Συνέντευξη στον Μπάμπη Πολυχρονιάδη.
Οι Locomondο πρόκειται, αναμφισβήτητα, για μία από τις πιο αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού. Λίγες ημέρες πριν από τις εμφανίσεις τους στο Gagarin τους συναντήσαμε κάπου στην Αγία Παρασκευή όπου έκαναν εντατικές πρόβες και είχαμε την ευκαιρία να τα (ξανα)πούμε μαζί τους, αλλά και να τους φωτογραφήσουμε στο στούντιο.
Στη συνέντευξη που παραχώρησαν στο elliniki-skini.gr και στο Δρόμο μιλούν για τις συναυλίες που έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια, για αστεία περιστατικά που τους έχουν συμβεί, για την «ευχή και κατάρα» του Pro αλλά και για το πώς βλέπουν τα πράγματα στην Ελλάδα του σήμερα.
Όταν το 2003-2004 ξεκινούσατε αυτή την ιστορία που λεγόταν Locomondo είχατε φανταστεί αυτό που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια έως σήμερα;
Κανείς δεν το φανταζόταν. Ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην στροφή και η ιστορία της μπάντας είναι γεμάτη από εκπλήξεις και απροσδόκητα περιστατικά που αλλάζουν την ροή των πραγμάτων. Αυτό που κρατάμε σταθερό από την αρχή του συγκροτήματος είναι η διάθεση για δουλειά και η αγάπη γι’ αυτό που κάνουμε.
Έχετε κάνει έναν πρόχειρο υπολογισμό πόσα live κάνετε κάθε χρόνο, σε Ελλάδα και εξωτερικό;
Εξαρτάται από την χρονιά. Έχουμε υπολογίσει, όμως, ότι από το πρώτο μας live μέχρι σήμερα έχουμε κάνει κοντά στις 450 εμφανίσεις.
Ηρεμήσατε που τώρα πια πέρασε η… «παιδική ασθένεια» του Pro; Θυμάμαι ότι είχατε φτάσει να ενοχλείστε όταν πριν από δύο χρόνια ο κόσμος σας το ζήταγε επίμονα με το που ανεβαίνατε στη σκηνή…
Η ιστορία με αυτό το κομμάτι ήταν σαν χαστούκι για εμάς. Ξαφνικά, χωρίς να το επιδιώκουμε, βλέπαμε κόσμο άσχετο με τη δουλειά του συγκροτήματος να έρχεται στις συναυλίες και να ζητάει επίμονα αυτό το κομμάτι, ακούγαμε κινητά να χτυπάνε δίπλα μας με ringtone το κομμάτι, βλέπαμε αναφορές σε πολλές και διαφορετικές εφημερίδες και περιοδικά…
Και όλα αυτά για ένα κομμάτι που δεν είχαμε κυκλοφορήσει καν, απλά διαδόθηκε από χέρι σε χέρι από μία ηχογράφηση ενός live μας.
Ήταν ανεξέλεγκτο και εκτός των προσδοκιών μας. Τώρα πια το κομμάτι αυτό είναι μέρος της συναυλίας μας και έχει βρει τη θέση που του είχαμε δώσει αρχικά: Ένα κομμάτι που θέλαμε να παίζουμε στις ζωντανές μας εμφανίσεις όποτε εμείς θέλουμε.
Πώς νιώθετε τώρα πια που στα live ο κόσμος ζητάει για το τέλος κομμάτια όπως το Χέρια σαν κι αυτά, τον Γλάρο και το Ghetto Tourist;
Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις στις συναυλίες φίλους μας να τραγουδάνε όλους τους στίχους των κομματιών μας, όπως και να ζητάνε κομμάτια που δεν έχουν γνωρίσει την προβολή άλλων. Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος αυτός έχει κάτσει και έχει ακούσει ολόκληρους τους δίσκους μας και τους έχει αγαπήσει.
Από τα live και τις περιοδείες σας έχει μείνει κάποια ιστορία που είτε να σας έκανε να γελάσετε πολύ, είτε να συγκινηθείτε;
Ιστορίες να δουν τα μάτια σου! Από ευτράπελα μέχρι μαγικές στιγμές που έχουν σημαδέψει τον καθένα μας. Σίγουρα θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα βιβλίο με αυτά που έχουν συμβεί. Μία αστεία στιγμή π.χ. ήταν ένα live, κάπου στο 2006, σε ένα εστιατόριο στην επαρχία. Αυτοί περίμεναν μία λάτιν μπάντα για να συνοδέψει το γεύμα των πελατών της και εμείς περιμέναμε ένα μικρό χώρο για να παίξουμε άλλο ένα live μας. Και οι δύο κάναμε λάθος, με αποτέλεσμα ο χώρος να γεμίσει με φίλους μας που είχαν στριμωχτεί μεταξύ των πελατών του εστιατορίου και των σερβιτόρων, με τελική κατάληξη την διακοπή του live. Μία μαγική στιγμή ήταν η συμμετοχή μας στο Rockwave και η γνωριμία μας με τον Manu Chao. Αξέχαστες στιγμές!
Νέο δίσκο πότε να περιμένουμε; Έχετε κομμάτια έτοιμα;
Καινούργιες ιδέες υπάρχουν και οι φίλοι μας που θα έρθουν στις συναυλίες θα πάρουν κάποια πρώτη γεύση από μερικά καινούργια κομμάτια. Η αλήθεια είναι πως πάντα αυτό κάναμε στις ζωντανές μας εμφανίσεις. Τα καινούργια κομμάτια περνάνε πρώτα από το τεστ του live και την αλληλεπίδραση με το κοινό πριν δισκογραφηθούν. Συνεπώς, ένας καινούργιος δίσκος είναι στα υπ’ όψιν και θα κυκλοφορήσει όταν αισθανθούμε πως τα κομμάτια είναι έτοιμα να βγουν προς τα έξω.
Θα ήθελα και ένα σχόλιό σας για το πώς βλέπετε την οικονομική, κοινωνική, πολιτική κρίση που ζούμε…
Παράξενες εποχές, πολύ παράξενες. Υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα που λέει ότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμα.
Το μόνο που ευχόμαστε είναι το καλύτερο για όλους τους ανθρώπους -εργαζόμενους και μη- που έχουν αρχίσει να νιώθουν τα επακόλουθα της κρίσης αλλά και να προσπαθήσουμε όλοι να μετατρέψουμε αυτή την κατάσταση σε μια αρχή για ένα καλύτερο αύριο για όλους μας. Αν δεν είναι ήδη αργά, πράγμα που θα το δείξει μόνο η ιστορία, είναι ίσως μία καλή ευκαιρία να αλλάξουμε πολλά κακώς κείμενα.
Περισσότερα στην ιστοσελίδα elliniki-skini.gr
