρωπότητα, και αφετέρου με εκτονωτικούς άκρως καταστροφικούς πολέμους μεταξύ των εταίρων της Δύσης.
Κι αυτή η διαπίστωση επιβεβαιώνεται όχι μόνο με παραπομπές στο απώτερο παρελθόν, αλλά και με τις συμπεριφορές και δράσεις της Δύσης στη σημερινή εποχή, την μεταπολεμική, που θα ανέμενε κανείς ότι η συσσωρευμένη αρνητική εμπειρία των μακελειών και το θετικό πολιτισμικό καταστάλαγμα 500 χρόνων θα επιδρούσαν ευεργετικά και αποτρεπτικά σε κάθε μορφής βία, τουλάχιστον στο βαθμό που αυτή εκπορεύεται από τη Δύση. Βλέπουμε, όμως, το αντίθετο. Οι επιδρομές, οι πόλεμοι, οι επεμβάσεις, τα πραξικοπήματα, οι δολοφονίες και οι κάθε είδους πράξεις βαρβαρότητας με στόχο την καθυπόταξη των άλλων, τη λεηλασία του ξένου πλούτου, καθώς και την αλόγιστη εκμετάλλευση, εξάντληση και εκτροχιασμό της φύσης με την ανθρωπογενή ρύπανση και τη θανάσιμη άνοδο της θερμοκρασίας, αυξήθηκαν σε σημείο να κινδυνεύει άμεσα το ανθρώπινο είδος, ενώ ήδη εξαφανίζονται με ταχύτατους ρυθμούς τεράστιες κατηγορίες έμβιων οργανισμών.
Κεντρο-φασισμός
Με αυτό το θλιβερό συμπέρασμα, δεν είναι να απορεί κανείς που επανέρχονται στο προσκήνιο με κοινωνική αποδοχή και ώθηση τα νεοφασιστικά ρεύματα στη Δύση. Αλλά αν η εξέλιξη αυτή οφείλεται στην ανάδυση στοιχείων που είναι εγγενή στο οικοσύστημα της Δύσης και εκδηλώνεται κάθε φορά που η κρίση γίνεται εντονότερη και η απογοήτευση στην κοινωνία μεγαλύτερη, τα ακροδεξιά κόμματα τρέφονται και γιγαντώνονται αξιοποιώντας την προεργασία και το πλαίσιο που διαμορφώνουν τα αυτοαποκαλούμενα δημοκρατικά κόμματα του κέντρου με τις παραλλαγές τους, από τους Χριστιανοδημοκράτες μέχρι τους Πράσινους.
Αυτοί, ως νευραλγικό εκτελεστικό στοιχείο του οικοσυστήματος, ενθαρρύνουν με τις πολιτικές που εφαρμόζουν τη στροφή των κοινωνιών προς τη φασιστική- εθνικιστική-ρατσιστική πτέρυγα του πολιτικού φάσματος, στρώνοντας το έδαφος με αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας, με περιορισμό του κοινωνικού κράτους, με μεγέθυνση των ανισοτήτων, αλλά και με αύξηση των εξοπλισμών και του μιλιταρισμού, με πολέμους καταφανώς επεκτατικούς για πλιάτσικο, με κατασταλτικά μέτρα εναντίον της ελευθερίας της έκφρασης (διώξεις δημοσιογράφων, π.χ. Ασάνζ, κλείσιμο καναλιών και μέσων κοινωνικής δικτύωσης, π.χ. RT και ΤικΤοκ, απαγορεύσεις εκδηλώσεων αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη κ.λπ.), με φραγμούς και κυνηγητό –μέχρι πνιγμού- των μεταναστών και προσφύγων, με τη συστηματική κομμουνιστοφοβία και ισλαμοφοβία, με τη διάχυτη διαφθορά και με την αναξιοπιστία του πολιτικού προσωπικού που άλλα εξαγγέλλει και άλλα πράττει.
Ενώ, όμως, η Δύση σέρνεται και βαρυγκομάει, ο Παγκόσμιος Νότος μόλις έχει πάρει φόρα!
