Ένα τεράστιο και γνωστό σκάνδαλο πλανιέται πάνω από τη χώρα. Ένα σκάνδαλο που θα απασχολήσει για καιρό την πολιτική ζωή του τόπου. Ένα σκάνδαλο με πολλά αρώματα και στοχεύσεις.
Πόσοι πρωταγωνιστούν στο σκάνδαλο «Novartis»;
Το βράδυ μετά το μεγάλο συλλαλητήριο έγινε γνωστό ότι ολοκληρώθηκε μια πρώτη φάση της εισαγγελικής έρευνας για το σκάνδαλο «Novartis». Οι Τζανακόπουλος, Παπαγγελόπουλος, Τσίπρας και Κοντονής έκαναν λόγο για το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών και μερίμνησαν να διοχετεύσουν κάποιες «ειδήσεις» σχετικά με αυτό μέσα από τα κανάλια, που άρχισαν να έχουν κάποιες πληροφορίες και ρεπορτάζ. Άλλωστε η υπόθεση δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αφού από το 2017 όλοι ήξεραν ότι υπάρχει και διερευνάται η υπόθεση αυτή. Όμως τώρα, αντί για τα δύο τρανταχτά ονόματα που όλοι περίμεναν να εμπλακούν σε σκάνδαλο, του Γ. Παπαντωνίου και του Θ. Λιακουνάκου, φιγουράρουν δύο πρώην πρωθυπουργοί, ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Στουρνάρας, 8 υπουργοί και καμιά τριανταριά κρατικοί παράγοντες, στελέχη ΜΜΕ, διαφημιστικές εταιρίες και φυσικά γιατροί.
Αυτοί που μπαίνουν στο στόχαστρο είναι κορυφαίοι πολιτικοί του χώρου της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που ξεσηκώνει τις πρώτες έντονες αντιδράσεις. Τα πράγματα περιπλέκονται όμως επειδή αναμιγνύεται έρευνα του FBI που είναι σε πλήρη εξέλιξη, υπάρχουν ειδικοί προστατευόμενοι μάρτυρες και το δικηγορικό γραφείο του κ. Σαρίκα, που έχει αναλάβει ή διαμεσολαβήσει για τη δίωξη, έχει στενή συνεργασία με τις αμερικάνικες αρχές τόσο στις ΗΠΑ όσο και με την εδώ πρεσβεία. Όλα αυτά δίνουν μια διάσταση των εμπλεκομένων στην υπόθεση, και φυσικά δείχνουν ότι υπάρχει ένα μεγα-σκάνδαλο συνδυασμένο με χειρισμούς πολιτικής σκοπιμότητας και εκμετάλλευσης.
Άρα έχουμε μια υπόθεση που εμπλέκει στη χώρα μας μια τεράστια πολυεθνική φαρμακευτική εταιρεία γερμανικών και ελβετικών συμφερόντων, τις αμερικανικές αρχές (οι οποίες επανειλημμένα έχουν επιβάλει πρόστιμα στην εν λόγω ευρωπαϊκή εταιρεία στα πλαίσια του οικονομικού πολέμου που μαίνεται ανάμεσα σε κολοσσούς σε κάθε ζωτικό χώρο της παραγωγής και τεχνολογίας), ολόκληρο σχεδόν τον πολιτικό κόσμο της χώρας, μεγάλο μέρος του κρατικού διοικητικού μηχανισμού, μεγάλο μέρος των ΜΜΕ και της διαφήμισης και βεβαίως όλο το ιατρικό κύκλωμα συνταγογράφησης και εμπορίας φαρμάκων. Όχι και λίγους δηλαδή!
Η πολιτική σκοπιμότητα γύρω από το σκάνδαλο
Την πρωτοβουλία αναμφίβολα την έχει η κυβέρνηση. Το momentum που διάλεξε για να κινήσει την υπόθεση είναι επιλογή της, και οι γενικοί στόχοι αφορούν όχι την εξυγίανση ή την κάθαρση αλλά την πολιτική ωφέλεια από το όλο ζήτημα. Η βιασύνη που χαρακτήρισε τα πρώτα βήματα σχετίζονταν με την ανάγκη να αλλάξει το πολιτικό κλίμα από τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό. Γι’ αυτό και υπήρξαν ψιλοκραδασμοί και αρκετές άστοχες δηλώσεις μέχρι να φθάσει η δικογραφία των 2.000 σελίδων στη Βουλή.
Το σενάριο να τραβηχθεί μια διαδικασία τάχα κάθαρσης και να συρθούν ορισμένοι πολιτικοί στα δικαστήρια, υπήρχε από καιρό στο μυαλό του Τσίπρα. Απλά περίμενε πότε θα ήταν καλύτερες οι συνθήκες για να το θέσει σε εφαρμογή, κι ας ορκίζεται ότι δεν έχει καμιά ανάμειξη στο χώρο της δικαιοσύνης κ.λπ.
Το σενάριο να τραβηχθεί μια διαδικασία τάχα κάθαρσης υπήρχε από καιρό στο μυαλό του Τσίπρα. Η εμβέλεια του σκανδάλου αποκτά άλλες διαστάσεις και θέλει να δώσει ένα καίριο κτύπημα στη Ν.Δ. – και ιδίως στην ακροδεξιά ή σκληρή πτέρυγά της. Στο χώρο της Ν.Δ. αλλά και του ΠΑΣΟΚ υπάρχει νευρικότητα και φόβος για έναν βασικό λόγο: δεν ξέρουν έως πού θα τραβήξει η βαλίτσα, τι ακριβώς στοιχεία έχουν οι Αμερικανοί, και πόσα θα εμφανίσουν. Άρα εδώ παρατηρείται μια σύμπλεξη στοχεύσεων εσωτερικών, π.χ. του Τσίπρα, με ανάγκες του αμερικάνικου παράγοντα, ο οποίος μπορεί να πιέσει και να εκβιάσει ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο προς διάφορες κατευθύνσεις. Ο πιο ειδικός φόβος του πολιτικού κόσμου έγκειται στο ότι κανείς δεν είναι σίγουρος ποιος θα είναι στο τέλος ο «μουντζούρης»
Όπως η Δεξιά είχε τον Αθανασίου να παίζει ένα ρόλο στο χώρο αυτό, έτσι και ο Τσίπρας έχει τον καραμανλικό Παπαγγελόπουλο – που είχε διατελέσει και αρχηγός της ΕΥΠ επί Ν.Δ., ενώ τώρα σαν υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ «ρυθμίζει» ανάλογα ζητήματα. Τώρα όμως η εμβέλεια του σκανδάλου αποκτά άλλες διαστάσεις, γιατί δεν περιορίζεται σε περιπτώσεις όπως του Παπαντωνίου, αλλά θέλει να δώσει ένα καίριο κτύπημα στη Ν.Δ. – και ιδίως στην ακροδεξιά ή σκληρή πτέρυγά της. Γι’ αυτό ο Σαμαράς είναι στη λίστα, όπως και ο Άδωνις. Στο χώρο της Ν.Δ. αλλά και του ΠΑΣΟΚ υπάρχει νευρικότητα και φόβος για έναν βασικό λόγο: δεν ξέρουν έως πού θα τραβήξει η βαλίτσα, τι ακριβώς στοιχεία έχουν οι Αμερικανοί, και πόσα θα εμφανίσουν.
Άρα εδώ παρατηρείται μια σύμπλεξη στοχεύσεων εσωτερικών, π.χ. του Τσίπρα, με ανάγκες του αμερικάνικου παράγοντα, ο οποίος μπορεί να πιέσει και να εκβιάσει ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο προς διάφορες κατευθύνσεις. Ο πιο ειδικός φόβος του πολιτικού κόσμου έγκειται στο ότι κανείς δεν είναι σίγουρος ποιος θα είναι στο τέλος ο «μουντζούρης». Ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο που θα απασχολήσει για καιρό, πρέπει να τελειώσει με κάποιον που θα κάτσει στο σκαμνί. Κάποιον «Τσοχατζόπουλο». Ποιος θα είναι αυτός; Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, και πολλοί φοβούνται γιατί υποψιάζονται ότι ίσως τους «κρατάνε» με βίντεο, κασέτες, φωτογραφίες και καταθέσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις ίσως να εξασφαλίζεται κανείς απευθυνόμενος σε αμερικανικά δικηγορικά γραφεία, ή συνεργαζόμενος…
Κίνδυνοι και ευκαιρίες από την «επιστροφή στην κανονικότητα»
Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ο Τσίπρας ρίχνει το σκάνδαλο για τους δικούς του λόγους, ξέροντας ότι παίζει μεγάλο παιχνίδι. Ελπίζει ότι θα έχει δυνατότητα ελιγμών. Οι ΗΠΑ, πέρα από τον οικονομικό πόλεμο σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πολυεθνική, έχουν την ευκαιρία να ανακατέψουν την τράπουλα, να μανιπουλάρουν τον ελληνικό πολιτικό κόσμο σε ρυθμίσεις που να τις ωφελούν, π.χ. για τα Βαλκάνια, το μακεδονικό αλλά και τον ευρωπαϊκό Νότο που έρχεται σε κόντρα με το Βερολίνο.
Η Ν.Δ., τσιτωμένη και σε δύσκολη θέση, βλέπει να δοκιμάζεται η αντοχή της σε πολιτικάντικο επίπεδο ακόμα και σε ζητήματα όπως το μακεδονικό – ο Σαμαράς ήταν παρών στο συλλαλητήριο και δεν είναι άμεσα χρεωμένος στον αμερικάνικο παράγοντα, ενώ η καραμανλική πτέρυγα συνωμοτεί διαρκώς. Έτσι το προβάδισμα που έχει, των 12 και πάνω ποσοστιαίων μονάδων, μπορεί να ροκανιστεί, ειδικά μέσα από αποκαλύψεις. Βέβαια ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα, αν αυτά δεν ευδοκιμήσουν, να στρέψει τα κύρια πυρά προς το χώρο σημιτικών παραγόντων που πλέον δεν τους θέλει ούτε η Φώφη…
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά, που δηλώνει εμμέσως και υπόκωφα την παρουσία της. Είναι η πλευρά των παραδοσιακών ελίτ, που θέλουν να επωφεληθούν από την «επιστροφή της χώρας στην κανονικότητα». Κύκλοι που έμοιαζε να έχουν απομακρυνθεί από την ενεργό πολιτική και εκδοτική κονίστρα, βλέπουν το «νέο γύρο», το νέο πλαίσιο, ως ευκαιρία να ξαναπαίξουν πιο ανοικτά ενεργό ρόλο. Επομένως και αυτοί θα εκμεταλλευθούν το σκάνδαλο «Novartis».
Το σίγουρο είναι πως θα απολαύσουμε ένα ακόμα σίριαλ αίσχους, βρωμιάς, δυσωδίας του πολιτικού και οικονομικού βίου, που δυστυχώς ξετυλίγεται μπροστά μας, αλλά μας έχει ήδη βλάψει πολλαπλά. Επειδή πρόκειται για την υγεία μας, τη ζωή μας, ενώ αυτοί νοιάζονται για τους πόντους, τα ποσοστά (εκλογικά και… κέρδους), τις ίντριγκες, τις «αυτοκτονίες»…
