Γύρισαν Σπίτι
Γύρισαν σπίτι κι είπαν στις συζύγους τους,
ότι ποτέ πριν σε όλη τη ζωή τους,
κορίτσι σαν εμένα δεν γνώρισαν,
Όμως… αυτοί στο σπίτι τους γυρίσαν.
Είπαν ότι το σπίτι μου πεντακάθαρο έλαμπε,
κι ότι απ’ το στόμα μου κακιά κουβέντα ούτε μια δεν βγήκε,
κι ότι είχα πάνω μου έναν αέρα όλο μυστήριο,
Όμως… αυτοί στο σπίτι τους γυρίσαν.
Μόνον επαίνους είχαν για μένα όλοι στα χείλη τους,
λατρέψανε το γέλιο μου, το πνεύμα, τους γοφούς μου,
θα πέρναγαν μια βραδιά, και δυο, και τρεις
Όμως…
Αφύπνιση στη Νέα Υόρκη
Κουρτίνες που αντιστέκονται
στο φύσημα του αέρα,
παιδιά που κοιμούνται,
ανταλλάσσοντας όνειρα με τα σεραφίμ. Η πόλη
ξύπνια σέρνεται στους διαδρόμους του μετρό• κι
Εγώ, σαν ένα ξυπνητήρι, απ’ ώρα αφυπνισμένη ως\
φήμη πολεμική,
κείτομαι τεντωμένη στο ξημέρωμα,
απαρατήρητη, αγνοημένη κι ανερώτητη.
Μάθημα
Πεθαίνω συνεχώς.
Αρτηρίες καταρρέουν, καθώς εκρήγνυνται
Σαν μικρές γροθιές παιδιών
Που κοιμούνται.
Μνήμη προαιώνιων τάφων,
Η σάπια σάρκα και τα σκουλήκια δεν
Με πείθουν ενάντια
Στην απειλή. Τα χρόνια
Και οι ψυχρές ήττες ζουν στις βαθιές
Ρυτίδες του προσώπου μου.
Θολώνουν το βλέμμα μου, όμως
Πεθαίνω συνεχώς,
Γιατί αγαπώ να ζω.
Απόδοση: Άννα Κουστινούδη
