Του Ανδρέα Πετρόπουλου. Αν υποθέσουμε ότι μια ηγεσία υπουργείου έχει αξιολογηθεί από την τρόικα με «λίαν καλώς» για το (μνημονιακό) έργο της, αυτή θα πρέπει να είναι σίγουρα η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, κατά την τελευταία διετία.
Με μοναδική εξαίρεση ίσως την… αποτελεσματικότητα του υπηρεσιακού υπουργού Ανάπτυξης και νυν υπουργού Οικονομικών, Γ. Στουρνάρα, ο οποίος σε χρόνο «μηδέν» ενέταξε με «επενδυτικές» διαδικασίες fast track την εξόρυξη χρυσού στη Θράκη και τις ΑΠΕ της Κρήτης, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας κατάφερε με τον καλύτερο τρόπο, τις… μισές δουλειές των κυβερνήσεων της τελευταίας εικοσαετίας, δηλαδή τις κυβερνήσεις του εκσυγχρονισμού.
Οι Αν. Λοβέρδος, Γ. Κουτρουμάνης και Αθ. Δρέττα, κατάφεραν μέσα σε μια διετία να ισοπεδώσουν κυριολεκτικά ένα ασφαλιστικό σύστημα, μειώνοντας δραματικά τις συντάξιμες αποδοχές για την τεράστια πλειοψηφία των συνταξιούχων, μηδενίζοντας τις παροχές του συνόλου των ασφαλισμένων, ρίχνοντας στη φτώχεια απόμαχους και ηλικιωμένους, στερώντας φαρμακευτική αγωγή από βαρέως πάσχοντες. Ο πρώτος, ο ρηξικέλευθος Ανδρέας, θα μείνει επίσης στην ιστορία για να την ανάρτηση σε κοινή θέα οροθετικών γυναικών, προστατεύοντας τη fast track ηδονή των ανέραστων νοικοκυραίων στις πιάτσες του αγοραίου έρωτα πέριξ της Ομόνοιας.
Ας επανέλθουμε, όμως: Η τρόικα του υπουργείου Εργασίας κατάφερε ανεπανόρθωτες ζημιές σε ένα ασφαλιστικό σύστημα που, παρά τις σοβαρές ελλείψεις παροχών, τις (ταξικές) ανισορροπίες και τη διαπλοκή στο εσωτερικό του (προνόμια στις ΔΕΚΟ, έναντι των ασφαλισμένων του ιδιωτικού τομέα), συνέχιζε μέχρι προ τριετίας να παρέχει μια στοιχειώδη σύνταξη και περίθαλψη στη μεγάλη πλειοψηφία. Και αυτό, παρά τις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις της τελευταίας εικοσιπενταετίας, τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. Υπενθυμίζουμε: Νόμος Σιούφα, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, Τ. Γιαννίτση με μελέτη Σπράου και εισηγήσεις Πλ. Τήνιου και Γερ. Ματσαγγάνη, επί κυβερνήσεως Σημίτη και ακολούθως ο «λυτρωτικός» Νόμος Ρέππα.
Αυτό το (προ μνημονίου) κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα εξασφάλιζε κυρίως κάποιες στοιχειώδεις παροχές, που με τη σειρά τους διασφάλιζαν την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων – έστω και στο όριο της φτώχειας. Όλα άλλαξαν υπό την καθοδήγηση του εκ της Ευρωπαϊκής Τράπεζας προερχόμενου και άμεσου συνομιλητή της τρόικας Ηλ. Μόσιαλου που πλασάριζε τις αλλαγές στους… αδαείς υπουργούς. Άλλωστε, ο στενός συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου και κυβερνητικός εκπρόσωπος τον Ιούνιο του 2010, ήταν ο μοναδικός εισηγητής της πλειοψηφίας στο πρώτο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που σηματοδοτούσε την αρχή της κατάρρευσης…
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε με πάταγο τους τελευταίους μήνες: Πρώτα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, σε χρόνο μηδέν, το αυθαίρετο δημιούργημα Λοβέρδου, ο ΕΟΠΥΥ με (πρωτογενή) ελλείμματα της τάξης των 1,2 δισ. ευρώ και έσοδα μόλις 5,8 εκατ. ευρώ. Πώς να ψέξει κανείς το Ταμείο Επιστημόνων όταν αρνείται την… αυτοκτονία του και, με απόφαση που επικύρωσε το Νομικό Συμβουλίου του Κράτους, πέτυχε προ μηνός την (τουλάχιστον προσωρινή μέχρι το τέλος του 2012) μη ένταξή του;
Ακολούθησε, το τεράστιο σκάνδαλο του ΕΔΟΕΑΠ, που πέρα από τις εσκεμμένες ή όχι κινήσεις μιας ανεπαρκούς όπως αποδείχθηκε διοίκησης, έφερε στην επιφάνεια ένα πρωτοφανές καθεστώς αδιαφάνειας: Το ρόλο της ΤτΕ που διαχειρίζεται τα χρήματα των εργαζομένων χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, ούτε βέβαια στις εκλεγμένες διοικήσεις τους. Πράττει δηλαδή τα εντελώς αντίθετα σε σχέση με τον τελευταίο ιδιώτη πελάτη μιας χρηματιστηριακής εταιρίας, όπως εύστοχα σημείωσε συνάδελφος.
Με όλες αυτές τις δραματικές εξελίξεις που φανερώνουν μπροστά μας τα ερείπια των νεοφιλελεύθερων επιλογών, το νέο αδιέξοδο όσον αφορά την προγραμματισμένη από μεθαύριο Δευτέρα λειτουργία του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης, δηλαδή της δρομολόγησης, ενός ακόμη σκανδάλου στα πρότυπα του ΕΟΠΥΥ, των δραματικών ταμειακών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ), μήπως (λέμε, μήπως) ήρθε η ώρα να πάρουμε την υπόθεση των Ταμείων στα χέρια μας; Μήπως δεν πρέπει πλέον να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας την κυβερνητική τρόικα (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) να ξεδιπλώσει το δικό της καταστροφικό σχέδιο στην Ασφάλιση; Αν μη τι άλλο, ο ΕΟΠΥΥ και ο ΕΔΟΕΑΠ μπορεί να αναδειχθούν (και πρέπει) σε καταλύτες για τη δική μας παρέμβαση!
Οι Αν. Λοβέρδος, Γ. Κουτρουμάνης και Αθ. Δρέττα, κατάφεραν μέσα σε μια διετία να ισοπεδώσουν κυριολεκτικά ένα ασφαλιστικό σύστημα, μειώνοντας δραματικά τις συντάξιμες αποδοχές για την τεράστια πλειοψηφία των συνταξιούχων, μηδενίζοντας τις παροχές του συνόλου των ασφαλισμένων, ρίχνοντας στη φτώχεια απόμαχους και ηλικιωμένους, στερώντας φαρμακευτική αγωγή από βαρέως πάσχοντες. Ο πρώτος, ο ρηξικέλευθος Ανδρέας, θα μείνει επίσης στην ιστορία για να την ανάρτηση σε κοινή θέα οροθετικών γυναικών, προστατεύοντας τη fast track ηδονή των ανέραστων νοικοκυραίων στις πιάτσες του αγοραίου έρωτα πέριξ της Ομόνοιας.
Ας επανέλθουμε, όμως: Η τρόικα του υπουργείου Εργασίας κατάφερε ανεπανόρθωτες ζημιές σε ένα ασφαλιστικό σύστημα που, παρά τις σοβαρές ελλείψεις παροχών, τις (ταξικές) ανισορροπίες και τη διαπλοκή στο εσωτερικό του (προνόμια στις ΔΕΚΟ, έναντι των ασφαλισμένων του ιδιωτικού τομέα), συνέχιζε μέχρι προ τριετίας να παρέχει μια στοιχειώδη σύνταξη και περίθαλψη στη μεγάλη πλειοψηφία. Και αυτό, παρά τις νεοφιλελεύθερες επιθέσεις της τελευταίας εικοσιπενταετίας, τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. Υπενθυμίζουμε: Νόμος Σιούφα, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, Τ. Γιαννίτση με μελέτη Σπράου και εισηγήσεις Πλ. Τήνιου και Γερ. Ματσαγγάνη, επί κυβερνήσεως Σημίτη και ακολούθως ο «λυτρωτικός» Νόμος Ρέππα.
Αυτό το (προ μνημονίου) κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα εξασφάλιζε κυρίως κάποιες στοιχειώδεις παροχές, που με τη σειρά τους διασφάλιζαν την επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων – έστω και στο όριο της φτώχειας. Όλα άλλαξαν υπό την καθοδήγηση του εκ της Ευρωπαϊκής Τράπεζας προερχόμενου και άμεσου συνομιλητή της τρόικας Ηλ. Μόσιαλου που πλασάριζε τις αλλαγές στους… αδαείς υπουργούς. Άλλωστε, ο στενός συνεργάτης του Γ. Παπανδρέου και κυβερνητικός εκπρόσωπος τον Ιούνιο του 2010, ήταν ο μοναδικός εισηγητής της πλειοψηφίας στο πρώτο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που σηματοδοτούσε την αρχή της κατάρρευσης…
Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε με πάταγο τους τελευταίους μήνες: Πρώτα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος, σε χρόνο μηδέν, το αυθαίρετο δημιούργημα Λοβέρδου, ο ΕΟΠΥΥ με (πρωτογενή) ελλείμματα της τάξης των 1,2 δισ. ευρώ και έσοδα μόλις 5,8 εκατ. ευρώ. Πώς να ψέξει κανείς το Ταμείο Επιστημόνων όταν αρνείται την… αυτοκτονία του και, με απόφαση που επικύρωσε το Νομικό Συμβουλίου του Κράτους, πέτυχε προ μηνός την (τουλάχιστον προσωρινή μέχρι το τέλος του 2012) μη ένταξή του;
Ακολούθησε, το τεράστιο σκάνδαλο του ΕΔΟΕΑΠ, που πέρα από τις εσκεμμένες ή όχι κινήσεις μιας ανεπαρκούς όπως αποδείχθηκε διοίκησης, έφερε στην επιφάνεια ένα πρωτοφανές καθεστώς αδιαφάνειας: Το ρόλο της ΤτΕ που διαχειρίζεται τα χρήματα των εργαζομένων χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, ούτε βέβαια στις εκλεγμένες διοικήσεις τους. Πράττει δηλαδή τα εντελώς αντίθετα σε σχέση με τον τελευταίο ιδιώτη πελάτη μιας χρηματιστηριακής εταιρίας, όπως εύστοχα σημείωσε συνάδελφος.
Με όλες αυτές τις δραματικές εξελίξεις που φανερώνουν μπροστά μας τα ερείπια των νεοφιλελεύθερων επιλογών, το νέο αδιέξοδο όσον αφορά την προγραμματισμένη από μεθαύριο Δευτέρα λειτουργία του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης, δηλαδή της δρομολόγησης, ενός ακόμη σκανδάλου στα πρότυπα του ΕΟΠΥΥ, των δραματικών ταμειακών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα ταμεία (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ), μήπως (λέμε, μήπως) ήρθε η ώρα να πάρουμε την υπόθεση των Ταμείων στα χέρια μας; Μήπως δεν πρέπει πλέον να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια περιμένοντας την κυβερνητική τρόικα (Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) να ξεδιπλώσει το δικό της καταστροφικό σχέδιο στην Ασφάλιση; Αν μη τι άλλο, ο ΕΟΠΥΥ και ο ΕΔΟΕΑΠ μπορεί να αναδειχθούν (και πρέπει) σε καταλύτες για τη δική μας παρέμβαση!
Σχόλια
